อุซางิ:มีคนจะยัดเยียดความเป็นวายให้นาย....ระวังตัวไว้ด้วย...เพื่อว่าสักวันฉันไม่ได้ปกป้องนายอีกแล้ว

กลางวันและกลางคืนในเวลาเดียวกันของซันเซ็ต- -*

จินนี่:พี่ขาาา ไปเล่านิทานก่อนอนให้หนูหน่อยน้าาาา
ดอร่า:โตป่านนี้แล้วยังจะ..

จินนี่:ไปเถอะค่ะ ฮิฮิ (เฮ้ยๆๆมือๆๆ- -*)

จินนี่:เชิญบนเตียงเลยค่ะ

ดอร่า:กาลครั้ง1นานมาแล้ว นานจนจำไม่ได้ เท่าที่จำได้คือทุกเรื่องจะจบด้วยว่าทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข อวสาน=w=

จินจิน:ฮู้ยยย...เล่าแบบนี้ไม่ได้เรื่องเลย มานี้เดียวหนูจะสอนการเล่านิทานบนเตียงเด็กหลับสบายดีกว่าเนอะ


ดอร่า:เอ่อ...แฮะๆไม่ดีกว่าครับ พี่ไม่ได้ปัญญาอ่อนแบบเธอ
จินนี่:แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!

ไปดีกว่ายัยนี่ชักจะมากไปละ น่ากลัว


ดอร่า:เอะ อุซางิเป็นอะไร


ดอร่า:นอนพักซะนะ

.
.
.
.
เวลาผ่านไป
ดอร่า:อุซางิ ตื่นขึ้นมาเดินบ้างเถอะ
อุซางิ:ออกไป อย่ามายุ่ง
ดอร่า:แต่ว่า...

อุซางิ: ออกไปๆๆๆๆๆๆๆๆ

ดอร่า:อุซางิเธอเป็นอะไรอะ เมนไม่มาเหรอ

อุซางิ:หื้อๆๆๆแงๆๆฉันไม่ตลก ออกไปอย่ามายุ่งกับฉันมันจบแล้วหน้าที่นางฟ้าคอยปกป้องรักษานาย
สุดท้ายฉันก็ต้องยอมรับว่าฉันก็แค่ศพ ผีที่ตายไปหลายร้อยปีT^T

ป้ายยยยยยยยยยยยยย

ดอร่า:เปิดประตูหน่อย อุซางิเธอๆๆ อย่าไม่นะ เธอเป็นอะไรอะ
อุซางิ:ขอโทษนะเรดT_T

ปังงงงงงงง!!!!!!
ดอร่า:อุซางิ!!!!!!! อะ!!!??

ดอร่า:เธอ...หายไปไหน อุซางิเธออยู่ไหน

เรอแพนดอร่า:อย่าทิ้งผมไป....
