ขอบคุณทุกคนมากเลยค้าบ ♥
กำลังเริ่มผลิตตอนต่อไปแ้ล้วว ~
เรื่องลดคำหยาบเห็นมีคอมเม้นหลายคนแล้ว
ตอนนี้ตั้งขึ้น 17+ แล้วนะคับ แล้วแต่บางคนจะพิจารณา
ผมเองก็จะพยายามลดลง เหมือนมันเป็นคาแร็คเตอร์ (อ้างอีกแล้ว)
ติดพูดผมไปซะแล้วสินะ -*-
"เห้อ.. ช้าจริงๆ อะไรของเขานะ" เด็กผู้หญิงในชุดนักเรียน ผมดำ ยาวสลวย.. ปลิวโปรยเพราะสายลม
ที่พัดมา ไม่ต้องสงสัยหรอกนะว่าฉันเป็นใคร ชิราคิอิน ริริจิโยะ นี่คือชื่อของฉัน สิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้งั้นหรอ .. อืมก็รอ
อีตาบ้ามารับกลับบ้านน่ะสิ ปกติเขาไม่เคยสายเลย
"ผมมารับกลับครับ ..ริริจิโยะซามะ" มิเคะสึคามิคุงนั่งคุกเข่าลง พร้อมกับยื่นมือออกมา
ราวกับว่านี่คืองานเต้นรำ ..ของเจ้าหญิงและเ้จ้าชายหรือซินโดเรนล่าละมั้ง สายตาออดอ้อนนี่มันอะไรกัน!! จะเผยตัวตนไม่ได้
"หึ! ไม่มาพรุ่งนี้เลยละ" ฉันพูดออกไปพร้อมกับสะบัดหน้าหนี แต่เหมือนสีหน้าของเขาจะยังยิ้มไม่เปลี่ยน ..หึ ผู้ชายอะไรกัน
"ขออภัยด้วยครับ ริริจิโยะซามะ" มิเคะสึคามิคุงลุกขึ้นมาแล้ว ..อา ฉันไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ
เวลามองเขาแล้วมันเพลินดีนี่ ตาสองสี ปลายผมปลิ้วสีบอด์นทอง รูปร่างสูงโปร่ง.. -
///-
แต่ฉันก็ต้องถูกปลุกจากความฝันเมื่อเสียงที่แหบพร่า แต่ตรึงใจเรียกชื่อฉันขึ้นมา
"ริริจิโยะซามะ เป็นอะไรรึเปล่าครับริริจิโยะซามะ" "ไม่นี่ เอ๊ะ.." ตอนนี้มัน.. เหมือนในละครทีวีเลยเขากำลังเอามือมาแตะที่หน้าฉัน เหมือน กะ. .กับพระเอกห่วงนางเอก ><//
((F. : นี่แก พูดมากจริงๆ เลย -*-)) "-/////-" "ไม่หรอครับ แต่หน้าแดงมากเลยนะครับ" อีตาบ้า!! ที่หน้าแดงแบบนี้ก็เพราะนายนั้นแหละ
((
F. : พูดออกมาแต่ละคำนี่ตรงกันข้ามกับข้างในเลยนะ อีนังริริ!! //
ริริจิโยะ : มันเป็นสไตร์ของฉันเว้ยอีคนแต่ง!))
ครืดด .. ตึ ง ง ..
"อะไรน่ะ? แผ่นดินไหวงั้นหรอ" "อยู่ข้างหลังผมไว้นะครับ ผมจะปกป้องริริจิโยะซามะเอง" ถึงมันจะเป็นหน้าที่ของเขา ..
แต่มันก็ทำให้ฉันหวั่นไหวเหมือนกันนะ ..
"หึหึ.. ส่งตัวผู้หญิงคนนั้นมาซะ กลิ่นเลือดของโยไคชั้นสูง.. ช่างหอมหวานยิ่งนัก" ใครคนนึงโปรกฎตัวขึ้น
จากรอยร้าวของแผ่นดิน ..นั้นมัน
คาเงโร่?
"คาเงโร่ซามะ.. ท่านกำลังเล่นอะไรอยู่หรอครับ" "หึ! แกคิดว่าเล่นหรอโซชิ 555 ยัยงั่งนั้นไม่คู่ควรเป็นคู่หมั้นชั้นด้วยซ้ำ! เพราะงั้นชั้นจะฆ่าหล่อนซะแล้วเอาเลือดมาทำพิธีบูชาไก่ยังไงละ" "บูชาไก่ // หะ บูชาไก่?"
"ผมค่อยไม่เข้าใจหรอกนะครับ แต่ถ้าคาเงโร่ซามะ แตะต้องริริจิโยะซามะเพียงปลายเ็ล็บ ผมคงปล่อยท่านไว้ไม่ได้" "S สองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้! งั้นแกก็ตายซะโซชิ" ไม่นานนัก.. เสียงของเพลงดาบก็เริ่มกวัดแกว่ง 
"แกรักนังผู้หญิงคนนั้นมากงั้นหรอ โซชิ"
"เรื่องนั้นผมไม่จำเป็นต้องตอบคาเงโร่ซามะไม่ใช่หรอคับ" "แสดงว่าแก รักยัยนั่นมากเลยสินะ" รัก..? จะยังไงก็เถอะ! ถึงไม่มีบท แต่..มิเคะสึมิคุงอย่าแพ้นะ
"แก.. ตายซะ!!!!" "ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" มิเคะสึมิคุง .. นั้นมันเลือด
"ขออภัยด้วยนะครับ ริริจิโยะซามะ" "หึ.. ยังมีหน้ามาพูดอีกนะโซชิ อึกก.." น้ำตาของฉันไหลลงมาทันที..
"ยกโทษให้ผมนะครับ ริริจิโยะซามะ ที่ผมฆ่าคู่หมั้นท่านไปแล้ว" "นายมันบ้าที่สุด!" สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้ ก็แค่โอบกอดเขา มันช่างอบอุ่น..
ถ้าต้องแปดเปื้อนแล้วละก็ หากได้มีคนๆ นี้ ได้รู้จักคนๆ มากกว่านี้ เห็นอีกด้านของคนๆ นี้ฉันก็ยอม
"อีกเรื่องนึงที่ผมต้องขออภัยท่าน" อยู่ๆ มิเคะสึมิคุงก็พูดขึ้นมาระหว่างที่เขากำลังอุ้มฉันกลับบ้าน
"? อะไรงั้นหรอ" "ในเมื่อคาเงโร่่ซะมาได้ตายไปแล้ว จากนี้ไปผมจะเป็นเจ้าของตัวและหัวใจของริริจะโยะซามะแทนคาเงโร่ซามะเองครับ ^^" "ห๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!" สิ้นสุดเสียงอันแสนหวาน ..จุดจบของสิ่งเลวร้าย
แต่ทว่าหลังจากนนี้จะเป็นบทเริ่มต้นของตำนานอันแสนหวาน
ต่อจากนี้โปรดจงจิ้นเองกันต่อไป ... 
หน้าสมาชิก
เข้าได้ทุกคน 
ตั้งกระทู้ใหม่ 
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก