เราไม่เห็นว่าลี่จะขี้อายยังไงเลย ดูเฮฮาดีออก ก็ เราว่าต้องลองปรับตัวเองไปเรื่อยๆจนชินละมั้ง

เราไม่เคยคิดนะว่าเราโง่ เราแค่คิดว่า คนอื่นฉลาดกว่า #ผิด XD

ลี่ดูไอ้คุณชายพุ๊ดพั๊ดนี่ด้วยเรอะ!!! เราไม่เห็นมันทั้งสี่ห้าคนจะหล่อเลย โดยเฉพาะไอ้แว่น หน้าเนิร์ดจะตาย =A=

จริงดิ หนุ่ยตกวิทย์บ่อย!?

ในโลกแห่งฟามจริงเราขี้อายน้าาา นี่มันวันเดอร์แลนด์นี่นา//บ้า

เราว่ามันสนุกดีออก เรื่องมันไม่เครียดเกิน ออกฮาๆด้วยซ้ำ แล้วโตขึ้นเราก็อยากเปนหมอด้วยแถมเรื่องยังไม่ติดเรท ออกอบอุ่นหัวใจ ทุกคนพร้อมให้ความช่วยเหลือ ต่อต้านอำนาจมืด ไม่เกรงกลัวต่อผู้มีอำนาจ ออกประชดสังคมมันส์ดีออก

พี่ว่าเข้ากันดีออก ไม่เข้ายังไง ไม่ได้สนใจความหล่อหรอก สนใจเนื้อเรื่องมากกว่า

ไม่งั้น อีตัวร้ายหน้าดุเปนนางเอก นางเอกหน้าซื่อกลายเปนตัวอิจฉา หมอหน้าแว่นเยือกเย็นกลายเปนตัวร้ายใจร้อน ตัวร้ายหน้าหรื่นใจร้อนกลายเป็นพระเอกไปแล้วมั้ง

ขนาดน้องชายพี่ยังชอบดูเลย

แล้วฉาย เฉยเอาเงินอะไรนี่ยอมรับ แต่ละครปกติเค้าก็จะเอาเงินอยู่ล่ะ(ใครจะใจกุศลทำธุรกิจเกี่ยวกับประชาชนแล้วไม่หวังผลกำไรมั่งอ่ะ) แถมมีละครตั้งหลายเรื่องยังทำมาจากนิยายเลย อนิเมะบางเรื่องก็ทำมาจากนิยายไม่ใช่เรอะ

ละครถึงมันจะฉายออกมาครึ่งเดือน แต่นิยายไม่ได้เสียหายหรือเสื่อมถอยลงเลย แถมยังเป็นการสนับสนุนนักเขียนที่เขียนผลงานคุณภาพอีกด้วย
ไอพวกนิยายวัยรุ่นหลายๆ(แต่ไม่ใช่ทุกเรื่อง)เรื่อง....ขอโทดนะ ...น่าเอาไปรองขี้ไก่ขี้กา เผาทิ้ง หรือไปพับจรวดเล่นมาก ไร้คุณภาพ ติดเรท ปันญาอ่อน น้ำหมึกเปื้อนกระดาษ สมควรแล้วแหละที่ไม่ดังอ่ะ นิยายดีๆแบบนี้ในสมัยนี้มันหายากแล้ว สนับสนุนเอาไว้สิ ดี!

อือ นิยายบางอันมีแต่ติดเรท แบบนั้นเราก็ไม่ชอบนะ เราชอบที่เน้นเรื่องราวสาระมากกว่า ถ้าติดเรทอย่างเดียวมันก็... ยังไงไม่รู้ดิ

อือ มันดีอย่างนั้นนี่เอง แต่เห็นเขาจับผิดกันใหญ่ ว่าละครชอบมั่วการแพทย์ บอกว่าไส้เลื่อนเป็นได้แค่ผู้ชายบ้างละ ตอนผ่าตัดเอามือปาดเหงื่อบ้างละ ซึ่งความจริงมันต้องมีคนซับเหงื่อให้ เพราะถ้าเหงื่อตกลงไปในร่างกายนี่ติดเชื้อได้ เราว่าถ้าละครไทยทำเนื้อหาดีๆ แสดงสมจริง ไม่ปัญญาอ่อนนี่ เราก็อาจจะดูนะ (อย่างตอนเข้านอนกะตื่นเช้ายังแต่งหน้าจัดเต็มนี่ มันดูฟายนะ -..-)

พี่อยู่หัวหินไง วันๆก็เอาแต่ออกไปกินข้าว กลับมาเล่นน้ำ ออกไปกินข้าวอีก ถ้าเลิกเล่นน้ำช้ากว่าจะออกก็สองทุ่มกว่า กลับมาก็เกือบห้าทุ่ม หมดสภาพ

แถมเน็ทสามจีด้วย ชอบหลุดจนบางทีขี้เกียจเล่น -..- เดี๋ยวกลับบ้านพรุ่งนี้ละ จะออนทั้งวันมันเลย

ใช่ๆๆๆ ไม่รุวามันนิยายสำหรับเยาวชนหรือ 18+ กันแน่ ถ้าจะหื่นเข้าเส้นเลือดขนาดนี้ ทำไมไม่ไปเขียนนิยายผู้ใหญ่อีโรติกไปเลยอ่ะเนาะ เอ๊ะ!!!! ไม่สิ ิีอีโรติกมันยังสูงไปไกลลิบลิ้วเป็นหมื่นโยชน์เลย อีโรติกมันเน้นศิลปะ การกระทำที่เกิดจากความรัก ไม่ใช่สัญชาติยานดิบๆแบบที่นิยายวัยรุ่นบางเรื่องมันเขียนกัน อันที่จริง อีหนังสือของสำนักพิมแจ่_ _ _ มันไม่มีฉากได้กันหรอก แต่มันมีเกือบได้อ่ะ ไอ้หนักๆหน่อยก็ อี๋... นางเอกโดนล้วงนม โดนจูบยัดลิ้น โดนลวนลาม (พวกหื่นชอบอ่านกัน) โดยเฉพาะของพี่... สแ_ _ _เ_อรี่ อ่ะ หื่นมากกกก พอโดนคนด่าหน่อยก็ดิ้นดิ๊กๆในเพจของตัวเอง ให้แฟนมาโอ๋ให้ ถ้าคิดว่าตัวเองถูกนักทำไมไม่ออกสื่อไปเลยแล้วพูดความจริงให้หมดเกี่ยวกับนิยายตัวเอง ว่า"อิชั้นยอมไม่ได้นะคะ เขียนนิยายลามกมันผิดเหรอ บลาๆๆๆๆๆๆ" ถ้าพูดแบบนี้แล้วไม่มีคนด่านี่นับถือเลยว่ะ-_-

อย่างพี่คนนั้นบอกตรงๆเลยว่าถึงผลงานจะมากมาย แต่คุณภาพนี่มันไม่ไดัว่ะ ถึงจะสนุก มีข้อคิด แต่ความลามกมันกลบหมดเลย เชื่อเหอะ ถ้าเอาผลงานลามกๆแบบนี้ไปทำหนัง คนด่าเละอ่ะ

่อ่ะ
..

หา
ว่ะ

ว่าไงนะ แถวนี้มีสาวกเหรอ!!!!! แถมหน้าหื่นๆด้วย!! กำลังจะมาดิ้นด้วยข้ออ้างที่ฟังไม่ขึ้น! ไม่ได้การล่ะ!!//อัดหูฟังแล้ววิ่งหนี

อ่อ...ลืมไป เวลาออกสื่อต้องพูดว่า

" แค่เขียนนิยายแลกลิ้น ผุ้หยิงโดนลวนลามล้วนนุ้นล้วงนี่ เกือบโดนข่มขืน มันผิดเหรอคะ กว่าจะทำนิยายมันยากนะ "

บอกประโยคนี่ให้หมดไปเลย อย่ากั๊ก บอกตัวเองให้หมดเปลือกไปเลย ดูซิจะมีคนชื่นชมมั้ย

Angels Tales คืออะไรเหรอ? สรุปว่าพี่ไปเมกาวันที่สามสิบเอ็ดกรกฏาล่ะ เฮ้อออ

เอิ่ว ล้วงนมยัดลิ้น หื่นมวาก ไม่รู้ว่าเราจะพูดอะไรได้มั้ยนะ เพราะความจริงเราก็อ่านบ้างเหมือนกันถึงจะไม่ใช่ของแจ่มใสก็เถอะ(วาย:P)มันก็มีฉากอย่างว่าบ้างละนะ แต่ก็มีเท่าที่จำเป็นอะนะ แต่เคยลองไปเห็นนิยายแจ่มใสบางอันอ่ะ เพื่อนซื้อมา ภาษากากมาก แถมมีอีโมติค่อนเยอะเกิน น่ารำคาญ รู้สึกไม่ชอบอ่ะ แล้วก็ตอนนั้นมีเพื่อนไปสัมภาษณ์คนเขียนนิยายแจ่มใสคนนึง หน้าดูก็รู้ว่าวันๆคิดแต่เรื่องแบบนั้นอ่ะ คือพี่แกแต่งหน้าจัดๆ ใส่หมวกทำแอ๊บแบ๊วไรงี้ ดูก็รู้สึกไม่ชอบละ

พวกนี้มันก็แถไปได้เรื่อยๆอ่ะ ความจริงถ้าจะแต่งไปแล้วยอมรับ จะดูดีนะ มีพี่คนนึงแกออกตัวก่อนเลยว่าแต่งเพื่อสนองนี๊ดตนเองล้วนๆ เรารู้สึกว่ามันแมนกว่าอะ

ทลตอนนี้เราอ่านเรื่องสายลับอันนึง ชอบเรื่องนี้มากเพราะมันเน้นสาระและเรื่องรักแบบพอดีๆ เนื้อหาเข้มข้น ฉากนั้นเท่าที่จำเป็น มีแค่สามสี่ตอนจากทั้ง88ตอนเองมั้ง แถมมันเป็นเรื่องในต่างประเทศด้วย ดูก็รู้ว่าต้อวหาข้อมูลมาแต่ง ทำให้เราชอบมาก แถมมีข้อคิดดีๆด้วย คาแร็คเตอร์ชัดเจน เรื่องรางค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่ใช่อยู่ดีๆมารักกันได้ไงไม่รู้ คือ มีสาระอ่ะ เราว่าแบบนี้ดีกว่าตั้งเยอะ

ท่าทางจะเป็นคนที่เราเอ่ยถึงนะแหละ แต่งหน้าจัดมากๆ ไม่รู้วันๆทำอะไร แต่ที่รู้ๆ พี่เค้ารู้ด้วยอ่ะว่าหนังโป๊ฝรั่งเสียงมันเป็นยังไง(เราไม่เคยดูแต่นิยายบรรยายไว้ชัดเลย โอ้...ก๊อด อะไรสักอย่าง) แสดงว่าชอบดูอ่ะดิ เยาวชนก็ชอบอ่านของพี่เค้านะ เพจยอดไลค์เป็นแสนอ่ะ เอาเหอะ คิดซะว่าเราเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐ เรามันยิ่งใหญ่ ขอหลีกจากวงจรอุบาทว์ตลอดกาล//หัวเรืองแสง

......ถ้าเราเขียนนิยายแล้วช่วงไหนหัวเตลิดไปทางลามก เราจะเลี่ยงทันทีทันใด แล้วรอให้ความรู้สึกนั้นหายไปซะ!!


เราว่าอารมณ์แบบนั้นที่นักเขียนแมนๆคนนั้นพูดถึงอ่ะ มันไม่จำเป็นเลยซักนิด(สำหรับเรา) ที่ท้องกันในวัยเรียนก็เพราะอารมณ์แบบนี้แหละ
ทำไมเราไม่ถูกออกแบบมาให้มีอารมณ์แบบนั้นเฉพาะวัยผู้ใหญ่เนี่ย

ขอสมัครด้วยได้ไหมคะ
เราชอบเกมส์นี้มาก
เคยเห็นพี่สาวเล่นค่ะ

จริงดิ เกมคิริโนะเรอะ ลองดูหน่อย
เห็นมันมีข่าวคนเผาหนังสือน้องสาวผมไม่น่ารัก สาเหตุไม่ชอบใจตอนจบที่พี่ชายกะน้องสาวลงเอยรักกันเอง (ใช่ปะ?) เขาบอกว่าตอนแรกๆหนังสือก็ดูดีนะ มีคติหลายอย่าง พี่ชายช่วยเหลือน้องสาว แต่พอมาเจอตอนจบนี่ หายไปหมดเลยอ่ะสาระดีๆ เขาบอกเงี้ย

นักเขียนผู้ชายแต่งน่าจะไม่แต่งโง่ๆนะ ผู้ชายคงไม่แต่งซะเวิ่นเว้อขนาดผู้หญิงหรอก มั้ง?

ลี่เป็นเด็กโตเกินวัย 0w0 แต่เราว่าลี่คิดอย่างนี้ดีนะ ดูมีสติปัญญาดี ไม่เหมือนพวกชอบเพ้อฝัน
พูดถึงเพ้อฟัน... เราว่าเราก็มีบ้างนะ แต่ไม่ได้เป็นชีวิตประจำวันอ่ะ มีบ้างเวลาว่างจัดและไม่มีอะไรทำ ก็นั่งจินตนาการอะไรก็ตามไปเรื่อยๆ...

วันนี้อยากซื้อไลท์โนเวลที่ซีเอ็ด ซึ่งเนื้อหามันเหมือนจะวาย ปัญหาคือพ่อมายืนไซโคข้างหลังนี่ซิ เลยบอกปัดไม่ซื้อไปก่อน อยากปรึกษาว่า เวลาจะซื้อเนี่ย เปิดเผยไปเลยดีปะ ที่ครั้งที่แล้วที่ซื้อมังงะวายได้นี่เพราะพ่อแม่ไม่ได้เข้าร้าน ยังไงดีอะ เปิดเผยไปเลยดีป่ะ คือ แม่น่ะรู้แล้วว่าเราเป็นแต่พ่อคงยังไม่ชัวร์ เราว่าพ่อก็พอรู้บ้างแล้วนะ ทำไงดี?

โห่... ไม้ พูดซะเราบรรลุเป็นอรหันต์เลย //เปร่งรัศมีเรืองรอง


ถามว่าเราเพ้อมั้ย อันที่จริงก็เพ้อหน่อยๆ แต่เพ้อเรื่องแฟนตาซีนะเออ แถมเพ้อเล่นๆไม่จริงจังด้วย(เอาเป็นว่าเพื่อความบันเทิงส่วนตัว) เช่น คิดเล่นๆว่ามีเวทย์มนตร์ คิดเล่นๆว่าแมวตัวนั้นแปลงร่างเป็นคนได้

แต่เพ้อเรื่องรัก เช่น เค้าทำแบบนี้เค้ามาจีบเราเหรอ ไรงี้ไม่ใช่นะ มันประสาท!!! แบบนี้เพื่อนฝูงหนีหายหมด เรากลัวว่าเราจะเพ้อแบบนี้มาก แล้วสมองเราไม่ค่อยตรงกับหัวใจนะ (คงเปนภาวะจิตสับสน หรือเราบ้าเอง) สั่งตัวเองว่าห้ามคิดอย่างงู้นอย่างงี้ เจือกคิดเฉยเลย!!! เวลาไม่อยากแช่งใคร อย่าแช่งนะเห้ยๆ แช่ง(ในใจ)เฉย!! รู้สึกไม่ใช่ตัวของตัวเองเลย เกลียดตัวเอง

หนุ่ยชอบของลูกชุบ ชอบเรื่องของแจ่มใส แต่พี่เลี่ยงสุดใจ

หืม..ว้าย!!! ไม้เจอการ์ตูนวาย!! แถมพ่อจับได้ว่าไม้ชอบวาย!! แว้กๆๆๆ ซวยจัดดดดดด

เอ่อ... ยินดีต้อนรับ

ไม่ๆๆ เพราะพ่อมายืนข้างหลัง เราเลยไม่ซื้อไง แต่ถึงรู้ไปเราก็ไม่อะไรหรอก เพราะเราคุยเรื่องนี้แล้ว บ้านเราไม่มีปัญหาเรื่องนี้หรอก

อ๋อๆ เพ้อแบบที่ลี่ว่าน่ะเหรอ เราไม่มีหรอก เราแค่เอาตัวละครในเมะมาจิ้นกัน เราไม่มาจิ้นกับตัวเราเองหรอก มันดูหลงตัวเอง แหะๆ

เพ้อแบบจินตนาการเราก็ทำบ่อยนะ แต่เราว่าเรียกจินตนาการน่าจะถูกกว่า มักจะเกิดเวลาดูหนังหรืออ่านหนังสืออะไรเรื่องนึงจบ เราจะจินตนาการว่าถ้าเข้าไปอยู่ในเรื่องนั้นเราจะเป็นยังไง ทำยังไง ตอนเล่นดราเนสท์ครั้งแรก เราจินตนาการว่าเราจะมีพลังพิเศษอะไรดี