ครั้งนึง ข้าพเจ้า เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้มันไม่มีจริงหรอก สมัยที่ ข้าพเจ้า ยังเรียนอยู่ ตอน ป.5 มีเพื่อนผู้ชาย
ย้ายมาช่วงเทอม 2 มาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับ ข้าพเจ้า ซึ่งด้วยความที่ ข้าพเจ้าเองเป็นหัวหน้าห้องเลยทำความ
รู้จักไว (เสนอหน้าเป็นคนแลกเลยเพราะว่าเค้า หล่อ นิดๆอะ อิอิ^^) หลังจากนั้นก็เป็นเพื่อนกันมาตลอด..เออ
ลืมบอกชื่อเพื่อน ช. คนนั้นเค้าชื่อ เจ ส่วนข้าพเจ้าชื่อ เจน เจ้า เจ เนี้ยเป็นผู้ชายที่แปลกๆชอบทำอะไรพร้อม
ข้าพเจ้าอยู่เสมอไม่ว่าจะเป็นกินข้าว/เข้าแถวและอีกหลายๆอย่างแล้วที่สำคัญนิสัยของ เจ นั้นคล้ายๆ ผู้หญิง
ซึ่ง ข้าพเจ้าคิดก่อนเลยว่ามันเป็น...หรือป่าวหว่า? แต่คงไม่ใช่หรอก ^^" จนมาช่วงที่จะเข้า ม. 1 ช่วงนี้จะเป็น
ช่วงที่ต่างคนต่างย้ายโรงเรียนกัน พอดีข้าพเจ้าต้องย้ายไปเรียนอีกโรงเรียนนึงแต่ เจ เรียนต่อ ม.1 อยู่ที่เดิม
ซึ่งในสมัยนั้นตอนเรียน จบ เค้าฮิตแลกของกัน (ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ยังมีอยู่รึป่าว) เรา 2 คนเลยแลกของกัน ข้าพเจ้า
ให้กระเป๋าตังสุดรักขอข้าพเจ้าส่วน เจ ให้ ปลิ๊กกี้ต้าร์ ซึ่งเป็นของรักของเค้าเช่นกัน เค้าก็พูดขึ้นว่าท่างั้นก็เจ๊าะ
กันไปนะไหนๆก็ของรักเหมือนกัน แล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป จนมาถึงตอน ข้าพเจ้าเรียนอยู่ ม.4 เหมือนเดิม
เทอม 2 เจอมันอีกแล้ว....- -" เจ ย้าย มากลางเทอมเหมือนเดิมอะไรๆก็ยังเหมือนเดิม(แต่โตขึ้นและหล่อขึ้นนะ^^")
เราผูกพันกันมากขึ้นทำอะไรด้วยกันบ่อยขึ้นแล้วก็เรียนห้องเดียวกันมาตลอดจนจบ ม.6 แล้วก็มาถึงช่วงที่ต้องจาก
กันอีกแล้ว และเค้าก็พูดขึ้นว่าท่าเราได้เจอกันอีกครั้ง ฉัน จะขอเธอเป็นแฟน นะ ซึ่งข้าพเจ้าคิดเลยว่าทำไมอะทำไม
ต้องให้เจอกันอีกครั้งด้วย?! เพราะจริงๆแล้วข้าพเจ้าเริ่มชอบเค้ามาตั้งแต่ตอน ม.4 แล้ว แต่ก็ยั่งว่าแหละ...ข้าพเจ้าได้
แต่คิดแล้วก็ไม่เคยรู้เลยว่าเค้าคิดกันเรายังไง บอกตรงๆว่าป่วดใจมากเจ้าค่ะ เหมือนโดนบอกเลิกทั้งทียังไม่ได้เริ่มรัก
กันเลยแต่มันก็ผ่านมาได้ด้วยดี จน ข้าพเจ้า เข้ามหาวิทยาลัย ปี1 ข้าพเจ้าได้หวังเล็กๆที่จะได้เจอกับเค้าอีกสักครั้งแต่
อีกใจนึงก็กลัว กลัวว่าท่าเจอเค้าจริงๆจะดีใจจนกลั้นน้ำตาไวไม่อยู่ แล้วก็ได้เจอเค้า จริงๆ ไม่รู้ว่าบังเอิญรึยังไงก็ไม่รู้
งง มากๆคำแลกที่เค้าพูดกับข้าพเจ้าคือ.......อ้าว.......- -" ซึ่งตอนนั้นข้าพเจ้าพูดไรไม่ออก (กลั้นน้ำตาอยู่คนเยอะอาย
เจ้าค่ะ) หลังจากนั้นมาก็เหมือนเดิมเราก็เป็นเพื่อนกันจน ปี3 วันนึงอยู่ดีๆเค้าก็พูดมาว่า เจน เราเป็นแฟนกันได้มัย....
อา...งงอีกแล้ว และข้าพเจ้าถามเค้าว่า "อะไรของแกเนี้ย" เค้าก็สารภาพเลยว่า จริงๆแล้วเราชอบเธอมานานมากแล้วนะ
ตั้งแต่ตอนอยู่ ป.5 แล้ว ตลอดมาเราแอบรักเธอตลอดไม่กล้าที่จะพูดเพราะกลัวเสีย "เพื่อน" แต่มาถึงตอนนี้เราไม่กลัว
แล้วล่ะเพราะเราทนเก็บไวไม่ไหวอีกแล้ว "เรารักเจนนะ" ตอนนั้นข้าพเจ้าเหมือนช๊อคไปเลยรู้อย่างเดียวว่าดีใจมากๆ
ที่ได้รู้ว่าอะไรหลายๆ อย่างของเราตรงกัน แค่ต่างคนต่างไม่รู้เท่านั้นเอง.....หลังจากนั้นเรา2คนก็เป็นคนรักกันมาตลอด



ปล.อันนี้เป็นเรื่องชีวิตรักของ ข้าพเจ้า จริงๆนะ เจ้าค่ะ ปัจจุบัน ข้าพเจ้า กับคุณ เจ แต่งงานอยู่กินด้วยกัน
แล้วเจ้าค่ะข้าพเจ้าหวังว่าตัวอย่างความรักของข้าพเจ้าจะเป็น แรงบันดาลใจให้กับท่าน NeW_NeW ไม่ทาง
ใดก็ทางนึงนะ เจ้าค่ะ จำไวว่ามันมีแค่คำๆเดียวที่ขวางระหว่างท่านกันคนที่ท่านรักอยู่ เรื่องแบบนี้มันคงไม่
บังเอิญเหมือนข้าพเจ้าเสมอไปหรอกเจ้าค่ะ ตัดสินใจให้ดีเจ้าค่ะแล้ว ข้าพเจ้าจะเป็นกำลังใจให้นะเจ้าค่ะ


Edit:เรื่องของท่าน NeW_NeW คล้ายๆกันกับชีวิตของข้าพเจ้าเพียงต่างกันตรงที่ท่านเป็นชายและข้าพเจ้าเป็น
ผู้หญิง เพราะฉนั้นมันคงมีโอกาสน้อยมากที่ฝ่าย หญิง จะไม่คิดอะไรเลย เพียงแต่ท่านลองหาจังหวะดีๆเหมาะๆ
บอกเค้าไปซะข้าพเจ้าว่าเค้าไม่เกรียจท่านหรอกเค้าน่าจะดีใจด้วยซ้ำที่อย่างน้องก็ยังมีคนรักและเป็นห่วงเค้าอยู่
ขอแสดงความนับถือ akirajane

แอบชอบเพื่อนผู้หญิงคนนึง แต่ไม่กล้าบอก เพราะกลัวจะเสียเพื่อน ผมจะต้องทำอย่างไรดี T-T