ของคุรอีกครั้งค่ะ ^^

มาอัพเร็วสิค่ะ รออ่านนะ

เนื้อหาน่าติดตามมากจ้า อยากแนะนำเล็กน้อย เวลาแต่งอ่ะจ๊ะ คือ มองไม่ค่อยเห็นภาพง่ะ
จิ้นไม่ค่อยออกอยากให้บรรยายอีกสักนิดยกตัวอย่างเนอะ



      ‘โอยย!!ทำไมนะทำไม ชีวิตฉันมันถึงได้ซวยขนาดนี้’

เสียงเด็กสาว ครวญครางอยู่ในใจ อันต้นเหตุนั้นคือ....



"นักเรียน ทำความเครพ” เสียงใส ถูกเปล่งออกมาจากหัวหน้า(สาวสวย/สุดเท่ห์) แต่งตัวดูดีมีภูมิฐาน พูดขึ้นแทบจะทันทีที่เห็นครูสาวเดินเข้ามา

ในห้องเรียนด้วยท่าทีเป็นมิตร


       “สวัสดีค่ะ/ครับ” (บลาๆ จะบรรยายในลักษณ์ไหนก็ได้^^)

       “ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคน ครูชื่อ เฟลี่ นะจ๊ะ เป็นครูประจำชั้นของพวกเธอ" ครูสาวยิ้มทักทายพวกเรา นั้นยิ่งทำให้เธอดูสง่าในสายตาฉันครูสาว

เว้นหายใจ ไปช่วงหนึ่งเธอมองพวกเราไปรอบๆห้องคล้ายกับว่ามีอะไรเซอไพร์ส พวกเรา


      "เอาล่ะจ้ะ วันนี้ มีนักเรียนเพิ่มมาอีก1คนนะจ๊ะ โอเน็ค........... เข้ามาซิจ๊ะ” (ครูเฟลี่พูดด้วยท่าทียิ้มแย้มพลางเหลียวตามองไปยังประตูที่อยู่หน้า

ห้องเรียนแสนโศโครกนี้) คุณครูเฟลี่ เรียกใครบางคนเข้ามาในห้องของเรา


      "ทุกๆคนจ๊ะ นี่โอเน็คจ้ะ สมาชิกใหม่ของห้องเรา” (ฉันไม่ได้ใส่ใจนักมันจะเป็นใครก็ช่างเหอะ ฉันเริ่มจะเซ็งๆกับเช้านี้ที่ยังตื่นไม่

เต็มที่นัก ทั้งง่วง ทั้งมึน อะไรมันจะน่าเบื่อขนาดนี้เนี่ยให้ตายสิ)






ไม่รู้สินะ ไม่ต้องแบบเราเป๊ะๆ เราแนะนำ อะไรประมาณนี้ก็ได้ คือมันบรรยายน้อยไปนิดๆ เข้าใจจ๊ะว่าบทนำแต่ว่าอาจจะสร้างสีสันสักหน่อย โอมากเลยแหละ เป็นเรื่องที่น่าติดตาม สู้ๆนะเป็นกำลังใจให้ แต่งดีๆแบบนี้ มันต้องดันๆๆ



เอ้อ...แนะนำๆเรื่องแต่งประมาณนี้ ไปแต่งในdekdeeจ๊ะ ถ้าผลงานแต่งออกมาถูกใจแมวมองนะไม่แน่อาจได้ตีพิมพ์ก็ได้

ขอบคุณมากๆๆๆๆสำหรับคำแนะนำค่ะ เดี๋ยวหนูจะลองไปแต่งนะคะ^^

ค่ะค่ะค่ะ^^

บทที่6 เข้ารอบ

ณ โรงเรียนมัธยมรีนอลเลส

"ฮูยย วันนี้เป็นวันสอบเต้นแล้วอ่ะ พี่ดัชชี่คิดว่า หนูจะได้มั้ย" คีนูรีฟ ถามดัชชี่ด้วยความตื่นเต้น "คุณน้องหรอฮ้า เดี๊ยนคิดว่า คุณน้องขี้หนูปิ๊บ ไม่ได้

หร่อกฮ่ะ เพราะชนะเลิศ อยู่ที่มือของดัชชี่แล้วฮ่า อร๊ายยส์" เอิ่ม=[]= "พี่ดัชชี่คะ หนูชื่อคีนูรีฟค่ะ เมื่อไรจะจำชื่อของหนูได้ซักที TT^TT" สิ้นเสียง

ของเธอก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น "ชิส์ คิดเรอะว่าคู่ของเราจะได้ " เสียงขรึมๆแบบนี้ คีนูรีฟหันขวับไปทางต้นเสียง "อ..โอเน็ค นายนี่ปากปีจอแต่เช้าเลยนะ

" คีนูรีฟทำหน้าเบ้ ใส่โอเน็ค "อ้าวก็ดูเธอเต้นสิ เนี่ยเหยีบส้นชั้นจนระบมไปหมดแล้ว เท้าคนหรือเท้าช้างก็ไม่รู้" ทั้งคู่เริ่มเถียงกันท่ามกลาง

ผู้คนที่จ้องมองมาคีนูรีฟกับโอเน็คอย่างไม่ละเว้น "กรี้สสสสสส คุณน้องโอเน็คกะคุณน้องคีนูรีฟฮ้า เลิกกัดกันเหมือนหมาซักทีได้มั้ยฮ้า ดัชชี่เบื่อฮ่ะ

อร๊ายส์ 'รมณ์เสีย" ทั้งโอเน็คและคีนูรีฟจึงหยุดแล้วก็ "ชิส์" ทั้งคู่จัึงเริ่มเดินเข้าห้องเรียนโดยมีดัชชี่ตามหลัง (แล้วทำไมเดี๊ยนต้องเดินตามตรูดสองคน

เนี้ยด้วยล่ะฮ้า)

กริ๊~~ง ก่อ~~ง

"นักเรียนทำความเคารพ"หัวหน้าเปล่งเสียงออกมาด้วยท่าทาง สง่างาม "สวัสดีค่ะ/ครับ" ทุกคนทักทายคุณครู "สวัสดีฮ่ะนักเรียน มาพบกับครูปีโป้อีก

ครั้งน้าฮ้า" คุณครูปีโป้ทักทายเ้ด็กๆแบบเป็นกันเอง "เอาล่ะฮ่ะ เริ่มสอบกันเลยน้าฮ้า" ทุกคนเริ่มสอบ จะหมดไปเกือบครึ่งห้อง จนมาถึงคู่ของ

คีนูรีฟกับโอเน็ค'ฮึยย ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆ' คีนูรีฟพูดกับตัวเองเบาๆ 'ยัยเบื๊ีอก มาตื่นเต้นอะไรตอนนี้' ทั้งคู่จึงเริ่มสอบเ้ต้น แต่ การเต้นของทั้งคู่

ทำให้ครูปีโป้และเพื่อนๆต่างประหลาดใจรวมถึง "อร้ายยยย บาดตาบาดใจ คุณน้องคีนูรีฟเต้นเก่งมากฮ่าาา" ใช่แล้ว เวลาที่ทั้งคู่เต้นเหมือนมีรัศมี

เปล่งประกายอยู่รบๆตัวเธอ และกาสอบก็จบลงด้วยดี "เอาล่ะฮ่ะ ครูจะประกาศผลสอบนะฮ้า และผู้ที่ได้ไปเต้นในงานนิทรรศการก็คือ คู่ของ...."

สายตาทุกคนจ้องมาที่ปากของครูปีโป้ บางคนก็สวดมนต์ภาวนาให้คู่ของตนได้ "คู่ของ...โอเน็คและคีนรีฟฮ่าาา ยินดีด้วย" หาาา ฉันกับอีตานนี่เนี่ย

นะ โอ้ว ฉันฝันไป "ครั้งนี้เธอทำได้ดีมากนะัยัยเบื้อก"เลิกเรียกฉันว่าัยัยเบื๊อกซักทีได้มั้ย "ใครที่อยากจะไปดูทั้งคู่เต้นน้า

ฮ้า ก็ไปดูกันได้นะฮ้าที่งานนิทรรศการนะฮ้า ครูไปล่ะฮ่ะ ขอให้ทุกคนโชคดี" คุณครูปีโป้เริ่มเดินออกจากห้องไป

ตกเย็น (เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว)

ณ บ้านของคีนูรีฟ

"หม่า~~มี้~~" เสียงใสๆของคีนูรีฟ เรียกร้องหาผู้เป็นแม่ของเธอเพื่อที่จะมาบอกข่าวดี "จ้าจ้า^^" ผู้เป็นแม่ขานรับ "มี๊ หนูได้ไปแสดงการเต้นรำด้วย

ล่ะจ้ะ การเต้นของหนูกับหมอนั่น ได้ที่หนึ่งจ้ะ "คีนูรีฟเล่าเรื่องการแสดงทั้งหมดให้กับแม่ฟัง "หมอนั่น ใครล่ะลูก?" ผู้เป็นแม่ถามด้วยความสงสัย

"สวัสดีครับ คุณน้า" เสียงขรึมๆของโอเน็ค ทักทาย แม่ของฉัน "หมอนั่นก็คือ คนนี้แหล่ะจ้ะ มี๊ ที่เต้นได้ที่1คู่กับหนูพูดถึงก็มาพอดี ชิชิชิ" คีนูรีฟบอก

แม่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดีใจสักท่าไร "หรอ ลูก แหม แม่ล่ะดีใจจริงๆ ที่ลูกได้เต้นกับคนๆนี้ อ้าว แล้วโอน็คมีธุระอะไรกับน้าหรอ ลูก" อะโห ลูก แม่มี

ลูกผู้ชายตั้งแต่เมื่อไร "ออ ผมก็จะมาบอกเรื่องการแสดงแหล่ะครับ แต่คงไม่จำเป็นแล้วล่ะครับ งั้นผมลาแล้วนะครับเป็นกำลังใจให้ผมด้วย

นะครับ ^^" และโอเน็คก็หันหลังมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านของน 'ชิ่วๆๆ' คีนูรีฟไล่โอเน็คเบาๆ "ว้าว ลูกแม่เนี่ยตาถึงจริงๆ จิ้นกันหรือยังจ๊ะ "

แม่ถามคีนูรีฟด้วยสายตาที่พึงพอใจ "ฮะ..หา มี๊ คืออะไรอ่ะจิ้น " เธอถาม "แหม ลูกก็ รูปหล่อ พ่อรวย มาดเท่ เพอร์เฟคยังงี้ แม่โอเคจ้ะ " เฮือก นี่

หม่ามี๊กำลังคลุมถุงชนให้หนูกับอีตาบ้านั่น ไม่นะ !!!!!

เรื่องราวของคีนูรีฟกับโอเน็คยังไม่จบแค่นี้ โปรดติดตามตอนต่อไป^^

ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ

ช่วยเม้นหน่อยน้าค้า ไมมีใครเม้น ไม่มีกำลังใจเลย

พี่ีมาเม้นให้แล้วจ้า สนุกดีๆนะ

ขอบคุณมากๆๆนะคะ

ติดตามเน้ ><~

ขอบคุณมากๆๆค่า

สู้ๆนะ แต๋งเพื่อนรัก อย่าท้อแท้นะ
จงฟังเพลงนี้

สู้ๆค่ะ แต๋ง เราเป็นกำลังใจให้นะ เพื่อนรัก (เค้าไปเป็นเพื่อนแกตอนไหน ยัยพลอย)

ขอบคุณมากๆๆๆค่ะ^^

ขอบใจนะ ฮือ ไม่อยากทำแล้วอ่ะ คนเม้นน้อยจัง

โธ่ คุณแต๋ง คุณจะเลิกไปง่ายๆเลยเหรอ เราอุตส่าห์ติดตามนะ ไม่คิดบ้างเหรอ ว่าคนที่ติดตามอ่ะ จะเสียใจ (รวมทั้งเราด้วย) ทำไปเถอะค่ะ เดี่ยวก็มีคนมาเม้นเอง ขนาดคุณ พูพู่คร้าบ เขาทำ เขายังไม่กังวลกับเม้นเลย มีคนมาเม้นให้เขาก็พอดีอยู่นะ จนกระทั่งสีกระทู้เป็นสีเขียวแล้ว คุณแต๋งต้องตั้งใจนะค่ะ แน่วแนค่ะ แน่วแน่ แล้วขนาด คุณ __Grace__ เขาก็ทำนิยายเหมือนกัน มีคนเม้นนอย แต่เค้าก็ยังทำจนจบมาหลายเรื่องแล้วนะค่ะ อย่าเพิ่งท้อใจสิคะ ฟังเพลงที่คุณ พูพู่คร้าบ() เอามาให้ฟังสิคะ จะได้มีกำลังใจ

อย่าท้อใจนะ

~จะคอยเป็นกำลังใจ~ ให้เธอหายเหนื่อย~ จะเป็นดังสายลม~ พัดมาห่วงใย~ แล้วเธอจะได้รู้~ ทุกวินาทีหัวใจ~ ว่ายังมีฉันเข้าใจเสมอ~~~

ฮืออ ขอบคุณมากๆค่ะ คุณบัคแล้วจะ ทำตอนต่อไปให้เร็วที่สุดค่ะ

บทที่7 First kiss.

ณ ถนน เมโดกัส (บริเวณที่ไปเต้นรำ)

"ฮู่ยยยยยยย เหนื่อยแทบตาย หมดแรงข้าวต้มแล้วเนี่ย ทำไม มันเหนื่อยเยี่ยงนี้ โอ้ยยย เหนื่อยๆๆๆๆๆ" คีนูรีฟบ่นอุบ ตลอดทาง "แอร๊ยยยยยยส์

คุณน๊องคีนูรีฟฮะ พี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะฮะ ดูสิวิ่งซะเหงื่อไหลขี้ไคลย้อยเลย"(อี๊!!!! สกปรก ซกมก ทุเรศ)"แล้วพี่ดัชชี่ไปวิ่งทำไมล่ะ

ค่ะ"ฉันถามพี่ดัชชี่"ไม่มีอะไรหร่อกฮ่ะก็.......แค่วิ่งจับพิธีกรหนุ่มๆซิกแพ็คใหญ่ๆๆๆๆๆ พอพี่จับมานะฮะพี่ก็.......กรี้ด เล่ามิได้ พี่กลับก่อนแล้วกันน้า

ฮ้า อร้ายสส " อะโห วิ่งจับผู้ชาย เฮ้อ กลับดีกว่..า.... อึก!! อะ.. ท...ทำไม หน้ามัน..มืด เวียนหัว ไม่ไหวแล้ว....

ตุบ.... ปึ้ก!!! ใคร..ใครนะรับฉันไว้ อุ่นจัง

"ฮึ..ยัยเบื้อกเอ้ย" เสียงแบบนี้มัน อ...โอ..เน็ค..... "ไปทำอะไรมาเนี่ย เฮ้อ โทษทีนะ อึ้บ! เธอคงเดินไม่ไหว อุ้มไปดีกว่านะ ยัยคีนูรีฟ" โอเน็คอุ้ม

ฉันกลับมาส่งฉันถึงที่บ้าน (โรแมนกะติกสุดๆ><)


ณ ถนนเอมีดิส (จะถึงบ้านคีนูรีฟกะโอเน็คแล้ว)


"โอย" ฉันลืมตาขึ้นม ก็พบว่าโอเน็คอุ้มฉันอยู่ "เห้ยยย อีตาโอเน็ค ปล่อยฉันนะ ฉันเดินเองได้ ปล่อยสิ ปล่อยๆๆๆๆๆๆ"ฉันดิ้นสุดแรงเมื่อเขาอุ้ม

ฉัน "ยัยนี่ อยู่เฉยๆสิ โธ่!!!" โอเน็คเริ่มต้านแรงฉันไม่ไหว(แรงควายนะเนี่ย 0.0) ถึงกับ ตุบ!! จุ๊บ อะ.... ป...ากฉัน กับปากของโอเน็ค

มัน...สภาพของทั้งคู่คือ คีนูรีฟนอนทับโอเน็ค แล้วปากของทั้งคู่ก็มาชนกัน อ้าคคคคคคค!!!!! ฉันทนเห็นเหตุการณแบบนี้ไม่ไหวจึงรีบลุกขึ้นมา

อย่างเร็วแล้วรีบวิ่งกลับไปที่บ้าน ปล่อยให้ฝ่ายชาย ที่นอนกองอยู่กับพื้นถึงกับ อมยิ้ม ขึ้นมาทันที

ณ ห้องนอนของคีนูรีฟ

"อีตาบ้า บอกให้ปล่อยก็ไม่ปล่อย " ฉันนั่งเขินทั้งคืน พลางแตะปากของตัวเอง

อย่าบอกนะว่า คีนูรีฟกำลังมี ความรัก

โปรดติดตามตอนต่อไปค่าาาา (เรื่องกำลังเข้มข้นนะคะเนี่ย)

แล้วแต๋งก็กลับมาแต่งอีกครั้ง ดีมากๆเลยเพื่อนรัก ต้องขอบคุณ บัค นะเนี่ย ฮ่าๆๆ

เอาดาวไปเลยนะ แต๋ง สู้ๆ

ูู^
^
^
^

ขอบใจนะจ๊ะ พู่ ^^