ตอนที่ 6
ริน : สา! ทำไมเธอไม่บอกแม่เธอล่ะ นี่ถ้าไอ้โรคจิตนั่นกลับมาทำร้ายเธอจะทำยังไง มาริสา : ฉันไม่ปล่อยให้มันฆ่าตายง่ายๆ หรอกน่า ริน : ดูพูดเข้า! ไม่ปล่อยให้ฆ่าง่ายๆ แล้วเมื่อคืนมันอะไรกัน นี่ถ้าแม่เธอกลับมาไม่ทัน ป่านนี้ฉันคงได้ไปงานศพเธอแล้วมั้ง
มาริสา : ริน! ถ้าฉันเป็นอะไรไป... เธอช่วยดูแลแม่ฉันด้วยนะ ริน : ดะ... เดี๋ยว... อย่าพูดบ้าๆ แบบนี้สิ! มาริสา : แห่ะๆ ว่าแต่เธออ่านบันทึกของฉันจบรึยัง
ริน : นี่เธอยังห่วงเริ่องบันทึกอีกเหรอ เชื่อเธอเลย...เธอว่างมากรึไง ถึงได้เขียนเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนั้น
มาริสา : ใครว่าฉันเขียน... แต่...เอ่อ...จริงๆ แล้วฉันเขียน...หรือว่าไม่ใช่ เอาเป็นว่าเขียน แต่ฉันจำไม่ได้ว่าเขียนน่ะ
ริน : เฮอะ! ตัวเองเขียนแล้วไม่รู้เนี่ยนะ ท่าจะบ้าจริงๆ นี่เธอยังเชื่อว่ามีแวมไพร์อยู่ในโลกนี้อีกเหรอ
ริน : โอ๊ย สา! เธอแยกแยะจินตนาการกับความจริงไม่ออกแล้วหรือไง เธอคิดว่าจะมีคนตายลุกขึ้นมาจากหลุมมากินเลือดคนได้รึ คนตายตัวเย็นชืดเนี่ยนะ... แวมไพร์...
มาริสา : เดี๋ยวริน! ฉันไม่ได้แต่งเรื่องขึ้นจริงๆ นะ อย่าเพิ่งโกรธสิ!
ริน : ก็แล้วแต่เธอนะ ฉันจะไปทำงานต่อแล้ว ไม่งั้นจะเสียเวลามากกว่านี้ มาริสา : (╥﹏╥) บ้านแอมมิเลีย
แอมมิเลีย : พอล! แซม! .. พระเจ้า! พวกคุณมาที่นี่ได้ยังไง เหลือเชื่อจริงๆ ทำไมไม่โทรมาบอกก่อนว่าพวกคุณจะมา อ๊ะ! ฉันลืมไปว่าพวกคุณยังไม่มีเบอร์โทรศัพท์ที่บ้านฉัน...ตั้งแต่ฉันย้ายมาจากอเมริกานี่!
พอล : ดีใจที่ได้เจอคุณอีกแอม แอมมิเลีย : ฉันก็ดีใจที่ได้เจอคุณอีก... ฮิๆ
แอมมิเลีย : คุณเปลี่ยนไปมากเหลือเกินพอล คุณดู... ว้าว! ฉันไม่รู้จะพูดยังไง เอาเป็นว่าคุณเปลี่ยนไปมากกว่าที่ฉันคิดซะอีก คุณดู...ดูดีมาก พอล : ขอบคุณ... คุณก็สวยขึ้นมากเลยล่ะ แอมมิเลีย : แล้วนี่คุณจะมาอยู่ที่นี่นานแค่ไหนล่ะ พอล : ตอนนี้ครอบครัวเราอยู่ในช่วงท่องเที่ยวนะ ผมกับแซมแยกออกมาเดินทางกันเอง
แอมมิเลีย : ดีใจที่คุณกลับมานะ แซม แซม : นึกว่าจะลืมฉันซะแล้ว
แอมมิเลีย : ฮิๆ ไม่หรอกน่า ในขณะเดียวกันที่บ้านของมาริสา
บาทหลวงโช : มาริสา! ดีใจที่ได้เจอหนูอีก มาริสา : เอ่อ.. ขอโทษนะคะ เราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนหรือคะ
บาทหลวงโช : นี่หนูจำพ่อไม่ได้เหรอ พ่อ..บาทหลวงโชไง มาริสา : ขอโทษนะคะ หนูจำไม่ได้จริงๆ ว่าเราเคยเจอกันมาก่อน บาทหลวงโช : มาริสา นี่หนูจำอะไรไม่ได้เลยรึ!
มาริสา : หนู...จำอะไร... คุณพ่อพูดเรื่องอะไรกัน... หนูไม่เคยพบคุณพ่อมาก่อน แล้วจะให้หนูจำได้ยังไงละคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวก่อน
มาริสา : อะไรของคนพวกนี้นะ... ตึ่ง......ตึ่ง...... <--- เสียง msn
Vin111 : หวัดดีมาริสา
Marisa : คุณเป็นใคร? Vin111 : เป็นคำทักทายที่แปลกไปซักหน่อยนะ แต่คุณยิ่งแปลกกว่าที่ยอมคุยกับคนที่ไม่รู้จัก
Marisa : ชีวิตฉันเจอเรื่องแปลกมาพอแล้ว ถ้าฉันจะกลายเป็นคนแปลกอีกจะเป็นไรไป บอกมาซิว่าคุณเป็นใคร Vin111 : น่าเศร้าใจนัก คนเราลืมกันได้เร็วขนาดนี้
Marisa : โทษนะ! แต่ฉันไม่รู้จักคุณสักนิด แล้วจะลืมคุณได้ยังไง Vin111 : คุณจำผมไม่ได้จริงอ่ะ
Marisa : ขอร้องล่ะ ฉันจำคุณไม่ได้ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารู้จักคุณหรือเปล่า บอกมาซะทีเถอะ! Vin111 : ผมเป็นเพื่อนของคุณไง! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คุณเป็นไงบ้าง
Marisa : เรา... เคยเจอกันด้วยเหรอ Vin111 : แน่นอน
Marisa : เมื่อไหร่ ที่ไหน แล้วคุณชื่ออะไร Vin111 : หลายเดือนมาแล้ว ไม่อย่างนั้นคุณจะได้ msn ผมมาได้ยังไง
Marisa : บอกตรงๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าได้ msn คุณมาได้ไง Vin111 : ก็คุณให้ผมเอง... เราเจอกันตอนที่คุณหาข้อมูลเรื่องแวมไพร์
Marisa : นั่นไง! ต้องเป็นเรื่องเมื่อสามเดือนก่อนแน่ ฉันหาข้อมูลทำรายงานแล้วเจอคุณใช่มั้ย Vin111 : คุณก็จำได้แล้วนี่
Marisa : ว่าแต่คุณชื่ออะไรล่ะ Vin111 : วินเซนต์...
Marisa : (ชื่อตรงกับในบันทึกของฉันเลยแฮะ (_ _。) ) แล้วคุณหายไปไหนมา ไม่เห็นคุณออนไลน์หลายเดือนแล้ว Vin111 : ผมออกท่องเที่ยวน่ะ
Marisa : จริงอ่ะ! แล้วไปที่ไหนมาบ้างล่ะ Vin111 : หลายที่ แต่เล่าให้ฟังยากซักหน่อย
Marisa : ทำไมล่ะ หรือว่าคุณไปมาหลายประเทศซะจนเล่าไม่ถูก Vin111 : ก็คงจะเป็นแบบนั้น
Marisa : ฟังเหมือนคุณไม่สนุกกับการเดินทางของคุณเลยนะ Vin111 : คุณจะแปลกใจมั้ยถ้าผมตอบว่าใช่! มันน่าเบื่อ... เงียบเหงา...
Marisa : นี่คุณไปเที่ยวนะ แต่คุณกลับบอกว่าเบื่องั้นเหรอ คุณนี่แปลกจริงๆ ว่าแต่คิดอะไรล่ะถึงได้ออนไลน์มาคุยกับฉัน Vin111 : คิดถึงคุณน่ะสิ... ผมอยากคุยกับคุณ
Marisa : คิด...คิดถึงฉันรึ! คุณอยากคุยกับฉันเนี่ยนะ! มันสนุกกว่าท่องเที่ยวรึไง Vin111 : แน่นอนที่สุด แล้วคุณล่ะ อยากคุณกับผมหรือเปล่า
Marisa : ไม่รู้สิ! Vin111 : หมายความว่าไง "ไม่รู้"
Marisa : Vin111 : เฮ้! คุณยังอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า
Marisa : ยังอยู่ๆ คือ.. ฉันบอกตรงๆ นะ ฉันไม่เชื่อว่าคุณอยากจะคุยกับฉันจริงๆ... คือฉันรู้ว่าฉันเป็นคนจริงจัง ดังนั้น... ฉันอยากจะคุยกับคุณโดยไม่ต้องผ่านทาง msn แบบนี้ คือฉันอยากจะถามคุณเรื่องเมื่อสองสามเดือนก่อน... ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนล่ะ.. ประเทศอะไร... Vin111 : ... ผม...ผม...อยู่ที่....
Vin111 >>> Log Out มาริสา : หายไปแล้ว เกลียดจริงๆ เลย คุยอยู่ดีๆ ก็หายตัวไปเนี่ย! ขณะเดียวกัน...
แซม : มาริสา...
ตอนที่ 7 หน้า 32 เรปที่ 631 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ps. จาก จขกท. ถึงผู้อ่านทุกท่าน...
เนื่องจากตอนนี้ จขกท. ต้องแต่งนิยายอีกหนึ่งเรื่อง (ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้) ทำให้จากปกติ วันนึงอัพได้ 2-3 ตอน
อาจจะเหลือวันละ 1-2 ตอน แต่จะพยายามเอาลงให้อ่านทุกวันนะค่ะ ต้องขออภัยมา ณ. ที่นี่ด้วย
และหากไม่มีข้อผิดพลาดนิยายที่แต่งอยู่อาจได้รวมเล่ม ถ้าเป็นหนังสือเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบ... อย่าลืมอุดหนุนกันด้วยนะคะ โฮ่ๆ
