ที่มา : weddingsquare

สมัยอยุธยา พุทธศตวรรษที่ 19-23

ในระหว่าง พ.ศ. 1893-2310 สมัยกลางของกรุงศรีอยุธยา ซึ่งเป็นช่วงที่ศิลปวัฒนธรรมของไทยเจริญสูงสุดบ้านเมืองค่อนข้างสงบสุขหญิงสาวในสมัยนั้นนอกจากจะสวมสไบยาวแต่งกายด้วยผ้าซิ่นสวยงามแล้วชาวบ้านบางส่วนที่ต้องทำงานหรือทำสวนก็จะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ทะมัดทะแมง อีกทั้งในบางช่วงของประวิติศาสตร์ก็มีผู้มาบุกรุก ประปราย ทำให้ประชาชนทั้งชายหญิงก็ต่างก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะป้องกันภัยสงครามที่จะเกิดขึ้กับบ้านเมืองได้ทุกเวลา จึงได้มีการนำผ้าสไบ มาผูกไขว้เพื่อเพิ่มความคล่องตัวในการเคลื่อนไหว

สมัยรัตนโกสินทร์ พุทธศตวรรษที่ 23 (รัชกาลที่ 1-3)

ในระหว่าง พ.ศ. 2325-2369 ในสมัยซึ่งพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้า ปราบดาภิเษกเริ่มรัชกาลที่ 1 สร้างกรุงรัตนโกสินทร์ บ้านเมืองในยุคนี้ อยู่ในลักษณะ สงบเรียบร้อย หญิงสาวสมัยนี้จึงแต่งกายสวยงามปล่อยชายสไบยาว ตกแต่งด้วยเครื่องประดับต่างๆสวยงามแต่ในช่วงรัชกาลที่และรัชกาลที่ 3 พม่าได้เข้ามาทำสงครามกับสยามอยู่ประปราย การแต่งกายยุคนี้บางทีจึงกลับไปแต่งกายแบบปลายอยุธยาซึ่งนุ่งโจงกระเบนห่มสไบเฉียงผ้าซิ่นก็นุ่งสั้นขึ้นเล็กน้อยเพื่อเพิ่มความคล่องตัว ส่วนผมยังคงตัดสั้นไว้เชิงสั้นหรือไว้ผมปีก(คือการไว้ผมยาวเฉพาะกลางศีรษะ)

ส่วนชาววังจะนิยมนุ่งผ้าจีบ ห่มสะไบเฉียงทับเหมือนอย่างอยุธยา คงเพราะไม่ต้องเคลื่อนไหวหรือทำงานมากนั่นเองส่วนทรงผมจะไม่สั้นมากเหมือนชาวบ้าน แต่จะไว้ผมปีกปล่อยจอนที่ข้างหู

รัชกาลที่ 4

เครื่องแต่งกายในสมัยนี้ ไม่ได้มีการปรับเปลี่ยนไปจากยุคต้นรัตนโกสินทร์มากนัก โดยหญิงสาวยังคงนุ่งผ้าลายโจงกระเบนเหมือนเดิมเพิ่มเข้ามาก็คือการใส่เสื้อคอปิดแขนยาว แล้วห่มสะไบเฉียง (นิยมอบร่ำให้หอมด้วย) ทับตัวเสื้ออีกชั้นหนึ่ง คาดว่าเสื้อแบบนี้คงเป็นผลมาจากการที่ชาวตะวันตกเริ่มเข้ามาในพระนครมากขึ้น จึงนำเสื้อแนวนี้เข้ามาเผยแพร่ให้กับคนไทยในสมัยนั้น ส่วนทรงผมก็ยังนิยมไว้ปีกผมหรือตัดสั้นอยู่เพราะคล่องตัวดูแลง่ายและไม่ร้อน

รัชกาลที่ 5

ผู้หญิงในสมัยรัชกาลที่ 5 หันมานิยมก็คือเสื้อของอังกฤษกันมากเพราะชาวตะวันตกเริ่มเข้ามา มีบทบาทในกระแสวัฒนธรรมของไทยมากขึ้นเสื้อที่นิยมกันตอนนี้ก็คือเสื้อคอตั้งแขนยาว ต้นแขนตรงไหล่พองคล้าย ขาหมูแฮมแต่ยังคงมีผ้าห่มเป็นแพรห่มแบบสะไบเฉียงแบบไทยอยู่ ส่วนผ้าซิ่นนิยมนุ่งผ้าจีบไว้ชายพกสวยงาม ยาวกรอมเท้า ทรงผมนั้นนิยมไว้ทรงดอกกระทุ่ม แบบที่เสยข้างหน้าสูงแต่ด้านหลังสั้นแค่ต้นคอ

ในสมัยปลายรัชกาลที่ 5

หญิงไทยเลิกนุ่งผ้าจีบโดยสิ้นเชิง แต่เปลี่ยนมานุ่งโจงกระเบนแทนกลายเป็นแนวนิยมในสมัยนั้น ส่วนที่เปลี่ยนแปลงชัดเจนที่สุดคงเป็นการเปลี่ยนการนุ่งผ้าสไบ มาเป็นการสวมเสื้อแบบผรั่งคอตั้งสูงแขนยาวมีลูกไม้ตกแต่งเป็นระ บายหลายชั้น เหมือนเสื้อผ้าของสาวๆชาวตะวันตกหันมาสวมถุงเท้า รองเท้าส้นสูงซึ่งถือเป็นจุดเปลี่ยนของวัฒนธรรมการแต่งตัวในสมั ยนั้นเลยก็ว่าได้ ส่วนผมก็เริ่มไว้ยาวประบ่าเลิกรวบผมใส่น้ำมันจนเรียบเหมือนในสมัยก่อน

รัชกาลที่ 6

ในสมัยต้นต้นรัชกาลที่ 6 ผู้หญิงยังคงนุ่งโจงกระเบน สวมเสื้อประดับลูกไม้แบบ ตะวันตกเหมือนในสมัยปลายรัชกาลที่ 5 แต่มีการปรับแบบให้ทันสมัยขึ้นคอเสื้อลึกไม่ปิดคอแต่ตัดเป็นผ้าโปร่งบางพลางเอาไว้ให้ดูมิดชิด แขนยาวเสมอข้อศอก หรือยาวกว่าหน่อยมีการประดับระบายที่ปลายแขน ยังคงนิยมห่มผ้าแพรบางๆ สะพายทับ เริ่มมีการนำลูกไม้จากต่างประเทศมาตัดเย็บเป็นชุดปักประดับด้วย ลูกปัด,เลื่อมสวยงาม
ทรงผมนิยมไว้ยาวเสมอต้นคอหรือเกล้ามวยแบบฝรั่ง บางทีก็ดัดเป็นลอนแบบฝรั่ง ชาติตะวันตก แต่คนที่จะแต่งแบบนี้ก็จำกัดอยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูงชาวบ้านธรรมดาก็ยังคงห่มผ้าแถบ แต่งกายแบบไทยเหมือนเดิม

รัชกาลที่ 7-8

มีการเปลี่ยนแปลงลักษณะของเครื่องแต่งกายให้เหมาะสมกับสภาพความ เป็นอยู่ไทยมากขึ้น ผู้หญิงในสมัยนี้เลิกใช้สะไบแพรปัก เลิกนุ่งโจงกระเบนหันมานุ่งผ้าซิ่นที่ตัดยาวแค่เข่า เสื้อก็ตัดเป็นแขนสั้นหรือแขนกุด ตัดตัวเสื้อหลวมแล้วรัดที่ปลายชายเสื้อใช้ผ้าโปร่งสวมใส่สบายมา กขึ้น นิยมประดับด้วยกำไลสร้อยคอมุกเส้นยาว ยังคงนิยมการใส่ถุงน่องยาวสีขาวเหมือนเดิม แต่บางทีก็เริ่มหันสวมรองเท้าส้นสูง แบบเปลือยส้นกันบ้างแล้ว ทรงผมนิยมตัดผมบ๊อบเสมอไหล่รวบด้านหน้าขึ้นเล็กน้อย หรือดัดอ่อนด้านหน้าให้เป็นลอนเล็กน้อย

รัชกาลที่ 9

มาถึงสมัยรัชกาลที่ 9 ชุดไทยกลายเป็นชุดที่ใช้เฉพาะในพิธีการสำคัญ ผู้คนส่วนใหญ่หันมาแต่งกายตามกระแสชาติตะวันตกอย่างสมบูรณ์แม้แต่ประชาชนโดยทั่วไปก็เลิกนุ่งผ้าซิ่นห่มสไบ จนกระทั่งสมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถได้ทรงฟื้นฟูชุดไทยขึ้นใหม่โดยทรงปรับเปลี่ยนแบบให้เหมาะกับยุคสมัยให้สวยงามสง่า เรียกว่า "แบบไทยพระราชนิยม"

^
^
^
ความรู้ทั้งนั้น

เก็บเอาไว้ใช้วิชาสังคม

เก็บกระทู้ก่อน

ได้ความรู้เยอะเลยครับพี่โจ้

ขอบคุณนะครับ

ชอบเอื้องผึ้งที่เป็นรูปวาด มีแอบเซ้กซี่แต่ยังเป็นแบบไทยๆ เพลงก็เพราะ

ขอบพระคุณ ความรู้เกี่ยวกับเสื้อผ้าสมัยก่อนมากจ้า

ภาพการแต่งกายสมัย รัชกาล ต่าง ๆ สวยกันละแบบเลย

มิส เก็ กู้ดด ด ไปเลยเจ้ามะฮ่ะ

ชอบๆ ชุดไทยสวยทุกชุดเลย อลังการ

ชุดและตัวซิมส์สวยงามมากเลย

สวยหวาน ดูขลังและทรงพลัง

อยากได้มาลงจัง เห็นแล้วคิดถึงสยามเมื่อก่อนเลย

วิจิตรอ่ะ ชอบๆ

โว้ว แบบว่า สวยมากๆเลยค่ะ

ชอบแนวไทยแบบนี้มากอ่ะ

ชุดไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก

ที่มา : kanchanapisek.or.th

การใช้ผ้านี้ในบางโอกาสก็มีกฎเกณฑ์ด้วยเช่นกัน ซึ่งบางอย่างเป็นประเพณีมาแต่เดิมและบางอย่างก็เป็นความเชื่อถือว่าดีเป็นมงคล เป็นต้นว่า เวลาไปฟังเทศน์ พระเจ้าแผ่นดินและเจ้านายมักทรงชุดขาวเวลาออกศึกจะฉลองพระองค์ตามสีว วันอย่างครั้งกรุงศรีอยุธยาแต่สำ หรับผู้หญิงที่มิได้ไปศึกสงคราม ก็มีการนุ่งห่มใช้สีสันไปอีกแบบหนึ่งโดยเฉพาะ อย่างหญิงสาวชาววังนั้นนิยมนุ่งห่มด้วยสีตัดกัน ไม่นิยมใช้สีเดียวกันทั้งผ้านุ่งและสไบดังนี้

วันจันทร์ นุ่งเหลืออ่อน ห่มน้ำเงินอ่อนหรือห่มสีบานเย็น นุ่งสีน้ำเงินนกพิราบ ห่มจำปาแดง (สีดอกจำปาแก่ ๆ)

วันอังคาร นุ่งสีปูนหรือม่วงเม็ดมะปราง ห่มสีโศก (สีเขียวอย่างสีใบโศกอ่อน) นุ่งสีโศกหรือเขียวอ่อน ห่มม่วงอ่อน

วันพุธ นุ่งสีตะกั่วหรือสีเหล็ก ห่มสีจำปา

วันพฤหัสบดี นุ่งเขียวใบไม้ ห่มแดงเลือดนก นุ่งแสด ห่มเขียวอ่อน

วันศุกร์ นุ่งน้ำเงินแก่ ห่มเหลือง

วันเสาร์ นุ่งม่วงเม็ดมะปราง ห่มสีโศก นุ่งผ้าลายพื้นม่วง ห่มสีโศก

วันอาทิตย์ จะแต่งเหมือนวันพฤหัสบดีก็ได้คือ นุ่งเขียวห่มแดง หรือนุ่งผ้าลายพื้นสีลิ้นจี่ หรือสีเลือดหมู ห่มสีโศก

เวลาไว้ทุกข์ นุ่งผ้าลายพื้นม่วง ห่มสีนวล

ผู้หญิงชาววังคงนิยมนุ่งดังนี้เรื่อยมา คนไทยมิได้ใช้สีดำเป็นสีไว้ทุกข์แต่อย่างใด คนไทยมานิยมตามแบบยุโรป คือใช้สีดำล้วนเมื่อรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล รัชกาลที่ 8 พวกที่มิได้อยู่ภายในวังก็มิ ได้ปฎิบัติตามความนิยมที่ใช้สีนุ่งห่มประจำวัน คือ อยากจะนุ่งห่มสีอะไรก็ได้หรือใช้สีเดียวกันทั้งชุดก็ได้ ไม่มีกฎเกณฑ์แต่อย่างใด

พี่โจโจ้ทำเก่งมากครับ

ข้าน้อยขอ คาราวะ

สวยๆ ทุกคนเลย โดยเฉพาะวนิดา หน้าเหมือนมากเลยครับ

นับถือๆ
ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ

เจ๋งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยอะ

สวยมากเลยค่ะ อยากได้มากกที่สุดเลยตอนนี้อ่ะ

สวยมากเลย

ขอโทษนะที่ ขุด

อยากได้มาก มีให้โหลดไหม

สวยคะ ชอบมาก