โฟน คือเราเป็นพวกแตกต่างไง ไอ้พวกที่มันบ้าบอล เล่นกีฬาเหมือนๆกัน มันคุยกันเล่นกันแป้บเดียวมันก็สนิทกันแล้ว แต่เราไม่มีอะไรเหมือนพวกนั้นนี่นา ถึงจะไปตีสนิทแต่เราก็ไม่รู้จะคุยอะไรด้วยอยู่ดี แต่ถ้ากับเพื่อนเรา คุยเรื่องอนิเมะมั่ง มังงะมั่ง วาดรูปมั่ง ลงชมรมซีจีเพนติ้งตามๆกันไปเลยสนิทกัน ให้ไปเล่นบอลเล่นบาสด้วยเราไม่เอาหรอก

ด่าเราว่าอ้วนไม่เปงไร ไม่โกรธๆ แต่... เตี้ยนี่มัน.....

โฮกกกกกกกกกกกกก //พ่นไฟ

มาด่าเลดี้ได้ไงอี%5*&454(76{++}+$+}*%(4^4^5()*66**%)*%)+(เซ็นเซอร์)

เมื่อวานไปซื้อการ์ตูน เราอ้อนพ่อขอร้อยนึงจนได้มาเลยพูดว่า "เย้ ขอบคุณคร้าบ" แล้วก็วิ่งเข้าร้าน เห็นพี่คนขายขำด้วย อายฉิบ

วันนี้ก็ซื้อมาอีก พอดีได้ตังมาจากยายอ่ะนะ ขอสารภาพว่า ป๋มซื้อการ์ตูนวาย แล้วก็เมไจเล่มสอง ชมรมคนไร้เพื่อนเล่มหนึ่ง ซัมเมอร์วอร์สามเล่มจบ เดธเอดจ์สามเล่มจบ ตอนจ่ายตังโคตรอายอ่ะ เอาซุกๆรวมไว้กับเล่มอื่นๆ ดีที่คนขายเขาแค่นับจำนวนเล่ม

เสียงหวานแบบดัดหรือหวานธรรมชาติ? โห มันจับยกมือจริงดิ ไม่รู้จักก็จับยกและ พิลึก 5555

วันนี้ไปหาหมอสิวใช่ปะ หมอก็บอกว่าหน้าเราดีขึ้นแล้ว กดสิวได้ เราก็ถามแม่ว่ากดป่ะ แม่บอกว่ากดก็กด หมอบอกว่าเจ็บหน่อยนะ เราก็อือๆไป พอทำจริงๆ เจ็บชิหายเลย!!! เหมือนโดนฉีดยาอ่ะ แต่จี๊ดกว่านั้นอีก ทำที่หน้าผากยังพอไหวนะ แต่ที่แก้มนี่มันหยุ่นๆใช่ปะ พอกดมันก็ลงไปลึก เจ็บสาสสสส!!! น้ำตาเล็ดอ่ะ แล้วทำเยอะมาก! เราว่าหมอมันต้องแอบมันชัวร์ จิ้มซะไม่หยุดขนาดนั้นน่ะ เสร็จแล้วหน้าแดงเลย T^T

หึ!! โอตาคุคุยกัน

เอ่อ... ผุหญิงที่ชอบอะไรแบบเรามันหายากหน่อยนะ

เอ่อ.. พี่ไม่กดสิวอยู่แล้ว กลัวมันแพร่พันธ์ แนะนำให้ทายาดีกว่า แต่ถึงจะหาย....

มันก็มีรอยแดงฝากฝังไว้เป็นอนุสรรรร ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก หายแล้วหายเลยดี้้ ไม่เข้าใจจริงๆว่าสิวมันต้องการอะไรจากกรู้ ทานู้นทานี่เด๋วหน้าก็แพ้ ไม่เข้าใจธรรมชาติที่สร้างคนมาจริงๆ สมมุติว่าเทพสร้างมนุษย์ตามตำนานกรีกจริงๆ สงสัยคงรีบทำเกินไป และใช้มือไม่สะอาดปั้นมนุษย์แน่เลย อิอิ//บ่นจัดโดนซุสเสกฟ้าผ่าใส่

จริงเดะ ทำแล้วยิ่งขึ้นเหรอ? ไม่หรอกม้าง ทำครั้งหนึ่งตั้งร้อยห้าสิบแน่ะ (แพงเกินนะ แถมเจ็บด้วย) ถ้าทำแล้วยิ่งขึ้นเขาคงโดนถล่มไปแล้วละ
เออ รู้ป่ะ ตอนทำเขาก็ให้นั่งเก้าอี้หมอฟัน ที่พนักเอนได้อ่ะ เขาก็เอาผ้าห่มมาห่มให้ ตอนแรกก็นึกว่าแบบ "แหม ใจดีจัง กลัวลูกค้าหนาว" ที่ไหนได้!..... มันเอามาให้กำระบายความเจ็บ

บางคนที่มันไม่มีนี่โชคดีชะมัด อิจฉาว้อยยย
ข่าวล่าสุด วันนี้ไปชั่งน้ำหนักมา หนัก 57! ฮือออ ไม่อยากหนัก อยากเบาๆ

ผู้ชายเสียงหวาน มันเคะชัวร์หนุ่ย

ไปเรียนกันหมดซินะ...

วันนี้อ่านวายจบและ เราอ่านได้เกรียนมาก แบบ ไม่อยากแอบอ่าน เราก็เอาปกการ์ตูนเล่มอื่นมาสวม จบ

ช่วงนี้ชอบคิดว่าตัวเองสวดยอดแหะ แปลกๆอ่ะ อย่างกับจะแปลงร่างได้เลย

เปนความคิดที่ปัญญาอ่อน แต่ช่วงนี้รู้สึกแปลกจริงๆ

หืม... กำผ้าระบายความเจ็บ คงระบายได้เนาะ 55555

ก็เวลาเจ็บมากๆเราก็แบบ กัดฟัน หรือไม่ก็กำมือแน่นใช่มั้ยละ นี่ก็กำผ้าแทน

มันหน้าไม่เคะเหรอ? ถ้าหน้าไม่เคะนี่จะดูวอนส้นมาก

หนุ่ยซื้อแล้วก็หอบการ์ตูนไปอ่านเด้ ตอนพี่ไปรอจัดฟันพี่ยังเอาโน๊ตบุ๊คไป DN เลย

ถ้าใครจะซื้อการ์ตูน แนะนำเรื่องนี้>> ชมรมคนไร้เพื่อน หนุกและฮาเว่อร์! แถมแปลได้ดีมาก ดูเป็นธรรมชาติ ดูไม่ชุ่ยอ่ะ ปกก็แข็งๆดี แต่เล่มละ 60 Orz...

http://jigokutsushin.de/
ในปัจจุบัน ได้มีตำนานเล่าขานต่อกันมาว่า หากคลิก
เข้าไปในเว็บ ไซต์สาสน์ถึงอเวจี ในเวลาเที่ยงคืนตรง จากนั้น
พิมพ์ชื่อคนที่เราเกลียดชังหรืออยากแก้แค้นลงไปและกดปุ่มส่ง
คนผู้นั้นก็จะถูกลากตัวไปลงนรกทว่านี่ไม่ใช่เพียงตำนานหรือข่าว
ลือ หากแต่เป็นเรื่องจริง หลังจากพิมพ์ชื่อคนที่เราอยากแก้แค้น
ลงไป และกดปุ่มส่ง เด็กสาวผมยาวสีดำขลับในชุดเครื่องแบบ
นักเรียนก็จะปรากฏตัวขึ้น เด็กสาวผู้นั้นคือ ธิดาอเวจี หรือในอีก
นามหนึ่งว่า เอ็นมะ ไอ เธอจะมอบตุ๊กตาฟางให้กับ "ผู้ร้องขอ"
และพูดว่า เมื่อใดที่เธอตกลงใจที่จะแก้แค้นจริงๆ จงดึงด้ายแดง
เส้นนี้ออกและเธอก็จะทำสัญญากับฉันอย่างสมบูรณ์ คนผู้นั้น
จะถูกส่งลงนรกทันที

แต่ว่า การสาปแช่งจะย้อนผลสู่ตัว เมื่อเธอตายแล้ววิญญาณของ
เธอจะถูกส่งลงนรกโดยจะไม่ไปสู่ภพหน้า จะต้องร่อนเร่พเนจร
พบกับความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานไปจนตราบชั่วนิจนิรันดร์
หลัง จากที่มอบตุ๊กตาฟางเรียบร้อยแล้วธิดาอเวจีก็จะหายตัวไป
พร้อมกับทิ้งคำพูดไว้ว่า "ที่เหลือขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของ
เธอ"ซึ่งหมายความว่า ตัว "ผู้ร้องขอ" จะต้องเลือกว่าจะดึง ด้าย
เพื่อแก้แค้นและยอมพบกับความทุกข์ทรมานไปชั่วชีวิต
หรือจะยอมลดละความแค้นของตนเองเสีย..

แตะมันแล้วเป็นอย่างงี้เรอะหนุ่ย

"อ๊าาาา อั้ยหยา" จากการแตะเพียงเบาๆของผม ก็ทำมันสะดุ้งจนตัวมันแทบตกเก้าอี้

หรือว่า.... เจอแมลงสาบแล้วเกาะเพื่อน

ผู้ใดบังอาจหาว่าลิซซี่มิคู่ควรจะเป็นสตรีชาวสยาม จงพินิจไตร่ตรองให้จดี แล้วดูภาพวาดนางแหม่มตาน้ำข้าว(หรือน้ำเขียวก็ด่ะ)คนนั้นของข้าเสีย...
ผมสั้นมันไม่แจ่ม จัดเปลี่ยนเป็นผมยาวซะ สมกับเป็นคุณหญิงหน่อย




ไปแก้เส้นสีน้ำเงินใน photoshop มาล่ะ ปรากฏว่าเส้นแนวนอนมันกลายเป็นสีดำ ในขณะที่เส้นแนวนอนหายไป..... ตัวข้ารึ แปะลงในเว็บนี้เลย

เจ้าปากกาติดเครื่องจักร(เมาส์ปากกา) ของข้า ก็ใช้มิได้กับเจ้าเครื่องจักรบุโรทั่งนี้อีกแล้ว เส้นมันไม่เฉียบคมดังใจข้า หาใช่ข้าขี้เกียจไม่

อ่ะๆๆๆๆ โบราณไปล่ะๆ เมื่อกี๊แปลงร่างเป็นแม่หญิงอยู่

เอ่อ... ไม่แน่ใจว่าจะแต่งต่อดีป่าว เพราะมันคล้ายๆกับคุณชายพุฒิพัทอ่ะ(แต่ไม่เหมือน แค่คล้ายๆ) จินตนาการคนเรามันก็ชนกันได้แหละเนาะ


แง้ แต่คุณชายพุฒิพัทรมันอวสานนนนนน ไป..... แย้ววววววววววว ยังไม่ได้ดูฉากจบเบยยยย

หืม.... งั้นขอแช่งให้อีบัมบี้ไม่ต้องไปผุดไปเกิด 5555

edit: เส้นแนวนอนกลายเป็นสีดำ เส้นแนวตั้งหายไป กำ โทดๆๆๆ พิมผิด

แล้วก็จงดี ไม่ใช่จดี โทดๆๆๆ ซ้ำอีกรอบ

หึๆๆๆๆ แก้แล้วต้องเสียเงิน จะแก้ทำซาก สู้พิมซ้ำๆไปเลยดีกว่า

edit: ลืมบอกไป ว่าแขนขวาวาดผิดนิดหน่อย มันใหญ่ไป ข้อพับก็เหลี่ยมๆ เกิดจากความรีบส่วนตัว เอ่อ....

อันที่จริง เรากำลังฝึกวาดไหล่ให้สวยเล่นๆ แต่ภาพออกมาดูดี เลยเติมเป็นลิซซี่ซะเลย

หน้าอก.. ไม่รู้จะใหญ่หรือเล็กดี เล็กไปก็น่าเกลียด ใหญ่ไปก็ผิดสัดส่วน เลยได้ขนาดนี้มา

ส่วนดอกที่ลิซซี่ถืออยู่ ชื่อดอก forget me not ความหมายของดอกไม้เห็นเขาบอกว่าเป็นดอกไม้แห่งความทรงจำ(อย่าลืมฉัน) เลยใส่มา เพราะลิซซี่มีความทรงจำที่งดงามเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ

จริงๆน่าจะใส่ดอก Edeweiss มากกว่า เพราะมันหมายถึงความทรงจำนิรันด์ แต่ไม่ทันหล่ะ เพราะเพิ่งมาค้นหาเจอ กร๊าาาาากกกกก