ตอนที่ 5 ตัวช่วยสุดหล่อ
ในงานทุกคนดูมีความสูขแต่ไม่ใช่ฉัน -_- ฉันไม่ไหวแล้วอยากกลับบ้านไม่เอาแล้วไม่เอาฉันจะกลับบ้าน ยัยอองอองก็มองผู้ชายตาเป็นมันเคยใส่ใจเพื่อนมั้งไหมฮะ
"แก แก..ยัยออง"ฉันเอามือไปสะกิดยัยอองอองที่จ้องผู้ชายตาแทบถล่น
"อะไรวะ ฉันกำลังจะกินผู้ชายโดยใช้สายตาอยู่จะขัดทำไม"ยัยอองอองทำหน้าไม่พอใจ ยัยนี้มันจะกินผู้ชายด้วยสายตามันร้ายยยจริงๆ
"เดี๋ยวแกก็ท้องหรอกยัยออง จ้องขนาดนั้น"
"จะบ้าหรอคนนะไม่ใช่ปลาแรดจะได้ท้อง"
"ปลากัดก็พอ"
"เออนั้นละ ละแกมีไร"ยัยอองอองหันมาหาฉัน
"ฉันอยากกลับบ้านหวะแก รู้สึกไม่สบาย ปวดท้องตัวร้อนไอจามน้ำมูกไหลผื่นขึ้นตาแดงคันตามนิ้วมือง่ามเท้าด้วยละแก"
"ถ้าเป็นขนาดนั้นแกตายสะเถอะ ฉันจะได้กินข้ามต้มฟรี"
"ยัยบ้า พาฉันกลับเถอะนะขอร้อง"ฉันจับแขนยัยอองโยกไปมา อ้อนวอนจะกลับให้ได้
"แกเป็นคนชวนฉันแทนๆ"
"โธ่...นะขอร้องละนะ"ฉันทำตาปิ้งๆใส่ยัยอองออง แต่มันก็ทำตาเขม่งมองเหมือนจะรับทานฉัน
"ไม่!!!! เด็ดขาดดดดดดดด!!!!.........."ยัยอองอองตะหวาดเสียงดัง แล้วก็เน้นคำว่าเด็ดดดดดดขาดดดดดเสียงดังด้วย
"ใจร้ายยยยยยยที่สุดดดดดด!!"ฉันทำหน้าจ๋อย ใจร้ายใจร้ายๆแกไม่เป็นฉันไม่เข้าใจหรอกยะว่าต้องเห็นแฟนเก่าที่ยังรักไปรักกับคนอื่นอะ ฮือ ฮือ ฉันอยากกลับบ้านนนนนนนน
"แกๆ มาแล้วๆ"ยัยอองอองสะกิดฉันให้มองไปที่หน้าเวที สุโค่ยยย!!!เทวดากับนางฟ้าชัดๆ ไลค์ควงคู่กับมาเรียเดินออกมาจากหลังม่านใหญ่ ทั้งคู่เหมือนโรมิโอกับจูเลียตไม่ผิด ทั้งสองเหมาะกันมากๆเหมือนพระเจ้าส่งให้มาเกิดเป็นคนรักของกันและกัน ฉันกะยัยอองเอาแต่มองตาไม่กระพิบเพราะตะลึงกับความงามความหล่อความสวยเรียกพ่อของไลค์กับมาเรีย
"แก.......เค้าทั้งสองเหมือนสวรรค์ส่งมาเกิดให้เป็นคู่กันเลยเนอะ"ยัยอองอองพูดขึ้น
"คงงั้นละมั้ง"ฉันตอบไปแบบเสียงแผ่วๆกับลมหายใจจะหมดน้ำตาไหลหลากหลั่งไหลเป็นทาง ฮือออ ฮือออ
"แกเป็นไรหวะ เเกไม่ค่อยร่าเริงเลยหรือว่า........แกจะชอบพี่ไลค์เข้าแล้วหวะ"
"เห้ย!! จะบ้าหรอ ฉันๆ"ฉันตอบตะกุตะกะมากๆ
"เออๆ รู้แล้วว่าไม่ได้ชอบ แต่...รักใช่ปะ"
"ไม่ใช่สักหน่อยยัยอองบ้า"ฉันเอามือไปตีหลังยัยอองออง
"เจ็บนะเว้ย"
ขณะนี้บนเวทีมันชั่งเหมือนพีธีแต่งงานกันไม่มีผิด บ๋อยลากเค้กก้อนโตเหมือนคอนโด10ชั้นเอามาจอดหน้าไลค์กับมาเรีย มาเรียยิ้มอย่างมีความสูขสุดๆไลค์ก็มีความสูขไม่ต่างจากมาเรีย ไฟทุกดวงในงานดับลงเหลือแต่ไฟบนเทียนมาเรียอธิฐานแล้วค่อยเบาเทียนทีละดอก ตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกฉันทนดูภาพต่อไปนี้คงไม่ไหวแล้วใครก็ได้ช่วยฉันที พอไฟในงานเปิดภาพที่ฉันไม่อยากเห็นก็คือ ภาพที่ไลค์ผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุดยืนกอดกับมาเรีย ละไลค์ก็ค่อยๆจับคางมาเรียทีละน้อยๆละโน้มหน้าเข้าหากัน เค้าจะจูบกันแล้วเค้าจะจูบกันแล้ว ตอนนี้น้ำตาฉันอาบแก้มไหลเป็นน้ำตก ไม่เอาแล้วฉันไม่อยากทนอะไรต่อไปแล้ววววววววว
"สวบบบบ~~~สวบบบบ"ทันทีที่ไลค์กำลังจะจูบกับมาเรีย อยู่ๆฉันก็ดึงมาจากข้างหลัง แล้วก็กอดฉันเอาไว้แน่น
"ปล่อยนะ ปล่อยสิ"ฉันสบัดตัวแต่ไม่ออกจากอ้อมกอดของเค้า
"เธออยากจะเห็นภาพแบบนั้นหรือไงกันห้ะ??" ฮะ ภาพไลค์กับมาเรียอะหรอ
"ฉันมาช่วยเธอต่างหาก"ฉันกำลังงงกับคำพูดของผู้ชายคนนี้ แล้วเค้าก็ลากฉันออกจากฝูงคนมากมายที่มางานวันเกิดมาเรีย
"จะพาฉันไปไหน ปล่อยนะ"ผู้ชายคนนี้แรงเยอะชะมัดเลย สบัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุดซักที
"กลับบ้านไง เธอขอร้องมาก็เลยช่วยไง"อะไรของหมอมันเป็นใครรรรรรรร
"ปล่อนฉันนะ นายบอกมาก่อนว่านายเป็นใครโจรหรือไงฮะปล่อยนะนะนะนะ"
"ไม่บอกมันน่าจะดีกว่านะ"อะไรกัน หมอนี้มันเป็นใครรรรรรรฟะ แผ่นหลังของหมอนี้มันใหญ่มักๆ สูงก็สูง แต่จะหล่อไมหวะ
"หล่อสิ หล่อกว่าแฟนเก่าเธอแน่นอน"เห้ย ทำไมมันได้ยินสื่งที่ฉันคิดด้วยละ
"นะนายปะเป็นใครกะกันแน่ ระหรือว่าเป็นผี...........!!!กรี๊ดดดดดด"
"เธอสิผี"เค้าหยุดวิ่งแล้วหันตัวมาหาฉัน โอ้ออออออพระเจ้าหล่อสุโค่ยเลย
"เป็นไงหล่อละสิ ตะลึงเลยใช่มะ"นายคนนี้หล่อพอๆกับไลค์เลยสูงกว่าไลค์ซะอีก เค้าเป็นใครกันเนี้ยละทำไมถึงช่วยฉันละยังจะได้ยินความคิดของฉันอีก หมอนี้คือใคร
"นะ นะ นายเป็นใครละทำไม.."
"ไม่ต้องถามหรอกน่า รออยู่นี้ละกันฉันจะไปเอารถ"
"ไม่ไป ฉันจะกลับกับเพื่อนของฉัน นายจะไปไหนไปสิเกี่ยวไรกันฉัน"
"อะไรของเธอเนี้ย ตะโกนขอให้ช่วยจนหูฉันแทบแตก แต่พอมาช่วยละกลับมาไล่อีกบ้าหรือเปล่า งี้ไงแฟนเธอถึงไม่รัก"งะ ไอ้หมอนี้มันจะมากไปแล้วนะ
"ใครร้องให้นายช่วยไม่ทราบ จะไปไหนก็ไป"
"ไม่น่าลากเธอออกมาเลย น่าจะให้เห็นภาพแฟนเธอจูบดูดดื่มกับผู้หญิงที่สวยมากๆจนเธอเทียบไม่ติดคนนั้นนะ"มันหลอกด่ากันนี่หว่า
"นายหลอกด่าฉันหรอ"
"ด่าตรงๆนี้ละ โง่มากนะเธอนะ ฮ่าๆงี้ไงแฟนถึงไม่รัก"พูดแฟนไม่รัก2รอบละนะ
"โอ้ยยยย ย้ำอยู่ได้ไอ้แฟนไม่รักเนี้ย เจ็บนะโว้ยยย ฮือ ฮือ "ฉันโมโหแต่ทำอะไรมันไม่ได้ เอาแต่ตีตัวชกอกยื่นกระทืบเท้า
"เห้ยๆ ล้อเล่นนิดเดียวร้องเลยหรอ โอ๋ เอ๋ โอ๋ เอ๋~~~"เค้าเอามือมาลูบที่หัวฉันเบาๆ แล้วฉันก็ กระทืบ!!เท้าไอ้ปากสุนัขเข้าอย่างแรง
"โอ้ย!! เจ็บนะ"
"ฮ่าๆๆ เล่นกับใครไม่เล่น แบร๋ แบร๋"ฉันแลบลิ้มส่ายหัวไปมา แล้วก็วิ่งกลับเข้าไปในงาน
"ยัยบ้า มานี้เดี๋ยวนี้นะ อย่าหนีนะ"นายปากสุนัขวิ่งตามฉันเข้าไปในงาน ฉันวิ่งเข้าไปในงานแต่ไม่คิดว่าภาพที่ฉันจะเห็นต่อไปนี้คืออะไร ฉันเห็นไลค์กำลังใส่สร้อยที่ฉันเลือกให้เค้าเป็นของขวัญวันเกิดให้มาเรีย ฉันทำอะไรไม่ถูก ยื่นอึ่งอยู่กลองงาน บ๋อยเดินมาฉันรีบคว้าแก้วไวท์มากระอักใส่ปากแบบไม่หยั่ง 1แก้ว 2แก้ว 3แก้ว ฉันดื่มแบบไม่หยั่งฉันอยากจะลืมวันนี้ไปตลอดกาลไม่อยากจะจำอะไรเกี่ยวกับผู้ชายที่ฉันรักหมดหัวใจคนนี้อีกแล้ว ฉันเจ็บเหลือเกิน
ในงานเปิดเพลงเสียงดัง ตอนนี้ฉันเมาไม่ได้สติอีกต่อไปแล้ว เพลงน่าเต้นชะมัดเยยยยยย เต้นจักเพลงงงงดีมั้ยยยยย ตอนนี้สติมันไม่เหลืออยู่แล้ว ตอนนี้ฉันเมาแล้วละ เมามากๆด้วย มันมึนไปหมดแล้ว เวียนหัวชะมัดเลยอยากอวกจังเลย เพลงค่อยๆจังหวะเร็วขึ้นๆเร็วขึ้น
"วู้ ~~ มาเต้นกันมั้ยยยทุกคน เย้ๆ"ตอนนี้ฉันบอกได้เลยว่าสมองมันไม่ครบ100แล้ว ได้20ได้มั้ง
"ว้าวว น่ารักจังเลย มาคนเดียวหรอครับ"
"ค๊าา มาคนเดียวค๊าาา แฟนไม่มี ไม่มีสักคนเดียววว ฮ่าาๆๆ"
"ครับๆ รู้แล้ว น่ารักจังเลย เต้นด้วยกันสักเพลงดีไหมเอ่ยยยย"
"ดีๆ อยากแด้นนนนนนน ฮู้!!!!"
"บีบี เธอเมาแล้วนะ ละอองอองไปไหนแล้วละ"มีใครคนหนึ่งมาจับที่ไหล่ฉันเสียงที่คุ้นเคยมันชั่งเพราะอะไรแบบนี้นะ
"ไปหาผู้ชายรับทานไง ค่ะ ฮ่าๆ"
"นี้ บีบี พอเถอะเดี๋ยวจะให้รถไปส่ง"
"บีบี ขอโทษทีครับเค้ามากับผม"ไลค์จับแขนฉันละเอามาคล้องที่คอกะจะอุ้ม
"ไลค์ค่ะ ทำอะไรอยู่หรอค่ะ"มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนมาจากข้างหลังของเค้า
"เออ บีบี รู้สึกจะดื่มเยอะไปหน่อย ผมว่าจะเอารถไปส่งที่บ้านสักหน่อย"
"เดี๋ยวให้คนของมาเรียจัดการเองดีกว่า"
"จะดีหรอครับ??"ละก็มีนายปากสุนัขโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้
"อ่าวนายปากแมวเรียกพี่นี่หว่าาาา ดื่มกันไหม ดื่มๆให้กับความบัดซบในชีวิตของฉ้านนนนนนนน ชนแก้ว เย้ๆ"
"จะบ้าหรือไง สติสิสติ"
"หาาา กะปี จะกินหรอ??เอาไว้จิ้มกับมะม่วงอร่อยน่าาาา"
"ยัยบ้ากินไปคนเดียวเถอะ"นายปากแมวค่อยซ้อนตัวฉันละก็แบกขึ้นไหล่
"ขอโทษที่นะครับ ผมเป็นพี่ชายของยัยนี้ขอโทษจริงๆ"
"เห้ยยย ฉันเป็นลูกคนเดียวววบ้าหร๋อไง หรือพ่อจะมีชู้ ไม่นะม้ายยยยย ฮ่าๆ ค้อก!"ละฉันก็หลับคาไหล่ของนายปากแมวไป
งั่ม งั่ม ฉันสลึมสลือ ละก็ปวดหัวตุบๆ
"โอ้ยยยยยยย ปวดหัว หัวจะแตกแว้วววววววว"ฉันลุกขึ้นนั่งละค่อยเบิกตาให้กว้าง !! ที่นี้มันคือที่ไหน ละฉันมาอยู่นี้ได้ไง เอะ!เมื่อคืนฉันเมาแล้วไลค์จะแบกฉันกลับบ้าน เอะ!!แต่นี้มันบ่ช่ายห้องของอ้ายไลค์นี่หว่า
"ตื่นแล้วหรอ"มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำหลังเสร็จกิจของเค้า ซิกแพกเป็นหมัดๆน่ากัดกับใบหน้าโหดๆแต่แอบทะเล้นนิดๆ ละที่ขาดไม่ได้เค้ารู้สึกว่าจะใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเล็กๆปมใหญ่ ละรู้สึกอีกว่าว่าว่าว่า ปมมันจะ เออ แบบ หลุดอะ
"เอ้ย!!!!!!!"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!"พระเจ้าช่วย นายคนนี้มันทำอุบาดผ้าขนหนูหลุดต่อหน้าผู้หญิงแบบนี้ได้ไง ตั้งใจจะโชว์หรือไง ไอ้โรคจิต
"ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันหล่นโชว์เธอสักหน่อย ละฉันก็ไม่ได้โรคจิตด้วย"
"ไม่ให้เรียกโรคจิตละให้เรียกอะไรไอ้โรคจิต ละแบกฉันออกจากงานละยังมาถึงห้องแบบนี้ มันคืออะไรไอ้โรคจิต"ฉันเอาหมอนปาใส่นายปากแมว อย่างไม่ยั้ง
"เห้ยย ใจเย็นเดะ ยัยบ้า เจ็บนะเว้ย "ฉันไม่ฟังกระหนั่มปาไม่ยั่ง
"ไม่เย็นแล้วโว้ย ย้ากกกกกก "
"บอกให้หยุดไง นี้ เจ็บนะ หยุดไง ไม่หยุดฉันจะโชว์ของลับให้เธอดูอีกเอามั้ย"งะ ของลับ
"อ้ายยยยยยยยยยย โรคจิตแน่ๆ อ้ายยยยยยย ไปไกลๆนะไอ้โรคจิต"
"นี้ยัยบ้า "นายปากแมวกระโจมตัวมาหาฉัน
"ว้ายยยยยย อย่าเข้ามานะ"ฉันหลบ
"เธอ ฉันจะฆ่าเธอ หยุดเดี๋ยวนี้"ฉันวิ่งรอบห้อง
"หยุดนะ ยัยบ้า มานี้นะ"
"ปัง!!"ฉันตัดสินใจวิ่งเข้าห้องน้ำแล้วล็อคประตู
"ปังๆ ออกมานนี้นะยัยบ้า จะหนีลงส้วมหรือไง"แกสิ ใคนจะหนีลงโถ่สวม
"ออกมาเถอะ ฉันไม่ทำอะไรเธอสักหน่อย ออกมาน่า"ไม่ทำกับผีอะสิ เมื่อกี้จะโชว์ของลับอยู่เลย
"ไม่โชว์แล้ว ออกมาเถอะ"งะ ไอ้หมอนี้มันอ่านความคิดฉันอีกแล้ว
"อย่ามาอ่านความคิดฉันนะไอ้ผีบ้า ไปไหนก็ไป ฉันไม่ออก"
"เธอสิผี OK ฉันสัญญาจะไม่อ่านความคิดเธอแต่เธอต้องออกมาจากห้องน้ำ"ไม่มีทาง
"OK ไม่ออกใช่มะ ฉันจะพังเข้าไปเดี๋ยวนี้ละ ละถ้าฉันทำอะไรลงไปในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆแบบนี้ขึ้นมาละเธอไม่รอดแน่ๆ"อ้ายยยยยยยย เป็นผียังไม่พอยังจะโรคจิตอีก อ้ายยยยยยย พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกแก้วด้วย
"เธอหยุดคิดว่าฉันโรคจิตสะทีได้ไหม??"ไม่หยุด ตอนนี้ฉันแถบไม่ต้องพูดเพราะนายปากแมวมันอ่านได้หมดทุกคำพูด
"OK ฉันจะไปใส่เสื้อผ้าละกัน จะออกมาเมื่อไหล่ก็เชิญแต่ห้ามออกจากห้องนี้เด็ดขาด"หมอนี้มันมีสิทธิอะไรมาสั่งฉัน
"สิทธิหรอ สิทธิที่ต้องช่วยเธอไง"ช่วย ช่วยเรื่อง
"เดี๋ยวค่อยพูดดีกว่าฉันขี้เกรียจอ่านความคิดไร้สาระของเธอละ มันเหนื่อย ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อนละกันละจะไปซื้อของกินด้วยเธอก็อาบน้ำสะละ เสื้อผ้าก็อยู่บนหัวเตียง ฉันไปละ"
"ปัง!"เสียงปิดประตูดังขึ้นฉันค่อยๆย่องๆออกจากห้องน้ำเพื่อไปดูว่าเจ้าปากแมวมันออกไปยัง เฮ้ออไปได้สักที ไอ้ผีบ้า ฉันเดินไปที่หัวเตียงเพื่อไปดูว่าเสื้อผ้ามีอยยู่หรือเปล่า ฉันหยิบเสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
"ซ่า ซ่า" ฉันอาบน้ำเสร็จก็รีบใส่เสื้อผ้ากลัวไอ้เจ้าปากแมวมันกลับมาสะก่อน
"แอ๊ดดดดดด"เสียงเปิดประตู สงสัยเจ้าปากแมวมันกลับมาแล้วฉันรีบใส่เสื้อผ้าแล้วฉันรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ แล้ววิ่งไปคว้าแจกันลายกุหลายสีแจ่มมาก น่าจะแพงพอดูเลยละ
"คุณ... ?? อาบน้ำเสร็จยัง ผมซื้อข้าวมาให้แล้ว คุณ!!"ฉันรีบกระโจนดักหน้าไอ้ปากแมว ละพร้อมจะเอาแจกันโยนใส่กบาลลลลลลมัน
"อ้ายยยยย ตายสะไอ้โรคจิตลักพาตัว.........!!!"ฉันเหวี่ยงแจกันสุดแรงเกิดดดดดดดดด อ้ากกกกกกก
"หมับบบบบบ !!"เจ้าปากแมวจับมือฉันเอาไว้
"เฮ้ยยยยยยย จะทำอะไรของเธอเนี้ยยัยบ้า จะฆ่าฉันหรือไง"
"เพล้ง!~~~~" ฉันปล่อยแจกัน แล้วมันก็แตกใส่เท้าของเจ้าปากแมว yes! สำเร็จ
"โอ้ยยยย ยัยบ้า เธอจะฆ่าฉันใช่ไหม ฉันอ่านความคิดเธอได้นะ จริงๆด้วยเธอจะฆ่าฉัน" อุ้ยยยยย ลืมไปไอ้หมอนี้มันอ่านความคิดฉันได้
"แล้วจะทำไม ฉันจะฆ่านาย นายบังอาจลักพาตัวฉัน แล้วก็คิดไม่ดีไม่ร้ายด้วย"
"เธอสิ คิดไม่ดีไม่ร้าย จะเอาแจกันปาใส่หัวฉันละสิ ฉันได้ยินความคิดสกปรกๆของเธอตั้งแต่ยังไม่เปิดประตูห้องแล้ว"
"ไหนสัญญาว่าจะไม่อ่านความคิดฉันไง ไอ้ผีบ้าบวกโรคจิต"
"เธอว่าใครเป็นผีละยังโรคจิตอีก ถ้าท่านเทพเค้าไม่สงสารเธอเค้าก็ไม่ส่งฉันลงมาช่วยคนนิสัยแย่ๆอย่างเธอหรอก"ห้ะ? ท่านเทพคือใคร
"ก็คือคนที่ประทานสิ่งที่ดีที่สุดในการแก้ตัวของมนุษย์ที่ทำก่อนจะคิดเหมือนเธอไง"มันหลอกด่าฉัน
"ไม่ได้หลอกด่า ฉันว่าเธอตรงๆนี้ละ"อ้ายยยยยยย ฉันตีตัวทุบอก
"นาย! มีสิทธิอะไรมาว่าฉัน"
"เหอะ ก็ไม่อยากว่าหรอกนะแต่ดูเธอทำตัวดูสิตามง้อแฟนเก่าที่ตัวเองเป็นคนบอกเลิกเนี้ยนะ เหอะ ถ้าเธอไม่อยากตายเดี๋ยวฉันจะบอกท่านเทพเอาให้มะละ ผ่อนๆหน่อยเป็นไง แต่คนอย่างเธอคงจะยากละ จะคืนดีได้ไงแฟนใหม่ของแฟนเก่าสวยเข้าขั้นนางฟ้าสะขนาดนั้น คงสู้ไม่ได้อยู่แล้วละ"
"เพียะ!!"ฉันฟาดฝ่ามือเล็กๆของฉันไปที่หน้าเรียวยาวของเค้า ฉันทนไม่ไหวฉันคำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามฉัน ฉันว่ามันคือคำด่าที่สุดแสนจะทรมานของฉัน
"หุบปากของนายไป!!!!"ฉันผลักไหล่ของเค้า น้ำตาของฉันไหลเต็มแก้มไปหมด ฉันปาดน้ำตาแล้วรีบวิ่งออกจากห้องนั้นละฉันก็ไม่หันมองไอ้บ้าที่มันพูดทำร้ายจิตฉัน
"เธอ!! จะไปไหน หยุดนะ ฉันบอกให้หยุดไง" เค้ารีบวิ่งออกจากห้องแล้ววิ่งตามฉันมา
"อย่ามายุ่งกับฉัน จะไปไหนก็ไป คนอย่างนายไม่มีทางรู้สึกถึงความเจ็บปวดของใจฉันหรอก จะไปตายที่ไหนก็ไป"
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
มาให้กำลังใจค่ะ ไว้มาอ่านนะงานยุ่งมากมาย ขอบคุณสำหรับ PMจ้า
//// แอ๊กโดนเต๊ะ
จะติดตามนะคะ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก