ณ. เขตต้องห้ามทางเดินลับใต้ดิน คฤหาสน์ออดิทอเร่
ทางเดินลับแห่งนี้มีขนาดที่ใหญ่มากพอสมควลและดูเหมือนว่าจะเก่ามากด้วยแต่ว่าข้างในมีทางเดินแล้วห้องต่างๆ
อยู่มากพอสมควล
ฮิโรยาม่า : ในนี้กว้างกว่าที่คิดนะเนี้ย....
อูตาอุ : ฉันว่ากลับดีกว่ามั้ง....
ฮโรยาม่า : งั้นเธอกลับไปก่อนสิ ฉันอยากอยู่ต่ออีกซักหน่อย
ฮิโรยาม่าเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงหน้าห้องขังห้องหนึ่งแล้วมองเข้าไปข้างในแล้วเห็นเด็กผู้หญิงผมสีขาวคนหนึ่งอยู่ในนั้น
ฮิโรยาม่า : นี่... เธอนะใช่เจ้าหญิงยูคิรึเปล่า....?
ยูคิ : อะ... อืม
ฮิโรยาม่า : เธอน่ะอยากออกมาข้างนอกบ้างมั้ย
ยูคิ : あなたは誰ですか。 ( เเล้วคุณเป็นใคร )
ฮิโรยาม่า : อ้าว... คนญี่ปุ่นเองเหรอ... โทษทีนะพอดีนึกว่าคนอังกฤษเลยพูดภาษาอังกฤษ
ยูคิ : คุณเป็นพวกทหารรับจ้างสินะ
ยูคิเขียนคำพูดของเธอเป็นภาษาอังกฤษลงในสมุดพกอันเล็กๆที่เธอคอยเก็บมันไว้ตลอดเวลา
ฮิโรยาม่า : ใช่แล้ว ว่าแต่เธออยากออกมาข้างนอกมั้ย...?
ยูคิ : จะให้ฉันเขื่อใจศัตรูได้ยังไง
ฮิโรยาม่า : ฉันกำลังต้องการตัวเธออยู่เพราะงั้นฉันเลยมาที่นี้ไง
ยูคิ : คนทรยศอย่างคุณไม่ควลได้ในสิ่งที่หวังหรอกนะ
ฮิโรยาม่า : หึ... ไม่แปลกที่เธอจะคิดอย่างนั้น งั้นฉันจะไปหาคนมาคุมก็แล้วกัน
ยูคิ : คุมกันฉันไปก็ไร้ประโยชน์ อีกไม่นานกองทัพญี่ปุ่นก็จะมาแล้ว.....
ณ. บนเรือรบหลวงนอกชายฝั่งของเมืองเรย์เซน
กองทัพเรือของญี่ปุ่นหลายพันลำยกพลมาที่เมืองเรย์เซนเพื่อทำการกวาดล้างกองกำลังทหารของพวกฝ่ายศัตรูร่วมกัน
กับกองทหารของศาสนจักร
อากาฮิโตะ : เราไม่ได้ทำสงครามมานานเท่าไหร่แล้วนะ....
อาคาชิ : ออกมาไกลขนาดนี้ท่านพ่อยังมาห่วงเรื่องสมัยก่อนเหรอครับ
อากาฮิโตะ : ก็นานๆเราจะได้ออกมานำทัพด้วยตัวเองนิ....
รินโนะ : ตอนนี้เราใกล้ถึงที่หมายแล้วนะ ไปเตรียมตัวได้แล้วมั้ง
อาคาชิ : อืม... งั้นฉันไปก่อนนะ
อากาฮิโตะ : เอาล่ะ... งั้นก็ไปกันได้แล้วล่ะ
รินโนะ : มันจะดีเหรอ ท่านพ่อไม่ได้ใช้ดาบเล่มนั้นมาหลายปีแล้วนะ
อากาฮิโตะ : ไม่เป็นไรหรอก ไปเตรียมตัวเถอะ
ภายในตัวเมืองเรย์เซน ส่วนท่าเรือขนส่ง
ซายะ : ไม่เลวเลยนะเธอนะ
ยูยูโกะ : นายเองก็เหมือนกัน... ไม่คิดเลยว่าจะมีพลังเยอะขนาดนี้
ซายะ : อย่างฉันน่ะ เธอต้องเรียกว่าคุณซายะถึงจะถูก
ยูยูโกะ : ถ่านายมาอยู่ฝ่ายเราก็น่าจะดีนะ
ซายะ : หึหึหึ... ฉันไม่มีทางยอมเข้ากับพวกเธอแน่นอน
ยูยูโกะ : นายติดกับดักแล้วล่ะ ลองมองดูรอบๆให้ดีสิ
ซายะ : อะไรนะ!!!
ผีเสื้อมรณะของยูยูโกะบินวนอยู่รอบๆตัวของซายะและพวกผีเสื้อก็กำลังค่อยๆดูดพลังชีวิตของซายะไป
ยูยูโกะ : ดูเหมือนว่าจะประมาทไปหน่อยสินะ
ซายะ : เธอเองก็เหมือนกัน
ซายะใช้เคียวที่สร้างขึ้นมาจาก Ahmad Black devil ฟันไปที่ยูยูโกะอย่างจังจนทำให้ยูยูโกะบาดเจ็บ
ยูยูโกะ : นายนี่มัน... ชั่วจริงๆเลยนะ
ซายะ : ตอนนี้ฉันเองก็บาดเจ็บไม่ต่างจากเธอเลยนะ
ยูยูโกะ : อะไรนะ...?
ซายะ : ก็เจ้าผีเสื้อพวกนี้มันดูดพลังชีวิตฉันไปเรื่อยๆเลยนี่
ยูยูโกะ : นายแปลกมากเลยนะ ที่ไม่ยอมทำลายผีเสื้อพวกนั้น
ซายะ : ถ้าฉันชนะฝ่ายเดียวก็ไม่สนุกนะสิ
ตูมๆๆ!!!
การทิ้งระเบิดของทหารรับจ้างเกิดขึ้นมาหลังจากที่ซายะและคนอื่นๆกำลังต่อสู้กันเลยทำให้ทั้งผู้ไม่เกี่ยวข้องและทหารของ
ทั้งสองฝ่ายที่ไม่ได้ออกจากเมืองบาดเจ็บและตายจำนวนมาก
มามิ : นี่มาโดกะ เธอช่วยจัดการพวกเครื่องบินหน่อยได้มั้ย
มาโดกะ : ได้ค่ะรุ่นพี่
เชอร์ล็อต : พวกแกอย่าคิดเลยนะว่าจะรอดไปได้
มามิ : งั้นเจอนี่หน่อย Trio Finale
เชอร์ล็อต : งั้นแกเอานี่ไป Poison Fill !!!
มามิ : ชิ... เล่นแบบนี้เลยรึไง
เชอร์ล็อต : ยังหรอกแกต้องเจอนี่ด้วย Poison x
อีกด้านหนึ่ง ภายในตัวเมืองเรย์เซน
เครื่องบินของฝ่ายศัตรูที่กำลังโจมตีเมืองเรย์เซนกำลังถูกมาโดกะทำลายด้วยธนูไปเรื่อยๆจนเครื่องบินของฝ่ายศัตรูเสียหาย
และถูกทำลายไปจำนวนมากจนกองทัพทหารรับจ้างถอยทัพกลับไปจนหมด
มาโดกะ : เอาล่ะในที่สุดก็หมดซะที
ฟลังดร์ : หยุดแค่นั้นแหละ...!!!
มาโดกะ : เดี๋ยวสิ ฉันเป็นคนของญี่ปุ่นนะ
ฟลังดร์ : อ้าว... งั้นเองเหรอ ขอโทษด้วยก็แล้วกัน
มาโดกะ : ไม่เป็นไรหรอก เธอเองก็เป็นคนจากวาติกันสินะ
ฟลังดร์ : อืม... ฉันต้องรีบไปแล้วนะ
มาโดกะ : งั้นก็ไปรีบไปเถอะ
อีกด้านหนึ่ง ณ. ศูนย์บัญชาการหลักคฤหาสน์ออดิทอเร่
ฟิลิปส์ : นายคิดว่าแผนนี้จะดีจริงๆงั้นเหรอ
โนอาร์ : ผมคิดว่าดีแล้วนะ ตอนนี้เหรอแค่โจมตีเท่านั้น
ฟิลิปส์ : แล้วจะให้ใครทำงานนี้ดีล่ะ
โนอาร์ : ผมคิดว่าให้ ซายะ เป็นผู้ทำงานนี้จะดีกว่านะครับ
ฟิลิปส์ : อืมงั้นก็ได้
โนอาร์ : ผมเชื่อนะว่าคนอย่าง ซายะ จะทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ
ฟิลิปส์ : งั้นส่งข้อมูลเรื่องงานไปให้เจ้านั้นได้เลย
ณ. เรือของโชกุนของอิมากาวะ เกาะยานาริ
มาโดสึกิ : ท่านโชกุนพร้อมออกเรือรึยังค่ะ
อิมากาวะ ยูริ : พร้อมอยู่แล้ว
มาโดสึกิ : งั้นเราจะนำท่านไปห้องพัก
อิมากาวะ ยูริ : ขอบใจนะ
ในระหว่างที่โชกุนอิมากาวะกำลังจะเดินเข้าไปในห้องพักผ่อน อันปังโตะได้เข้ามาจับตัวโชกุนเอาไว้
และพยายามจะลักพาตัวโชกุน
อันปังโตะ : เอาล่ะ ตอนนี้พวกนายจะทำอะไรฉันท่านโชกุนของพวกนายก็จะโดนไปด้วย
มาโดสึกิ : นี้ แกจะทำอะไรกันแน่
อันปังโตะ : เธอคงจะลืมสินะว่าฉันน่ะเป็นคนของทหารรับจ้าง
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
หน้าสมาชิก
ฉันจะแก้แค้นให้หมดๆๆ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก