เคยไป เข้าค่ายเนตรนารี
คราวนี้มันดึกเเล้ว เพื่อนๆเรามันก้อเล่นกันเสียงดังมาก ครูก้อเลยเรียกไห้ทุกคนมานั่งรวมกัน (นั่งยองๆ)
เเล้วเนตรนารี 80กว่าชีวิตก้อคุยกันไม่หยุดเลย เสียงดังเจี้ยวจ้าวมากๆ
ครูก้อเลยตะโกน ออกมาว่า เงียบ ได้เเล้ว
เเล้วเสียงก้อเงียบลง เเต่ตามมาด้วยเสียง ครืดด ป๊าดดด~ (เพื่อนตด-.,-)
คราวนี้ ทั้งครุทั้งนักเรียน หน้าเหมืิอนปวดท้องอึ เพราะต้องอั้น ไม่ไห้หัวเราะ

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ 2 ปีก่อนนั้น
เพื่อนฉันได้นึกอะไรพิเรนๆขึ้นมา จึงได้ฝากให้ฉันถือน้ำขวดเอาไว้ แล้ถกกางเกงของฉันลงต่อหน้าเหล่าประชาชีทั้งหลาย
แล้วที่ฮาก็คือด้วยความที่นึกอะไรไม่ออก ชั้นก็เลยพยามที่จะเอากางเกงขึ้นแต่ดันหมึนตัวซะอย่างนั้น
แถมคนที่ชอบเดินผ่านมาพอดีด้วย

เรื่องตอนนั้นจึงทำให้จำได้เด่นมากกกกกกกกกก

เราทักคนผิด แตก แหก เลย








เรา ติ๊งต๊อง 555.

ก็คือว่าตอนนั้นไปเที่ยวกับเพื่อนที่ห้างค่ะ

แล้วไปโซนที่ขายที่นอนกัน ไปกันประมาณ4-5คน

แล้วเพื่อนมันขึ้นไปเล่นบนที่นอนกัน(แต่เราไม่ได้เล่น)

แล้วพนักงานที่อยู่แถวโซนนั้นเค้ามาเห็นพ่อดี

ไอ้พวกเพื่อนมันก็รีบก็รีบวิ่งหายจ๋อยไปเลย ไอ้เราก็วิ่งไม่ทัน

โดนพนักงานดุเลย ไอ้พวกนั้นมันเดินกลับมาแต่ว่าเดินมาแบบเรียบๆ มีมารยาท

แล้วพอมันเดินผ่านไปมันหัวเราะกันใหญ่เลย นึกแล้วโมโห แต่นึกอีกก็ขำ (แต่คนอื่นคงไม่ขำด้วย)

____________________________________________________________________________

เรื่องที่2ตุ๊กแก

คือว่าวันนั้นคาบวิชาภาษาอังกฤษ

เพื่อนคนนึงเอาตุ๊กแกปลอมมาเล่นที่ รร.

แล้วมันเอาตุ๊กแกไปใส่ในกระเป๋าดินสอเพื่อน

แล้วเจ้าของกระเป่าดินสอกำลังหยิบดินสอขึ้นมาเห็นตุ๊กแก

มันกรี๊ดแล้วรีบโยนกระเป๋า ครูถามเป้นอะไรมันบอกเจอตุ๊กแกในกระเป๋า

แล้วเพื่อนที่แกล้งก็โดนเฉ่งไปตามปริยาย

เรามีกลุ่มที่ไม่ถูกกันอยู่กลุ่มนึงแล้วแบบวันนั้นมีเรียนวิทย์ก็เลยต้องนั่งเป็นกลุ่ม
แล้วพวกนั้นก็นั่งกระจายกลุ่มกันแบบไม่ให้กลุ่มเรานั่งประมานนั้น เราก็เลยไม่มีที่จะนั่ง
แล้วเราก็ทะเลาะกับมันด่ากันไปด่ากันมา เราก็ด่าไอเ-ี้ยยยยย แบบดังมากครูก็เดินเข้ามาสรุปเต็มหน้าครูเลยย
555555555
หลังจากนั้นเราก็ไปจับกะจั้วยังไม่ตายมายัดใส่กระเป๋ามันสองตัว คึคึ5555
ไม่ตลกเลยอะ แต่สะใจจังง

อาย อ่ะ

ของเราคือ....

วันนั้นเราเล่นดนตรีสดพร้อมกับเพื่อนอีก5คน เราเล่นกีต้าไฟฟ้า ก็ซ้อมกันพร้อมแล้วแต่พอถึงเวลลาแสดง เราแม่งลื้นอะไรไม่รู้ล้มกลางตรงนั้นเลย แต่เพราะทักษะการเอาตัวรอด(หน้าด้าน???)จากเหตุฉุกเฉินมีค่อนข้างเยอะเลยลุกขึ้นมาโบกมือ ตอนแรกนึกว่าจะแปกที่ไหนได้ผู้หญิงที่อยู่ติดกับเวทีกรี๊ดบอกว่า เท่อ่ะ เราก็ได้พยักหน้าแล้วยิ้มประมานว่า ขอบคุณค่ะ แล้วก็กลับไปเล่นต่อ พอเล่นจนจบเพื่อนถามว่า เมิงคิดได้ไง เราก็ตอบไปว่า ไอ้ เ-ย ไม่ช่วยกรุเลย

จบละเรื่องราวเเสนจะน่าขายหน้าของผู้หญิงคนนึง

เรื่อง น่าอาย เป็นเรื่องสำหรับคนทั่วไปที่ ปรกติต้องมียางอายกันอยู่แล้ว

แต่สำหรับคน ไม่ปรกติ อย่างพี่แล้ว ไม่เคยมีเรื่องน่าอายในชีวิต เพราะ หน้าด้าน อย่างไร้ยางอายแบบสุดๆ

เลยไม่มีอะไรจะเล่า




คือว่า พี่จะถ่ายรูปมัน งั้นงี้เลยสั่งงานมัน หลายอย่างไปหน่อย และผลที่ได้คือ แบบนี้แหละ 55 เป็นบทเรียนเลย
และเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "หม๋อง ซิมส์ มันน้อย ใช้สอย ทีละอย่าง" .......... นะจ๊ะ

(ชื่อเรนโบว์ เรียกว่าเรนก็ได้ค่ะ)เหตุเกิดเมื่อวานตอน เที่ยงคืน 40 จ้า ก็ไม่ได้ไปนี่แหละนั่งอยู่ในบ้านคนเดียว ! ก็เล่น TTS 3 ไปตามคนบ้าเกม พอสักพักเพื่อนโทรเข้า

มันบอกว่า "เฮ้ย ! ไอเรนกูยุ่งอยู่แค่นี้นะ" แล้วมันก็วางสายไปเลย - - ไม่ได้หัวเราะอะไรนะคะ ณ ตอนนั้น แค่ งง มากกว่า - -

ตอนนั้นโรงเรียนจัดงานโรงเรียนทุกปีเมื่อเรียนจบ ตอนนี้กำลังจะขึ้นป.6 อ่ะนะ แต่ละห้องต้องมีการแสดงไง ก็ซ้อมไปทุกวันอ่ะเเหละ จะตกลงเสื้อผ้ากันว่าจะใส่อะไร ตอนแสดงแยก ญ ช เรา ญ การแสดงจะจัดเป็นกลุ่ม5 คน กลุ่มเราใส่กางเกงยีนขาสั้น เราเป็นคนที่ไม่ชอบใส่แบบนี้เลย ไม่ชิน พอเริ่มการเเสดงต้องขึ้นบนเวทีเป็นกลุ่มๆ ระหว่างนั้นเราดึงกางเกงขาสั้นลงให้มันยาวขึ้นอ่ะ แต่ละโรงเรียนจะมีตากล้องถ่ายกิจกรรมใช่ป่ะ ระหว่างนั้นมาถ่ายตอนเราทำแบบนั้นอะ น่าเกลียดสุดๆ เหมือนคนโรคจิตเลย ไม่รู้ถ่ายตอนไหน เอาไปลงในเว็บโรงเรียนอ่ะ โคตรซวยเลยย อายมากกก

ตอนนั้นอยู่ ป.5 เรียนวิขาสุขศึกษาครูให้เล่นละครในเรื่องที่ ครูให้เลยได้เรื่อง กระดูกหัก ครูเค้าก็แยกนักเรียนออกเป็นกลุ่มๆให้ครูก็ให้แยกกันไปซ้อมแต่ว่ากลุ่มของเราก็ต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องที่ได้ก่อนแล้วเราก็เป็นหัวหน้ากลุ่มด้วย เลยตอนพักเที่ยงนัดกันให้ไปซ้อมแต่ไม่รู้ว่าจะเล่นกันแบบไหนดีก็เลยคิดว่าเอาแบบตกรถแขนหักมีชาวบ้านเข้าไปช่วย(อะไรประมาณนี้) อีกวันหนึ่งก็เลยนัดกันตอนพักเที่ยงแต่ว่าไม่ค่อยมีใครมาก็เลยซ้อมแต่คนที่มา พอถึงวันเล่นจริงคนที่ไม่ได้มาซ้อมก็ไม่รู้ก็เลยเล่นไปในสิ่งที่ทำได้ในตอนนั้นก่อน ตอนแรกก็เริ่มเลยมีปัญหาตั้งแต่แรกเลยเนื่องจากคนไม่ค่อยรู้บทกัน เล่นยังไม่ทันจบเรื่องครูก็ไม่ให้เล่นเลยแล้วก็บอกว่าอาทิตย์เล่นจริงไปซ้อมมาใหม่(เราเป็นหัวหน้าธีมด้วยก็เลยโดนจัดหนักเลย)อายมากในตอนนั้น แต่รอบสองได้9/10 เพราะว่ามีคนจริงจังกับเรื่องนี้มากขึ้น(ซึ้งอ่ะ)

ง่ายๆสั้นๆ ไปเข้าห้องน้ำผู้ชายเห็น...(คิดเอาเอง)

คือก็ไม่รู้ว่าจะฮารึเปล่านะค่ะ

มันผ่านมาหลายปีแล้วแหละแต่จะได้คือตอนอยู่ประถมก็มีค่ายลูกเสือ แล้วมีซุ้มหนึ่งมันให้ลอดอุโมงใกล้พอควร พอถึงครึ่งทางพี่ทหารก็เอารังมดแดงมาเขย่าใส่พวกเด็กผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเรา ตอนแรกก็ตกใจเลยตะโกนบอกเพื่อน เพื่อนทุกคนหนีไปหมด พี่ทหารก็บอกว่าให้คลานต่อไป
พอใกล้ถึงอีก พี่ทหารก็เขย่ารังมดที่ไม่มีมดใส่เรา เรากรี๊ดซะดังเลย เพราะว่าตกใจ พอออกมาได้เพื่อนบางคนก็บอกว่าโดนมดกัด (ก่อนหน้านี้พี่ที่เป็นกระเทย์โดนก็กรี๊ดเหมือนกันแต่ดังกว่าเราเยอะเลย แต่พี่เขาโดนมดจริงๆ)

โบกตุ๊กๆที่มีคนอยู่แล้วคนบนรถนั่งขำ // เขินโว้ยย ;____;

ของเราคือ มี 3 เรื่อง เอาเรื่องแรกก่อน เราเป็นเด็กดนตรีวงโยทวาทิต ตอนนั้นนั้งซ้อมๆกันอยู่เรานึกพิเรนไรไม่รู้ไปดึงเก้าอี้เพื่อนสนิท(ก็แบบสนิทมากไง) ตอนนั้นเพื่อนจะนั่ง เราก็ดึงเก้าอี้ก่อนนั่ง พอเพื่อนหล่นเก้าอี้เรากะขำแต่มันไม่ใช่อย่างนั้น ทุกคนอึ้งในการกระทำของเรา แล้วในวงก็มีพี่ที่เราเคยชอบอยู่เค้ามอง มองเรากันทั้งวง เพื่อนเราร้องไห้วิ่งไปห้องน้ำเลย เราวิ่งตาม เพื่อนเราอีกคนก็วิ่งตาม เราบอกว่า เราขอโทษเราแค่ขำๆ เราถามว่าเจ็บมากไหม(หัวโขกเก้าอี้เต็มเเรงอ้ะ) เพื่อนบอกป่าวที่ร้องไห้เพราะอาย (แล้วร้องไห้สะแบบ เ้ราเจ็บปวดแทนอ้ะ พอเราเข้าห้องดนตรีมาซ้อมต่อ ทุกสายตามองเราแบบ.....เอิ่มมมมม (ฉันมันเป็นนางมารร้ายทันที ส่วนเพื่อนเราก็โถ่น่าสงสารถูกนางยักษ์แกล้งสะร้องไห้ เราแบบหน้าแตก ยับๆๆๆๆๆๆๆๆ โคตรอายอ้ะ ไม่มีอารมณ์ ซ้อมดนตรีเลย




เรื่องที่ 2 ประมาณ ปีที่แล้ว (เรา ป.6) ไปหาเพื่อนมาบ้านเพื่อนใกล้บ้านเราอ้ะ บ้านเราปากซอย บ้านเพื่อนท้ายซอย ไปเล่นบ้านอ้ะ พอตอนกลับ เดินท่าไหนไม่รู้ หัวโขกคาน อย่างเเรง อ้ะ แบบ โขกปุ๊ป หัวโนปั๊ป ลูกมะนาวเลย พ่อเพื่อนอยู่บนบ้านบอก อะไรเกิดขึ้น บ้านสั่นเลย (เราอายน้ะนะ) เราบอกเราหัวโขก ปกติ เราจะซุ่มซ่ามน้ะ อุบัติเหตุ เกิดบ่อย แต่เราไม่ค่อยร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น แต่ครั้งเนี้ย กะกลั้นน้ำตาได้และ สุดท้ายน้ำตาร่วงแหมะๆๆๆๆ เลย เจ็บมากอ้ะ เพื่อนบอกเดี๋ยวเอายาหม่องมาทาให้แค่แตะยังเจ็บอ้ะ เราเลยบอกว่าเดี๋ยวทาเอง เพื่อนบอกเดี๋ยวไปส่ง เราบอกไม่เป็นไร แต่ตอนเดินกลับบ้านน้ำตาไหลตลอดทางกลับบ้านมาพ่อตกใจบอกไปทำไรมาเราบอกหัวโขกคาน เราเอายาหม่องทาแล้วทาอีก ลูกมะนาวของเราไม่ยุบแหะ ม่วงเลือดเลยอ้ะ สีน่ากลัวมาก พ่อเลยเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาปะหัว ยุบแหะ เราไม่กล้าไปบ้านเพื่อนอีกเลย อายพ่อเพื่อน 55555+




เรื่องที่ 3 เมื่อวานไปงานบวชลูกเพื่อนพ่อมา แบบเดิมแหละเราเดินๆเข้าบ้านเค้าอยู่ดีๆ ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือ หัวโขกคาน (อีกและ) แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันคือตอนไปบ้านเพื่อนอ้ะ บ้านเพื่อนเรารู้จักพ่อเพื่อน แต่คราวนี้ ไม่รู็จักซักคนเรา โคตรอายอะ เค้าขำเราใหญ่เลย

เอิ่ม ... แค่นี้ก่อน ยังนึกไม่ออก อันแรกเหมือนสารภาพบาปอ้ะ ไม่เคยเล่าที่ไหนมาก่อนเลยอ้ะ แฮ่ๆๆๆๆ อายนะเนี้ย จบแค่นี้ดีกว่าก่อนที่ภาพพจน์เราจะเสียไปมากกว่านี้

โบกรถผิดคันคือ เราอยุ่หาดใหญ่ แล้วมาเรียนพิเศษ พอจะกลับบ้านต้องนั่งรถตู้สายหาดใหญ่-สงขลากลับ
แต่วันนั้นรุ้สึกว่า ก่งก๊งไงไม่รุ้ เราไปโบกเอารถหาดใหญ่-ปัตตานี พอรถมาใกล้ๆ เราเห็นป้ายชัดมากแระ
ก็ เอ่อนะ...ทำไม่รุ้เรื่อง คุยโทรศัพท์ แล้วก้รีบเดินออกไป ตอนเดินผ่านรถเห็นคนในรถหัวเราะด้วยอะ อายมาก