-อันนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาในเวลาว่างๆ อาจจะมีตอนต่อไปเรื่อยๆ จะแต่งเมื่อว่างจริงๆนะเออ

-สำหรับตัวแสดงจะเป็นคนที่มีชื่อติดในหน้าแรก รวมถึงคนที่จะกำลังจะถูกวาดด้วย ในบางตอนอาจจะไม่มีนะเออ

-พี่ต้นไหม้ , พี่ต้นไม้
-พี่กิลลี่ , พี่ตู่
-หนุ่ย
-พี่ดอลล์
-พี่โน่
-พี่พาส
-พี่พีท
-พี่ป๊อป
-พี่เชน
-พี่เนย
-อลิซ
-ลีออน

ตอนที่ 3

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา ตอนนี้คิดว่าน่าจะเป็นเวลาเช้าตรู่ ฉันค่อยๆลุกตัวนั่งขึ้นมา มองไปที่ๆนอนของหนุ่ย น้องอ้วนที่สนิทที่สุด
พร้อมกับคนอื่นๆ ทุกคนไม่ได้นอนอยู่บนที่นอนแล้ว ฉันคงจะตื่นสายที่สุดเลยสินะ
ฉันลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาจากถ้ำ ป๊อปกับตู่ที่กำลังนั่งกรองน้ำพร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
ต้นไม้และดอลล์ที่กำลังช่วยกันตั้งไฟด้วยวิธีเดิม สงสัยหนุ่ย โน่ พาส พีทจะรวมตัวกันยิงกระต่าย
และเอาสัตว์ออกจากบ้วงแร้วที่วางไว้แล้ว ส่วนเชนกับเนยก็กำลังหาต้นไม้ที่กำลังกินได้ ฉันคิดว่าเป็นอย่างนั้นเพราะทั้งสองเคย
ได้รับรู้เกี่ยวกับต้นไม้กินได้จากฉันแล้วก็หนุ่ย พวกเขาเก่งมากๆถ้านับภาษากับหนุ่ย ที่เห็นแก่กิน จนดูไม่ค่อยออกว่ามีพิษหรือไม่มีพิษ
กินได้หรือกินไม่ได้ แต่ถ้าเป็นสัตว์หนุ่ยจะสามารถกินได้ทุกตัว ทุกประเภท คิดว่าท้องหนุ่ยคงจะเต็มไปด้วยสัตว์ป่า
ฉันเดินไปหาหนุ่ย โน่ พาส พีทซึ่งกำลังอาบน้ำในส่วนท้ายๆของลำธาร
ฉันค่อยเดินไปบนก้อนหิน พยายามทรงตัวให้อยู่บนก้อนหิน ฉันเห็นหนุ่ยนั่งแกว่งเท้าไปมาบนก้อนหิน
ส่วนที่เหลือก็กำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน
“โน่ พาส ดูหนุ่ยดิ นั่งเงียบไม่พูดไม่จาเลยว่ะ” พีทพูดขึ้นพร้อมดึงผ้ากันน้ำขึ้นมา เป็นผ้าที่ฉันทำเองกับมือ
เอาไว้สำหรับอาบน้ำและเดินข้ามลำธารโดยตัวจะไม่เปียกถ้าสวมเอาไว้ มียางรัดอย่างแน่นทำให้น้ำเข้ามายาก
แต่การอาบน้ำนั้น ทุกคนจะต้องดึงยางออกแล้วให้น้ำเข้ามาอบตัวเองภายในผ้ากันน้ำ ฉันทำรูปร่างให้คล้ายๆปลา
ทำให้ทุกคนสามารถว่ายน้ำเล่นพร้อมใส่ผ้ากันน้ำได้อย่างสุขใจ
“เออว่ะ อ้าว!!! อลิซ” โน่พูดขึ้น พร้อมกับพาสที่พูดพร้อมกับโน่ว่าอลิซ หนุ่ยเงยหน้าขึ้นมาแล้วพลุบหน้าลงไปเหมือนเดิม
แกว่งเท้าเตะน้ำไปมาเหมือนเดิม ซกมกไม่อาบน้ำเหมือนเดิม
“หนุ่ย เป็นอะไรไปวันนี้เงียบๆ” ฉันพูดขึ้นพร้อมมองไปยังหนุ่ยที่พลุบหน้าลงต่ำ หนุ่ยเงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวว่า
“หนุ่ยไปเจอคนๆหนึ่ง หนุ่ยไปเจอเขาคนเดียวนะ เขาน่ะดูได้รับบาดเจ็บมากๆ หนุ่ยก็แค่เป็นห่วงว่าเขาจะตายไหม
แต่หนุ่ยคิดว่าเขาคงไม่ตายหรอก หนังเขาคงด้านมากที่สามารถเข้าป่ามาลึกได้ขนาดนี้น่ะ”
หนุ่ยพล่ามยาวพร้อมกับลุกขึ้นแล้วจับมือฉันกระโดดตามจังหวะดนตรีไปบนก้อนหิน
“ก้าว ไป บน หิน ใหญ่ หิน ที่ หนึ่ง สอง และ สาม หนึ่ง สอง และ สาม” หนุ่ยกล่าวไปเรื่อยๆพร้อมกระโดดย่องๆ
ไปบนหินตามจังหวะดนตรีจนถึงถ้ำ เขาพาฉันเดินเข้าไป ฉันพบกับหญิงผมยาวหน้าตาสวย เพียงแต่หน้าตาเธอไม่สวยไปหน่อย
หนุ่ยเข้าไปเขย่าเธอ เธอตื่นขึ้นแล้วตกใจนิดหน่อย
“รู้สึกว่าเธอจะชื่อ...อะไรนี่แหละ หนุ่ยก็ลืมชื่อเธอเรียกยากมากๆ อะไรเนี่ยแหละ”
หนุ่ยพูดก่อนจะออกไปเอากระต่ายเข้ามาให้เธอกิน เธอกินจนหมด แล้วดื่มน้ำ พร้อมทานยา แล้วนอนต่อไป
ฉันอาสาที่จะเฝ้าเธอเอง ฉันนั่งมองเธอสักพัก จนเวลาผ่านไป
.
.
.
ฉันตื่นขึ้นมาแล้วเห็นทุกคนนั่งมองเธออยู่ เธอนอนนิ่ง ทุกคนมองหน้าฉันแล้วยิ้มนิดๆก่อนจะหันไปสนใจเธออีกครั้ง
เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วจับหัว
“ฉัน ฉัน ฉัน ฉันปวดหัวมาก กริ๊ด….!!!!”
ทุกคนตกใจกับท่าทีของเธอแต่ต้องตกตะลึงกับคำที่เธอกล่าวว่า
“ฉันชื่อ ลีออน ฉันจำทุกอย่างได้หมดแล้ว” แล้วเธอก็ล้มลงนอนหลับต่อไป

"สบายงั้นเหรอ ดูทางข้างหน้าก่อนเถอะ"

"เอ๋"

ตรงหน้าลี่ เต็มไปด้วยพื้นลอยได้ พื้นแต่ละที่ห่างกันพอสมควร ส่วนเบื้องล่างเป็นเหว

"อ้าวเฮ้ย รอด้วย!!"

พีทตะโกนขึ้นเสียงดังหลังจากกิลลี่ มุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่มีท่าทีเกรงกลัวเลย

นี่เป็นเด็กที่ป๊อดอยู่บนกระเช้าจริงๆหรือเนี่ย พีทคิด พร้อมตามกิลลี่ไป......


"โดดละน้า อว๋าย(0o0)"

(=_=")

"อีกที่ ยั้ย"

"โดดไปเร็วๆสิโว้ย!!!!"

"ไม่เอา เค้ากลัว(T_T)"ลี่พูดพลางมองปล่องไอน้ำขนาดเล็ก ซึ่งถัดจากพื้นที่เธอยืนอยู่เพียงเล็กน้อย

อะไรของยัยนี่ เดี๋ยวก็กล้า เดี๋ยวก็ป๊อด เฮ้อ...

แต่ทั้งสองก็มาถึงอีกฝั่งได้อย่างปลอดภัย

"เธอนี่ก็แปลกนะ บางที่ก็กล้าผิดมนุษย์ บางทีก็ป๊อด"

"..."

"เป็นอะไรทำไมเงียบไป"

กิลลี่ชี้ไปข้างหน้า พีทมองตามนิ้วของเธอ ปรากฏว่า ตรงหน้ามีตัวเมือกมากมายโผล่ขึ้นมา! แถมยังมีศัตรู รูปร่างเหมือนกาน้ำชา ซึ่งทั้งสองไม่เคยเจออีก

ด้วย!!!!

"ไอ่เมือกนี่ มันแพร่พันธุ์ไปทั่วราชอาณาจักรจริงๆ ไปวางไข่ที่ดาวโลกบ้างยังเนี่ย"

"อย่าเพิ่งมาตลกสิโว้ยยยยย ทำอะไรเข้าสักอย่างเซ้" ลี่เต้นเร่าๆ พลางมองไปยังพวกศัตรู ซึ่งกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

พลัน พีทก็เห็นว่ามีไฟแช็ก ร่วงลงมาจากกระเป๋ากางเกงของกิลลี่ พีทนึกถึงหลักวิทยาศาสตร์หลักการหนึ่ง...

พีทหยิบไฟแช็กขึ้นมา พร้อมขว้างไปยังพวกศัตรู

"กิลลี่ หลบ!!" ทั้งคู่ไปหลบในซอกกำแพง

พลันก็เกิดไฟขึ้น และ....

บึ้ม!!!! บรรยากาศไม่ตางจากในหนังบู๊ ฉากที่ผู้ก่อการร้าย วางระเบิดท่ามกลางฝูงชน

โชคดี ที่ตำแหน่งที่เกิดระเบิด ค่อนข้างไกลจากำแหน่งที่ทั้งสองหลบอยู่

"ชั้นเคยได้ยินเรื่องทีขวดไฟแช็กแตกแล้วจะเกิดประกายไฟ แต่ไม่เคยได้ยินว่ามันระเบิดนะ"

"ก็ตัวเมือกพวกนั้น จริงๆตัวมันเป็นน้ำมันยังไงล่ะ แค่กลิ่นก็รู้แล้ว"

"แล้วนายเอาไฟแช็กมาจากไหน"

"หล่นมาจากกระเป๋าเธอ"

"กะ...กระเป๋าชั้น เออ จริงสิ ลืมไปเลย ตอนนั้น เราเอาไฟแช็กมาด้วยเผื่อฉุกเฉินนี่นา อ้า!!! จริงด้วย!!!"

กิลลี่ค้นกระเป๋าสะพายซึ่งเธอพกไว้ตลอดทาง พีทงงกับสิ่งที่ลี่ทำอยู่ เมื่อเห็นว่าเธอหยิบไม้เบสบอลขึ้นมา(จากคนแต่ง:จริงๆแล้วทีบ้านไม่มี)หวดไปหวดมา

"อะไรของเธอเนี่ย"

"ฉันลืมอีกว่าฉันพกไม้เบสบอลมาป้องกันตัว"

"แค่นี้ยังลืม ซื้อบื้อ แล้วนี่มันก็ไม้เบสบอลธรรมดา จะฆ่าศัตรูตายได้ไง"

"ลองใช้ไปก่อน เหวอ!!!"

ลี่อุทานเสียงดังเมื่อเห็นว่ามีกาน้ำชาตัวหนึ่งยังไม่ตาย และพุ่งตรงมาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

"กรี๊ด!!!!" ป้าบ!!!

ลี่หวดไม้เบสบอลอย่างแรง กาน้ำปลิวไปชนกำแพง แล้วตกลงมาดิ้นอยู่กับพื้น ลี่เดินไปหามัน พร้อมฟาดซ้ำหลายทีอย่างไม่ปราณี จนมันตาย

พีทมองตาค้าง เห็นตัวผอมๆแบบนี้ ทำไมแรงเยอะใช่เล่น

กิลลี่นิ่งไป ก่อนจะยิ้มแปลกๆ พร้อมพูดขึ้นมาว่า"ชักสนุกแล้วสิ หึๆๆๆๆๆ"