+++++ Day 2 : Weird +++++
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก....
"หนีชั้นไม่พ้นหรอกน่า...อย่าดิ้นรนเลย หึหึหึ"
"แกทำแบบนี้ทำไม!!"
เสียงตะโกนต่อว่าของหญิงสาวดังขึ้นด้านท้ายเรือ
"เพื่อเงินยังไงล่ะ"
นัยน์ตาโหด...มฉายแววเป็นประกายภายใต้แสงจันทร์
มันแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์เผยให้เห็นเขี้ยวคมกริบชวนขนลุก
ต้องหนี แฮ่ก แฮ่ก ชั้นต้องหนีไปให้ได้!!
"ยังคิดว่าจะหนีพ้นอีกหรือ สาวน้อย..."
เสียงฝีเท้าค่อยๆย่างกรายเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที ทุกที
อะ...อะ..อ๊าา...~~~ กร๊อบ!!
ร่างของเด็กหญิงชักกระตุก แววตาตื่นกลัวสุดขีด
ริมฝีปากเปล่งเสียงร้องขอความช่วยเหลืออย่าแผ่วเบาและขาดหายไปในที่สุด
"ไม่ต้องกลัวชั้นหรอกสาวน้อย...ชั้นจะค่อยๆกิน เอาให้ทรมานถึงใจเลย หึหึหึ"
+++++ +++++
"พี่ฮาจิเมะ มาทำอะไรตรงนี้หรอคะ?"
ฮารุกะถามขึ้นด้วยความสงสัย หลังจากตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก
"พี่มาเป็นเพื่อนอัลฟาเบ็ธน่ะ เค้ามาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน"
"เอ๋อ๋อ๋อ๋?!?!?!?.....ในห้องน้ำไม่เห็นมีใครเลยนี่คะ"
"พี่ฮาจิเมะ รอนานมั๊ยคะ" เสียงใสๆของอัลฟาเบ็ธดังขึ้น

"ทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ!"
แจ็คเดินเข้ามาพร้อมกับซิลเวียที่แสดงอาการจับผิดอย่างเห็นได้ชัด
"ดึกป่านนี้ยังไม่นอนกันอีก น่ารำคาญจริงๆ"
"แค่มาเข้าห้องน้ำค่ะ" อัลฟาเบ็ธพูดอย่างไม่พอใจ
"งั้นหรอ เฮอะ ถ้าไม่เดินเข้ามาขวางก็คงทำอย่างอื่นไปแล้วละมั้ง"
"พอเถอะซิลเวีย อย่ามีเรื่องกับเด็กน่ะ" ฮาจิเมะปราม
"ไปกันเถอะ"
แกรกกก แกรกกกกก แกรกกกก.....
"เดี๋ยวนะ พี่ๆได้ยินเสียงอะไรแปลกๆรึเปล่าคะ?"
ฮารุกะถามพลางเงี่ยหูฟัง
"โอยยย ใครทำเสียงอะไรอ่าาา นอนไม่หลับเลยแง"
เสียงงัวเงียของคิตตี้จังดังขึ้น เจ้าตัวเดินออกมาสมทบพลางเอามือขยี้ตาแก้ง่วง
"พี่ก็เหมือนกัน เสียงดังแกรกๆนอนไม่หลับเลย"
พิ้งค์ที่เดินมาทีหลังพูดขึ้นด้วยความรำคาญ
"มีอะไรกันหรอ ทำไมทุกคนมารวมกันอยู่ตรงนี้ล่ะ"
"ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยหรือไงอัน ให้ตายสิ นายจะหลับลึกเกินไปละนะ"
เสียงของแคทแสดงอาการประหลาดใจ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก
"พวกเราก็เพิ่งได้ิยินเสียงนี่แหละ มาจากท้ายเรือรึเปล่านะ" อัลฟาเบ็ธพูดขึ้น
"งั้นก็เดินไปดูด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ" ไลน์พูดเสร็จก็เดินนำทุกคนไปที่ท้ายเรือ
เฮ้ยยย!!
.............
"มุก มุก ทำไมมาสลบอยู่ตรงนี้ล่ะ มุก ตื่นสิ มุก"
อัลฟาเบ็ธหน้าตาตื่นวิ่งเข้าไปเขย่าตัวมุกด้วยความตกใจ
แกรกก แกรกกกก แกรก...~~~~~!!
"เสียงนั่น ดังมาจากตรงนั้นนี่!!"
แจ็ควิ่งเข้าไปเกาะระเบียงส่วนท้ายของเรือพลางใช้สายตามองหาที่มาของเสียง
"เฮ้ย ฮาจิเมะ มาช่วยดูหน่อย เงาดำๆตรงนั้นมันอะไรน่ะ"
ฮาจิเมะเดินเข้ามาใกล้ๆตามที่แจ็คบอก
"คน" เขากล่าวสั้นๆ
"อ่อ คนหรอ"
"อืม คน"
"ห๊ะะะ ไอ่บ้าเอ๊ยย นั่นคนนะเว้ยยยย รีบช่วยขึ้นมาเร็วเข้า"
สองหนุ่มช่วยกันดึงร่างหญิงสาวที่ถูกพันธนาการไปด้วยเชือกขึ้นมาบนเรือช้าๆ
"นั่นคาร์ทจังนี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นบนเรือลำนี้กันแน่"
อัลฟาเบ็ธพูดเสียงสั่น น้ำตาค่อยๆไหลอาบแก้ม
"ไม่เป็นไรนะ คาร์ทิกจังต้องไม่เป็นอะไร"
แจ็คพูดปลอบพลางลูบหัวอัลฟาเบ็ธอย่างอ่อนโยน
"ทั้งมุก ทั้งคาร์ทจัง ฮือออออ"
"ตอนนี้คาร์ทิกจังปลอดภัยแล้วนะ นี่ก็ดึกมากแล้วแถมอากาศยังเย็นมากด้วย"
แจ็คถอดเสื้อคลุมของเขาแล้วสวมเข้ากับร่างบอบบางนั้น
"คืนนี้ไปนอนก่อนนะ ทั้งสองคนต้องไม่เป็นอะไร เชื่อผมนะ"
อัลฟาเบ็ธหน้าแดง
"เดี๋ยวก่อนสิ แล้วผู้หญิงที่มากับนายน่ะ ไปไหนแล้วล่ะ?"
ไลน์ถามเสียงดัง
"ซิลเวียน่ะหรอ ไม่ได้ตามมาหรอก ตอนนี้คงอยู่ในห้องนั่นแหละ"
"ไม่ไปดูหน่อยหรอ อาจเกิดอะไรขึ้นกับเธอก็ได้"
ฟุ่บ!! ฮาจิเมะวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก...
เสียงหอบและเสียงหายใจดังขึ้นอย่างไม่เป็นจังหวะ
ปึ่งงงง!!! เขาถีบประตูอย่างแรง
ภาพตรงหน้าทำเอาฮาจิเมะแทบหยุดหายใจ...
ซะ..ซะ...ซิลเวีย!!!!!
+++++ End Day 2 +++++
คนที่ถูกแขวนคอ : Sylvia
คนที่ถูกกิน : ลูกอม
ถูกชุบชีวิต : Kartik