ยำกันเข้าไป มันส์จริงๆ แล้วจินกับไวร์จะตั้งโฮตส์คลับเมื่อไหร่หละ กระต๊อบก็มีแววเหมือนกันนะเนี่ย

ไวร์ช่ำชองเรื่องนี้เป็นที่สุด

หน้าตาเสล่อๆ ไงไม่รู้ .....

แต่เบอร์ 1 นี่สิเจเล่

เป็นใครก็ดูออกว่า สาวแตกมากๆแล้วรู้หญิง ญี่ปุ่นเค้าชอบกันหรอ

ที่ดูๆ มาขอเบอร์ 2 ล่ะกันนะ

เอ้าน้องๆ เบอร์ 2 ตัวนึง ใส่ถุงกลับบ้านนะ

โฮส/โฮสเท็ด จะอยู่ในคลับค่ะ คลับจะต่างกับสเน็คบาร์ตรงที่ สแน็คบาร์ ผู้หญิงจะนั่งตรงกันข้ามกับแขก
ไม่ค่อยมีผู้ชายไว้บริการนะคะเคยเห็นแต่ผู้หญิง ตามใบอนุญาติแล้วจะต้องทำแบบนี้ ถ้าเค้ามาตรวจแล้วเจอพนักงานนั่งข้างแขกจะโดนปรับ
เราก็อาจอนุโรมเรียกผู้หญิงที่ทำงานนี้ว่าโฮสเท็ดด้วยเลยก็ได้ ค่าดื่มค่ากินก็ราคาสูงกว่า อิซาคายะ(ร้านผับสไตล์ญี่ปุ่น) พอสมควร

แน่นอนว่า ร้านส่วนใหญ่แล้ว พนักงานเข้ามานั่งกับแขกอยู่แล้ว (ก็แน่ล่ะ เสียเงินแล้วจะให้นั่งมองหน้ากันก็ใช่ที่ ชิมะ)
ส่วนจะล้วงจะควักกันได้มากขนาดไหน อยู่ที่ระดับของร้านค่ะ สาวๆที่ทำงานสแน็ค ส่วนใหญ่มีป๋าเลี้ยง หรือมีแบ็คดีอยู่แล้ว
แต่เค้าจะไม่เรียกร้องหรือแสดงความเป็นเจ้าของกันนะ มันเหมือน ใครให้ก็รับ หรือไม่ก็ใครเต็มใจช่วยก็รับ
ไม่สนใจเรื่องส่วนตัวของกันและกัน เหมือนคนคอยช่วยเหลือกันมากกว่า สาวบางคนไม่ได้มีแค่ คนหรือสองคนแต่มีเป็นสิบๆ
บางเดือนพวกเธอๆ รับเงินจากผู้สนับสนุนเป็นหลักหลายๆล้านเยนก็ยังมี

การทำงาน? ก็มีบ้างที่ต้องออกไปพบเจอกับลูกค้าที่สนิทๆ นอกเวลางาน ส่วนใหญ่จะกินข้าว ดูหนัง เหมือนคู่รักกันนั่นล่ะค่ะ
ผู้หญิงที่เก่งๆหน่อย ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ตัวเข้าแลกเสมอไป พวกเธอมีคารมดี หรือเป็นคู่สนทนาที่ดี เพราะบางครั้ง
ผู้ชายก็ไม่ได้ต้องการแค่เซ็ซเสมอไปนี่นา เค้าก็ต้องการคนคุยด้วย คนคอยสันทนาการอื่นๆที่นอกเหนือจากเรื่องบนเตียง
จึงทำให้หนุ่มๆหลายคนเลือกไปเที่ยวสแน็คบาร์แทนที่จะไปเที่ยวอย่างว่าไงคะ

ถาม มีกรณีแอบแฝงไหม? ตอบ มีค่ะ มีแยกเป็น 2 กรณี คือ ร้านทำเอง และพนักงานทำเอง ร้านทำเอง เรียกอีกอย่างว่า "ร้านออกแขก"
คนเที่ยวก็จะรู้กันว่าร้านไหนออกหรือไม่ออก ร้านก็จะคิดค่าตัวเด็กไปว่าเท่าไหร่ ค้างคืน/ชั่วคราว เด็กทำเอง ก็แยกอีกว่า ทำเป็นอาชีพ
หรือทำเพราะถูกใจกัน ถ้าทำเพราะถูกใจกัน ก็จะเป็นทางไปสู่ระบบแบ็คข้างบนนั่นเอง แต่ถ้าทำเป็นอาชีพ ก็ออกไปกับแขกหลังเลิกงาน
แต่โดยส่วนใหญ่แล้วแบบนี้จะน้อย เพราะคนที่อยากจะไปทำแบบนี้ ส่วนใหญ่จะไปอยู่ร้านออกแขกมากกว่า

คลับ แยกเป็น คลับโฮส กับ คลับโฮสเท็ด คลับนี้จะได้ใบอนุญาติที่ให้พนักงานนั่งกับแขกได้ แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายสูงมากๆ
ถ้าเข้าไปแล้วอยากได้ระดับท็อปๆของร้านก็เตรียมไว้สัก แสนเยน อาจจะได้ระดับท็อปปลายๆ 3แสนเยนอัพ
ก็อาจจะได้ตัวระดับบนๆมานั่งคุยด้วย อันนี้หมายถึงร้านระดับดีๆหน่อยนะคะ ส่วนที่หนึ่งของร้าน ส่วนใหญ่แล้วจะออกมานั่งกับแขกประจำมากกว่า

ความต่างของผู้หญิงที่ไปเที่ยวกับผู้ชายที่ไปเที่ยวคือ ผู้หญิงนั้นจะติดอยู่กับตัวโฮส มากกว่า เรียกว่าถูกคอ ถูกใจ
ก็จะไม่ค่อยเปลี่ยน ผู้ชายจะเปลี่ยนบ่อยกว่า ดังนั้นคลับของโฮสเท็ดก็พยายามเปลี่ยนเอาเด็กใหม่ๆสดๆ มาอยู่ในสังกัดตลอด
กินหรือดื่มอะไร อันนี้มีหลากหลายค่ะ ไม่เคยไปเองนะคะ เสียดายตังค์ ดูมาจากรายการสารคดีน่ะค่ะ
ถ้าไปเดินที่ถนนชินจูกุ (สักเส้นล่ะน่า จำไม่ได้แล้ว) จะมีเหล่าโฮสๆ ออกมายืนเรียกแขก ถ้าคุณสวยหน่อย
เหล่าโฮสพวกนี้อาจจะไปกับคุณฟรีๆก็ได้ เพราะว่า พวกเค้าก็เบื่อที่จะบำรุงบำเริอป้าแก่ๆเหมือนกันนะ

การทำงานของพวกเค้า ไม่ได้จบแต่ในร้าน บางคนต้องออกไปทานข้าวกับแขก ออกไปเป็นคู่ควงไปงาน ควงไปเที่ยว
แน่นอนสาวๆ เป็นคนจ่ายนะคะ จะว่าไปแล้วการทำงานไม่ใช่เรื่องง่ายนะคะ เพราะคุณต้องทำงานตลอดเวลา ต้องทำตัวเองให้ดูดีตลอดเวลา
เสื้อผ้าใหม่ๆ ทรงผมใหม่ๆ หน้าตาสะอาดเกลี้ยงเกลา ต้องเรียนรู้ที่จะเอาใจคนอื่นตลอดเวลา ต้องทำให้คนที่อยู่ด้วยสะบายใจ
และรู้สึกว่าเงินที่เค้าเสียไปไม่เสียเปล่า ของขวัญต่างๆที่เหล่าโฮสและโฮสเท็ดได้นั่น ส่วนใหญ่เป็นของแบลนเนมต่างๆ
มีตั้งแต่ของเล็กๆอย่างกระเป๋าหลุยติงต้อง ระดับกลางๆอย่างโรเล็ค หรือใหญ่ขึ้นมาหน่อยอย่างเมอซิเดส หรือคอนโดหรู

ในกรณีที่ได้ตอบรับตกลงเป็นผู้อุปถัมกัน จะมีเป็นเงินสดบ้าง แต่มันจะดูไม่ค่อยดี ดังนั้นพวกนี้จะนิยมเป็นของมากกว่า
แล้วเอาไปขายในร้านมือสอง (หากหลายๆคนเดินไปเห็นหลุยขายอยู่ในร้านมือสองสภาพใหม่เอี่ยมก็อย่าแปลกใจไปนะคะ)
ถ้าได้ผู้อุปถัมที่ดี ก็อาจจะได้ของแถมเป็นบัตรเครดิตดีๆสักใบ ที่สลิปเรียกเก็บเงินไม่เคยส่งมาถืงเรา อ๊า....อิจฉาอยากได้บ้างจัง

เงินเดือนล่ะ? อื่ม... เงินเดือนของโฮสถ้าในระดับโฮสฝึกหัด ก็อยู่ราวๆ 1แสนเยนปลายๆ ถ้าอยู่ในระดับบนๆก็ราวๆ 7แสน-1ล้าน
ที่สำคัญเป็นเงินสดไม่หักภาษีค่ะ เคยเห็นอันดับหนึ่งของคลับแห่งหนึ่ง ได้ถึง 5 ล้านเยน ไม่รวมโบนัสที่ทางร้านให้พิเศษนะคะ
ส่วนใหญ่แล้วโฮสเท็ดจะอยู่ได้ด้วยเงินของผู้สนับสนุนมากกว่า เพราะว่ากันตามจริงแล้วพวกเธอได้เงินเดือนน้อยกว่าโฮสค่ะ
นับในระดับเดียวกันนะคะ ในกรณีที่ทำเป็นงานพาทไทม์ ก็จะคิดเป็นชั่วโมง ตกประมาณชั่วโมงละ 2-5พันเยน ไม่รวมค่าดริ๊งที่ทำได้
การทำเป็นพาทไทม์นั้นพบได้ในกลุ่มโฮสเท็ดมากกว่าโฮท

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว แถมแล้วกัน ถามว่าญี่ปุ่นมีการขายตัวตรงๆไหม ตอบได้ว่า มีค่ะ ในเขตหนึ่งเท่าที่เคยได้ฟังมา จะแยกเป็นซอยๆ 1 ซอย
ก็มี 1 ประเทศ ผู้หญิงจากประเทศเดียวกันก็อยู่ซอยเดียวกัน (ไม่รุ้ใครกำหนด หรือจะเป็นพี่ยากูซ่า ก็สุดรู้) มีส่งประกวดจาก ฟิลิปปิน มาเลย์เซีย จีน เวียดนาม บลาซิล รัสเซีย และที่ขาดไม่ได้ ซอยสมปราถนา (ชื่อนี้จริงๆในวงการน่ะนะ) ของไทยแลนด์แดนช็อกการี่

แฟชั่นของสาวๆโฮทเท็ดมันแยกเป็นเขตๆไปนะคะ อธิบายให้เห็นภาพยาก ประมาณว่า สาวๆ ผมทองดัดลอนใหญ่ๆ เกล้าผมสูงปล่อยปลายคล้ายๆทรงผมสำหรับออกงาน แต่งหน้าเข้มๆจัดๆ แต่งตัวออกแนวเน้นส่วนโค้งส่วนเว้าจัดๆ ใส่ส้นสูงปรี๊ดๆ

แฟช่ันชองหนุ่มโฮส ก็เหมือนหนุ่มๆที่เห็นในนิตยสารล่ะค่ะ ที่สำคัญคือ ใส่สแลค/ยีน เสื้อเชิตพอดีตัวฟิตๆหน่อย กับเสื้อสูทแต่ไม่ผูกไทด์ ยิ่งบวกกับหน้าเกลี้ยงๆเซ็ตผมเนี๊ยบๆ เดินแถวๆชินจูกุ ให้สันนิฐานไว้เลยว่าโฮสแน่ๆ