คุนแอมมิเลีย(เรียกซะผู้ดีเชียว55+)เนี้ยขัดจังหวะจิงๆเรอะ

55555+ เผลอแป๊บเดียวถึงตอนที่ 18 ซะและ

ชอบจิงๆ

นั่นสิ แอมมิเลียไม่น่าเลยนะ
คนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแท้ๆ
มาเป็นก้างทำไมเนี่ย


ว่าแต่ มาริสา เธอนี่เหลือเกิน อย่าทำให้ท่านแซมชั้นต้องวุ่นวายนะย่ะ !

เอาแล้วยัยมาริสา

แซม FC เค้ามาโวยแล้วนะ ทำตัวดีๆ หน่อยสิ!

สา เค้าฝากมาบอกว่า T.T ขอโต๊ดด..นุ๋ผิดไปแว้ว

ชอบมากเลยฉากสวิีทมาริสากับแซม
ขอเยอะๆๆเลยนะ ชอบๆๆๆ น่ารัก

กรี๊ดดดดดดดดดดด ชอบและเกลียดแอมมิเลียในเวลาเดียวกัน ชอบที่ออกไปกับพอล หนูมาริจะได้อยู่กับท่านแซม

เกลียดที่มาขัดจังหวะ แอร๊ยยยย อีกนิดเท่านั้นนนนน อีกนิดT0T ทำไมหล่อนไม่รีบๆกระเถิบหน้าเข้าไปก่อนยัยแอมมิเลียมาเรยห๊า(= ='อินจัด)

ที่จริงเมื่อบ่ายเรียนคอมแวบมาเปิดอ่านบท17 แต่อ่านไม่จบ เน็ตตัดซะก่อนT0T อารมณ์ค้างเลย ตอนนี้กลับมาเลยรีบมาสนองตัณหา=^=

รอคอยตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ กรีสๆ สู้ๆค่ะพี่

^
^
^

แสดงว่าอ่านจริงๆ นะเนี่ย

รู้ถึงนิสัยของตัวละครเลย ตอนนี้พี่ทำอยู่ 2 ตอนรวด

กว่าจะได้อัพคงพรุ่งนี้น่ะจ้ะ ^^

รอหน่อยละกันนะ ขอดูบอลก่อน

โหหห หนีไปดูบอล
เอาพรีเซ็นเตอร์มานะคะ

สองคนนั่นไม่เด่นพออะ

ได้จ้ะ แต่ขอเวลาหน่อย พี่ถ่ายรูปลงการ์ตูนเสร็จ

เดี๋ยวทำให้ เอาแบบ กำเดากระฉุดเลยนะ

Edit : อังกฤษ ชนะจ้า

แต่เชียร์ บลาซิล กะ อิตาลี่ ละ เกาหลีใต้ ( ฐานะเอเชียเหมือนกัน )

เหอะๆๆๆเห็นด้วยเหมือนกัน

สนุกอีกแล้ว

ว่าไปนู้น...บริจาคบ้านอะไรกันจ๊ะ

อยู่ที่คนสร้างการ์ตูนเก่ง พระเอกหล่อนางเอกสวยต่างหากล่ะจ๊ะ

จริงๆ อยากได้ตัวพี่อาร์ตมาแสดงด้วยนะคะ

สนใจมะ

พี่อาร์ทจะเล่นเป็นบทอะไรคะเนี่ย อยากเห็น

คือว่า....พี่ไม่มีความสามารถทางนี้อ่ะจ่ะ

เรบล่างเดี๋ยวจัดไปให้หลังไมล์จ่ะ

งะ เอาตัวซิมส์พี่อาร์ตมา เด่วจัดบทเอง

ตอน 19


เฮ้อ.. เมื่อคืนนอนไม่หลับเล้ยย!! รีบตื่นดีกว่าจะได้เจอแซม ~~ (っ>ω<)っ///




วันนี้เช้าพอลมาส่งแอมมิเลียที่โรงเรียน และแน่นอน..ฉันก็มาด้วยพร้อมกับแซม ตอนอยู่บนเราได้คุยกันหลายเรื่อง
แต่ฉันกลับจำไม่ได้ซักเรื่อง (-__-) จำได้แค่ว่า ดวงตาสีเทาเป็นประกายมองมาที่ฉัน ตอนเขายิ้ม หัวเราะ พยักหน้า...
โอ้ แม่เจ้า! ฉันแทบจะขาดใจตายให้ (｡>д<) ///

ที่โรงเรียน



แซม : งั้นผมกลับก่อนนะ ^ ^
มาริสา : คะ.. ค่ะ (｡･ω･｡)




แอมมิเลีย : พอล คุณว่าสองคนนั้นเขามีอะไรกันหรือเปล่าน่ะ
พอล : หือ ???
แอมมิเลีย : ฉันว่าเขาดูแปลกๆ ไปทั้งคู่เลยนะ (-* - )




พอล : หึหึ! เอาน่าแอม เราอย่าไปยุ่งเรื่องของเขาเลย
แอมมิเลีย : o(‧""‧)o ชิ! ก็อยากรู้นี่!!!


ตอนพักเที่ยง



ริน : วันนี้เป็นอะไรยะ ยิ้มหน้าบานมาเชียว!
มาริสา : ปะ .. เปล่านี่
ริน : อย่ามาสตอเบอรี่ หน้าแบบนี้ไม่มีอะไรได้ไง ถ้าไม่บอกก็ไม่ต้องพูดกัน (o`з´o)




มาริสา : คือ.. ฉันรู้สึกแปลกๆ กับคนนึงอ่ะ เวลาที่อยู่ใกล้เขาฉัน..รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
มาริสา : หัวใจก็เต้นแรง ละ..แล้วฉันก็หยุดนึกถึงเรื่องของเขาไม่ได้แม้แต่ตอนนอน | (>_<) |




ริน : เฮ้อ! สาเอ๊ย... คนๆ นั้นเป็นใครกันจ๊ะ
มาริสา : ก็คนๆ นึงล่ะน่าา
ริน : ใครกันบอกมานะ ไม่อย่างงั้นฉันจะไม่บอกว่าเธอเป็นอะไร
มาริสา : กะ..ก็ได้.. แต่อย่าหัวเราะนะ
ริน : อื้ม ❤
มาริสา : ซะ...แซม ( >w< )




ริน : หึหึ
มาริสา : เอ๋ ??




ริน : 5555555 +
มาริสา : (-_- +) ไหนว่าจะไม่หัวเราะไง
ริน : ก็...มัน... ก็...ฉัน... ฮิๆๆๆ
มาริสา : ไม่ตลกนะริน - -"




ริน : ฉันว่าแล้วว่าต้องเป็นเขาน่ะสิ ... แต่ไม่คิดว่าจะแม่นขนาดนี้
มาริสา : ทำไมเธอถึงคิดว่าเป็นแซมล่ะ
ริน : โถ่ สา! ฉันสงสัยมาตั้งแต่วันที่เธอป่วยแล้วล่ะ เธออยู่ใกล้เขาขนาดนั้น และตัวเขาเองก็ออกจะน่าสนใจ
ริน : เธอต้องมีอาการบ้างล่ะ วันที่เธอล้มป่วยน่ะ ท่าทางแซมดูวิตกจริตไปเลย ดูเขาห่วงเธอจะตาย




มาริสา : ไม่หรอกน่า.... เขา...ไม่รู้สิ... แล้วจะบอกได้รึยังว่าฉันเป็นอะไร ?
ริน : ยัยต๊อง! ชอบเขายังไม่รู้ตัวอีก
มาริสา : ชะ..ชอบ ก็ใช่! เป็นเพื่อนกันก็ต้องชอบสิ ไม่งั้นจะเป็นเพื่อนกันทำไม
ริน : นี่ฉันพูดไม่ชัดหรือเธอเซ่อซ่ากันแน่ ชอบ.. มันหมายถึงเธอหลงรักเขาน่ะสิ อินเลิฟน่ะ เข้าใจมั๊ย!
มาริสา : ฉะ.. ฉันเนี่ยนะ หลงรักแซม.. พระเจ้า !!! ⊙﹏⊙∥∣°
ริน : แล้วเธอบอกเขาไปหรือยังล่ะ ?
มาริสา : แล้วนี่ถ้าฉันเจอเขาจะทำหน้ายังไงดี (>_<)
ริน : ก็ทำหน้าแบบที่เธอทำปกตินั่นแหละ ยัยจ๋อเอ๊ย (¯▽¯；)　




มาริสา : เฮ้อ! ไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองจะมาหลงรักแซมซะได้ แถมเขาดันเป็นแวมไพร์อีก แล้วเขาคิดยังไงกับฉันเนี่ย!
มาริสา : พระเจ้าขา! ทำไมการที่เราจะรักใครสักถึงได้มีเรื่องยุ่งให้คิดจนปวดหัวขนาดนี้ m(_ _)m


ตอนที่ 20 หน้า 11 เรปที่ 220

ฮิ้วววววววววววววววว

ชอบแวมไพร์ก็ไม่เห็นแปลกเลยนี่จ้ะ หล่อดีออก

มาริสาทำตัวไม่ถูกแล้ว

ขยันมากมาย

ถ่ายรูปเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ เช้านี้เลยทำได้เร็วนี่ตอน 20 คลอดแล้ว

ขอเวลาจัดบทแปปค่ะ ^^

ตอน 20


หลังจากพักเที่ยง ฉันก็ไปเปิดคอมที่ห้องสมุดว่าจะไปหาข้อมูลทำรายงาน พอเปิดอีเมล์ก็พบเมล์ของเจสัน





หลังเลิกเรียน
ฉันก็เดินทางไปที่ห้องสมุดของโบสถ์ ก็พบว่าบาทหลวงโชกับเจสันมารออยู่แล้ว





บาทหลวงโช : อ่าว.. หนูมาริสา นี่เอง เชิญทางนี้




เจสัน : ฉันไปสำรวจทางที่เธอเคยบอกไปแล้วไม่เห็นเจออะไรเลย นอกจากพุ่มไม้เตี๊ยๆ /// เธอแน่ใจนะว่าเธอเห็นจริงๆ
มาริสา : เอ่อ .. ฉันอาจจะตาฝาดก็ได้ /// ตอนนั้นมันมืดน่ะ




เจสัน : ตาฝาดงั้นเหรอ ?
บาทหลวงโช : พ่อคิดว่าสถานที่ที่มาริสาพูดอาจโดนเวมมนต์หรือคำสาป แช่งเอาไว้ก็ได้นะ
บาทหลวงโช : และอาจมีเพียงแวมไพร์ หรือ ผู้ติดเชื้อเท่านั้นที่เข้าไปได้




เจสัน : ตอนแรกผมก็คิดอย่างนั้นครับคุณพ่อ ถึงเรียกมาริสามาที่นี่ ไม่นึกว่าเธอจะบอกว่าตาฝาด
มาริสา : กะ.. ก็เจสันบอกว่าเขาหาสถานที่ที่หนูบอกไม่เจอ หนูก็เลยกลัวคุณพ่อกับเจสันโกรธ




บาทหลวงโช : โธ่! มาริสา พ่อกับเจสันไม่โทษหนูหรอกที่เราหาไม่เจอ หนูกลัวไปได้




เจสัน : วันนี้เธอดูแปลกไป .. มีอะไรหรือเปล่า?
มาริสา : ฉันน่ะเหรอ... ไม่ได้เป็นอะไรนี่
เจสัน : แน่ใจเหรอ ฉันว่าเธอต้องมีอะไรแน่ๆ หน้าเธอมันบอก
มาริสา : ( อะไรกันนี่! ฉันเก็บความรู้สึกไม่ได้เลยใช่มั๊ย มันถึงแสดงออกมาบนหน้าไปซะหมด! )




เจสัน : อย่าลืมนะ เธอเกือบถูกผู้ติดเชื้อฆ่าไปแล้วถ้าฉันไม่ได้ไปช่วยเธอ..
เจสัน : แล้วถ้าเธอคิดปกป้องพวกมันล่ะก็ เลิกคิดไปได้เลย!
มาริสา : ฉันไม่ได้ปกป้องนะ! ฉัน..ฉันแค่...
มาริสา : ฉันแค่คิดว่าถ้าฉันยังเกี่ยวข้องกับเรื่องแวมไพร์อีก วันนึงฉันอาจถูกพวกติดเชื้อตัวอื่นฆ่าเอาได้




บาทหลวงโช : แต่หนูไม่จำเป็นต้องไปตามหาพวกมันนี่ เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของเจสันกับพ่อ หนูแค่หาข้อมูลให้เราเท่านั้น
มาริสา : ( ก็ใช่.. แต่ฉันไม่อยากให้พวกคุณเจอแซมนี่ o(╥﹏╥)o ) <-- คิดในใจ
เจสัน : ....




เจสัน : เอาอย่างงี้ดีไหม ฉันจะสอนให้เธอใช้อาวุธป้องกันตัว อย่างน้อยเธอจะได้มีเวลาหนีถ้าเจอพวกมัน




มาริสา : เอ๋?? คุณจะสอนฉันจริงๆ เหรอ ?
เจสัน : จริงสิ.. เธอก็เลิกกลัวได้แล้ว บอกมาสิว่าวันนั้นเธอเห็นพวกมันทำอะไรตอนเดินไปในทางลับนั่น
มาริสา : ไม่มีนะ .. พวกเขาแค่เดินไปเฉยๆ แล้วฉันก็เดินตามไป
มาริสา : ( ตายแล้ว นี่ฉันทำอะไรเนี่ย! ฉันตั้งใจจะบอกเจสันให้เลิกสนใจพวกเขา แต่กลับถูกล่อด้วยของไม่กี่ชิ้น T.T )




บาทหลวงโช : อาจมีใครมาเปิดทางไว้ก่อนก็ได้นะ แล้วเราจะรู้ทางเข้านั่นได้ยังไงล่ะเนี่ย
เจสัน : ได้สิครับคุณพ่อ เราก็จับแวมไพร์สักตัวมาเค้นเอาความจริง




มาริสา : คุณจะไปจับแวมไพร์ที่ไหนล่ะ พวกมันไม่ออกมาให้เห็นง่ายๆ หรอก




เจสัน : ก็แวมไพร์ตัวที่เธอเจอไง เธอบอกว่าเจอมันในหมู่บ้าน แสดงว่ามันต้องซ่อนอยู่แถวๆ นั้นแน่
เจสัน : บางทีมันอาจจะติดอยู่กับป่าข้างบ้านที่เธออยู่ก็ได้ คืนนี้ฉันจะไปสำรวจมัน
มาริสา : ปะ.. ป่าเหรอ ( ข้างบ้านแอมมิเลียก็เป็นบ้านของแซมแล้วนี่ มันมีป่าที่ไหนกันย่ะ (- __-") ) <-- คิดในใจ
เจสัน : ฉันขอปรึกษากับคุณพ่อดูก่อน เธอก็หาอะไรอ่านไปก่อนแล้วกัน!




มาริสา : เฮ้อ.. ทำไงดีเนี่ย ยัยมาริสา /// แต่ที่นี่หนังสือเยอะจิงแฮะ
มาริสา : เอ๊ะ!! นั่นมัน....




มาริสา : หนังสือ " ประวัติตระกูลแวมไพร์ที่สำคัญ "








ตอนที่ 21 หน้า 12 เรปที่ 232