ตอนที่ 6: สัญชาตญาณความเป็นคน!~

ณ ริมชายหาดของทวีปครีตสเต็จ ด้านล่างสุดของวิหารไลท์เทอเนีย!?

แชมป์: เฮือก อ๊ากกกกกก!! (เสียงร้องโอดอวน)
ลูคาร์ด: เป็นไงละ เราคงมีพลังเหนือกว่านายหลายเท่านะ ถ้านายยังลุกขึ้นมาได้ ถือว่ายังดี!

เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะโดนบ้างอย่างยิงใส่
และโดนเหล็กเสียบสุดแสนจะทรมาร

ลูคาร์ด: ข้าไปละ ข้าเกรงว่าเจ้าจะต้องตายอย่างทรมารหน่อยนะ...
แชมป์: ......
ลูคาร์ด: ลาก่อน พวกขี้แพ้...
แชมป์: เก็บคำพูดนั่นไว้ใช่กับตัวเองดีกว่ามั้ย! (ลุกขึ้นมาแล้วพูดขึ้น)
ลูคาร์ด: อึดดีนิ...ที่แท้นายก็หลบได้ไม่งั้นคงโดนหัวใจไปนานแล้ว...
แชมป์: ฉันไม่ตายง่ายๆ หรอก! ด้วยเกียรติของจอมเวทย์ละทิ White!
ลูคาร์ด: ขอให้ได้อย่างที่พูดละกัน หึหึ
แชมป์: คอยดูให้ดี! Buble shot!! (ฟู้วๆๆๆ บ๊อมๆๆๆ!!)
ลูคาร์ด: ฟองน้ำธรรมดาจะทำอะไรได้! อ่ะ!!!!!!!
แชมป์: ระเบิด!
ลูคาร์ด: กระสุนระเบิดในรูปของน้ำงั้นหรอ!? อ๊าก!! (ตู้มมม ซ่าาาาา!!!)
แชมป์: เป็นไงละ!?
ลูคาร์ด: ชิส์ อย่าได้ใจไปหน่อยเลยเจ้าคนโอหัง!
แชมป์: ฉันไม่ตายง่ายๆ แน่!
ลูคาร์ด: จะคอยดู!


ณ อีกส่วนของทวีปครีตเสต็จ

ซายะ: อะไรกันเนี่ย! ยังไม่พังอีกหรอสนามพลังอะไรกัน?!
สตั้น: คุณมีธุระอะไรกับเราหรือปล่าวครับ ถึงพยายามทำลายป้อมของพวกเรา (ยิ้มแสยะ)
ซายะ: นายเป็นใคร?
สตั้น: โจชัว สตั้น เบโลเวส องค์รักษ์ประจำตัวขององค์ราชินีโนเบลส ครับ
ซายะ: เอ...ดุเหมือนนายจะยังดูไร้พลังนะ ฮ่ะๆ
สตั้น: พลังของผม เป็นแก่นพลัง สายฟ้า จากพระเจ้า ถ้าผมเดาไม่ผิดจากสกิลที่คุณใช้คงเป็น...
ธาตุผนึกต้องห้ามเป็น 100 ล้านกว่าปี หรือเรียกว่า Shadow ใช่มั้ยครับ?!
ซายะ: รู้ดีนักนะ หึ!
สตั้น: จุดประสงค์ของคุณคงมาร้ายสินะ....
ซายะ: ก็มาฆ่าฟันพวกแกให้ตายไปหมดไงละ!!
สตั้น: .....(ฟ้าวววววววว!!)
ซายะ: อะไรกันเร็วเหลือเกิน!
สตั้น: Thunder crush!! (ฟ้าวว เฟี้ยวว เปรี๊ยะๆๆ!!!)
ซายะ: อ๊ากกกกกก!!
สตั้น: ฝีมือของคุณนั่นยังไม่บรรลุขั้นที่เหนือกว่า และสาเหตุที่คุณพ่ายแพ้ผมในครั้งนี้ คือคุณไม่รู้จักวางตัว...
ซายะ: ไอบ้าเอ่ย! ฮึก! ฉันยังไม่ได้แพ้ พูดเพ้อเจ้ออะไร!!??

ชายหนุ่มผมสีทอง ชี้ไปที่หน้าของ ซายะ แล้วพูดเป็นในๆ ว่า...

สตั้น: หลักฐานแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ว่าคุณมันไร้ประสิทธิภาพ...
ซายะ: ไอบ้าเอ่ยยย!!!
สตั้น: วาจาที่ไร้สกุลลุ้นชาตินั่น ผมขอฟังหูทวนลมแล้วกัน
ซายะ: Shadow Claw!!!
สตั้น: Spark stund....
ซายะ: อั๊ก แอ๊กกก!!! (กระเด็นออกไป)
สตั้น: ความไม่รู้จักวางตัว คือรากฐานของผู้แพ้....
ซายะ: อั๊ก! ไอบ้าเอ่ยย!!
สตั้น: ....

ณ ส่วนของวิหารโคเปอร์ไนท์

มามิ: อ๊า...อากาศสดชื่นจังเลย อื้อ~
ทหาร: เดิน! เดิน! เดิน! เดิน! ทัพหน้ากระจายกำลัง พร้อม! บุก!
มามิ: อะไรกันน่ะ?
เสนา: มามิ...
มามิ: คุณเสนาธิการ มีอะไรหรอคะ?!
เสนา: ตอนนี้ทัพละทิ White Magician กำลังลำบากแล้ว!?
มามิ: ว่าไงนะคะ ที่ไหน?!
เสนา: ทวีปครีตสเต็จ ตอนล่างสุดของวิหารไลท์เทอเนีย
มามิ: ตามนั่นค่ะดิฉันจะไป!
นาโน: ว๊าวว ผู้หญิงคนนั่นน่ะ อ่ะๆ
มามิ: คะ?
นาโน: มาเล่นกับผมหน่อยสิ!
มามิ: 'สัมผัสบางอย่างจากตัวเขาเป็นการสะกดด้วยมนต์ดำ คงไม่ดีแน่!'
นาโน: ว่าไงละจ้ะ?
มามิ: ฉันไม่ว่าง ไปก่อนนะ ฮึบ!
นาโน: เดี่ยวสิ...
มามิ: อ่ะ!?
นาโน: ผมไม่ชอบคนที่เดินหนีผมไปทั้งที่ขอพึ้งพาไว้แล้วแท้ๆ...
มามิ: จะสู้กันตรงนี้งั้นหรอ?
เสนา: หยุดเถอะ ที่นี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิสำหรับเรา ชนั้น อย่า อ๊าา!!!
มามิ: อ่ออ...อ่ะ...ฮ๊า!?
เสนา: ขอโทษ..ดะ..ด้วย....มามิ...เอื้ออ!~
มามิ: ท่านเสนาธิการ! ท่านเสนาธิการ!
นาโน: ขออภัยนะครับพอดีมือผมมันไปเอง ฮ่ะๆ
มามิ: ออกไปวะ ฉึกๆ (เสียงชักปืน) ก่อนที่นายจะไม่ตายดี!
นาโน: ผมกะจะไม่หนีอยู่แล้วละครับ
มามิ: งั้นก็ตามใจ...!
นาโน: เข้ามาเลย หึๆ
มามิ: Weapon Key!? ปืนล่าอาณานิคม 4 กระบอก!! (วิ๊งงงง!! ฉึกๆๆๆ!!)
นาโน: จะยิงด้วยปืนธรรมดาน่ะหรอ 555
มามิ: ตายซะ...ฉึกๆ ตู้ม!
นาโน: เห้ย!!??

พวกเขามีสัญชาตญาณในการต่อสู้แบบมนุษย์ทั่วไป แต่เรื่องราวทั้งหมดยังไม่ได้เชื่อมโยงกันติดตามตอนต่อไปจ๊า!~
To Be Continue