ก็ว่าบอสหายไปไหน..โพล่มาตอนหลังนี่เอง.. ฉากถอดเสื้อรู้สึกว่าไม่ค่อยฮาและ เพราะ บอสเคนนี่ถอดบ่อยจริงๆ
แต่ก็ เห็นแล้วก็ยิ้มได้.. ฉากดื่มกาแฟฝีมือหนูมะนาวของพ่อหนุ่มนักร้องปากเสียนี่เท่จริง แสงกับแากเข้าดี เห็นแล้วกาแฟละลายเลย
คุณเจ๊เจนนิเฟอร์นี่ก็โหดได้ใจ โดยเฉพาะดวงตาแล้วละก็โหดอย่าบอกใคร ถึงว่าเอาบอสเคนอยู่ ว่าแต่ อยากรู้จริงๆว่า โรคของพ่อบอส
สุดหล่อของเรื่องเนี่ย รักษายังไง

จับปิดปากแล้วมัดใส่ถุง ท่วงน้ำซักปีนึงน่าจะหายนะ ที่ว่าหายนี่คือไขมันนะ
โหดร้ายเกินไป ฉากที่เล่นกีต้าร์ก็สมจริงดี เพลงก็เข้ากันดี แต่รู้สึกว่าภาาพมันน้อยไปหน่อย แต่ก็นะ 1 ชม.

เพลงสนุกๆ ช่วยเพิ่ม
อะไรๆ ได้เยอะแยะ นางเอก น้องหนูมะนาวของเราก็น่ารัก แต่ก็กินนมหน่อยนะจะได้ช่วยจำตารางของพ่อหนุ่มสุดหล่อได้ ตามเนี่ย
เป็นแฟนผมอีกตำแหน่งไหวมั้ย ? เมื่อไหร่จะพูดฮะ พ่อหนุ่มปากเสีย ถ้ายังไม่พูดล่ะก็

ฉึกๆ ไม่โหดขนาดนั้นหรอนะ
ใครจะกล้าทำน้อยหนูน้อยได้ ออกจะหน้าตาน่ารัก น่าฟัดซะขนาดนี้ << ว่าแต่มันไม่เกี่ยวกับนมเลยเนอะ