ดันๆ

เยี่ยมมากจ้า จะติดตาม เราก็พวกอนุรักษ์ภาษา >__< แต่ก็ไม่ไ้ด้เก่งภาษามากมาย

รอวันกลับมา

ไปวันเสาร์แล้ว ตื่นเต้นๆ (ยังไม่มีเสื้อกันหนาวเลยอะ...)

สวัสดีครับ
ผมอ่านดูแล้วไม่มีคำตอบเรื่อง ศีรษะ หรือ ศรีษะ เลยนี่ครับ

คืออย่างนี้ครับ คำว่าศีรษะ เปนคำ บาลีโดยดั้งเดิมครับ
อันที่จริง ในบาลีจะเขียนว่า สีส (อ่านว่า สี-สะ)
ส่วนที่เขียนในภาษาไทยนั้น มาจากภาษาสันสกฤต เขียนว่า ศีรฺษ(อักษรสยามเขียนว่า ศีร๎ษ) อ่านว่า สี-(ระ)-สะ ที่ใส่วงเลบก้เพราะว่า เสียงระจะออกนิดเดียวหนะครับ เมื่อมาภายหลังคนไทยลิ้นแขงขึ้น ออกเสียงได้ไม่ละเอียดเท่าคนเก่าคนแก่ เสียงระจึงหายไปอย่างสิ้นเชิง

ต่อไปน่าจะทำคำบางคำที่แปลกไปแต่ก่อนดูนะครับ อย่างคำว่า แพ้ ในสมัยก่อนมีความหมายตรงข้ามกับคำว่าพ่าย คือฝั่งเดียวกับชนะหนะครับ อีกคนนึง คือคำว่า "หลัง" สับสนกันมาก หลัง มักจะหมายถึงสิ่งที่ผ่านไปแล้ว หากแต่ว่าในสมัยนี้เราใช้กันในความหมายว่าสิ่งที่ยังมาไม่ถึงด้วย คือใช้แทนคำว่าหน้า เช่นนะครับ เมื่อก่อนใช้ว่า สมัยหลัง ชาติหลัง วันหลัง ทีหลัง ซึ่งมีความหมายเดียวกันเมื่อแทนคำว่าหลังด้วยก่อน เพราะมันล่วงมาแล้วทั้งสิ้น ตรงข้ามกับ "หน้า" อันมีความหมายว่า สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น เช่นวันหน้า ครั้งหน้า ปีหน้า ชาติหน้า

ปัจฉิมลิขิต(ป.ล.;ปัจฉิม แปลว่า ท้ายสุด,ลิขิต คือ ข้อความ) บ้านผมใช้หลังเหมือนก่อนครับ ถ้าใช้หลังแทนหน้า พ่อดุคับ อีกอย่าง ถ้าใช้กันอย่างนี้มากขึ้น ผมว่ามีหวังที่ต่อไปตาจะไปอยู่บนหลัง(หน้า)หละครับ

ทำต่อสิครับอยากดู