ว้าว

ติดตามๆ เป็นกำลังใจให้ในการอัพนะค่ะ สู้ๆ อัพตอนต่อไปแล้วPMมาบอกด้วยนะค่ะ

กริ๊งงง!! (เลิกเรียน)


“ นิดๆๆ วันนี้พี่ไปทำรายงานที่บ้านเพื่อนนะ กลับไปก่อนได้เลย โอเคนะคะ? ”

“ โอเคค่า ^ ^ ”


ทันทีที่ฉันหันออกจากห้องไป ฉันก็ไปเจอ...!! เพื่อนของฉันไงล่ะ 555 ตกใจล่ะสิ ฮิฮิ... แต่มันไม่ใช่แค่นั้นหรอก ฉันหันไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ ฉันคุ้นหน้าเขาจัง เป็นคนที่ฉันเจอเมื่อวานรึเปล่านะ? ฉันจ้องมองเขาอยู่ซักพัก เขาก็หันมามองฉันแล้วยิ้ม

“ O//O ”


เอ่อ..O//O นี่ฉันหลงใหลในรอยยิ้มของเขาเหรอเนี่ย อะไรกัน? เพิ่งเจอเขาเมื่อวานนี้เองนะ
( > <) (> < ) ฉันส่ายหน้าหลายรอบ


“ น้ำๆ เป็นอะไรรึเปล่า ตาค้างเชียว ” ซันนี่ทักขึ้น

“ ฮะ..ฮะ..ปะ..เปล่านี่ ”

“ แน่นะ? ” บิวพูดด้วยความเป็นห่วง

“ อะ..อื้ม ฉันไม่เป็นไรหรอก ^ ^ ”


ฉันหันไปหาเขาเหมือนเดิม เขากำลังจะเดินไปแล้ว เอ๊ะ! ฉันยังไม่ได้คืนของของเขาเลยนี่นา วันนี้เอามาด้วยรึเปล่านะ? ฉันค้นในกระเป๋าทันที แต่ทว่า...มันไม่มีน่ะสิ! T^T พรุ่งนี้จะได้เจออีกรึเปล่าก็ไม่รู้ แล้วเมื่อวานที่นิดตวาดใส่เขา ก็ยังไม่ได้ขอโทษเขาเลย ฮึ่ม! ไม่ได้ๆ ฉันต้องไปขอโทษเขาเดี๋ยวนี้..!


“ เอ่อ..เดี๋ยวฉันมาแป๊ปนึงนะ ”

“ อืมๆ ” บิวและซันนี่ตอบ


ฉันรีบวิ่งไปหาเขาทันที ด้วยความเร็วแสง! จรู๊ดดด!!


เอี๊ยดด!


“ อะ..เอ่อ..คุณคะ? ”

“ หืม? ” เขาหยุดแล้วหันกลับมาตามเสียง

“ คือว่า..ฉันขอโทษด้วยนะคะ เรื่องเมื่อวานน่ะ ที่น้องฉันตวาดใส่คุณ ทั้งๆที่ยังไม่รู้เรื่อง ขอโทษจริงๆค่ะ ” ฉันยกมือไหว้ขอโทษเขา

“ น้อง..? อ๋อ! ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ได้ซีเรียสเท่าไหร่ ^ ^ ”


ฮึ้ย! ยัยน้องฝาแฝดตัวแสบเอ๊ย! อยู่ดีๆมาหาว่าฉันเป็นพวกโรคจิต ทำมิดีมิร้ายคนอื่นได้ยังไงกัน หน้าตาฉันมันให้มากเลยรึไง คิดแล้วน่าโมโหชะมัด -*- (ในใจของเรย์)


“ แล้วก็อีกเรื่องนึง...คือฉันยังไม่ได้คืนร่มกับเสื้อคลุมให้คุณเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเอามาคืนให้นะคะ ”

“ อ่า..ครับ..แล้ว...คุณชื่อน้ำใช่มั้ยครับ? ได้ยินจากน้องของคุณน่ะ ”

“ เอ่อ..ค่ะๆ แล้วคุณชื่อ..? ”

“ ผมเรย์ครับ ^ ^ ”

“ งั้น..พรุ่งนี้ฉันจะเอาของมาคืนให้นะคะ ตอนเช้า เจอกันตรงนี้แหละค่ะ..ขอตัวก่อนนะคะ ^o^ ”

“ ครับๆ เชิญครับ ”


ฉันวิ่งกลับไปหาเพื่อนฉันอีกครั้ง เห็นหน้าทั้งสองแล้วมันบ่งบอกว่า..สองคนนี้กำลังจับผิดฉันอยู่แน่ๆ


“ นี่! จ้องจะจับผิดฉันอยู่ล่ะสิ ”

“ ใช่ซะที่ไหนเล่า แค่อยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นน่ะ..เป็นใครเหรอ? ” ซันนี่ถาม

“ เธอชอบเขาเหรอ? OoO ” บิวถามแล้วทำตาแป๋ว

“ บ้าเหรอ? เพิ่งรู้จักกันเอง ปะๆๆ ไปกันได้แล้ว ”


ด้านนิด


“ วันนี้ต้องกลับคนเดียวเหรอเนี่ย เฮ้อ – o - ”


ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็อยากเดินกลับบ้านกับบีมบ้างจัง แต่มันคงยากอ่ะนะ ในระหว่างที่ฉันกำลังเดินออกจากตึกเรียนนั้นฉันก็มัวแต่ก้มหน้าไม่ดูทาง ก็เลยไปสะกิดกับใครบางคนเข้า..!


“ โอ๊ะ! >o< ”

“ เฮ้! ดูทางให้มันดีหน่อยเซ่ ” ชายคนหนึ่งพูดด้วยความรำคาญแล้วค่อยๆหันมาหานิด

“ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ > < ”

“ โอ้วว! แหม..น่ารักนะเนี่ย วันนี้ว่างไปกับพี่มั้ยจ๊ะ? ”


แน่ะ! ไอนี่นิ เมื่อกี้ยังทำเป็นปากดีอยู่เลยนะ เห็นคนสวยแล้วอึ้งเลยอ่ะดิ


“ ไม่ว่าง! ” ฉันตะคอกใส่


แล้วฉันก็รีบเดินออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด แต่ก็โดนมันคว้าข้อมือได้ซะก่อน โอ๊ย! นึกแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ > <


“ จะไปไหนจ๊ะ? ”

“ ปล่อย! ”

“ ไม่ปล่อยแล้วจะทำไม? ” ชายคนนั้นทำหน้ากวนทีนใส่


ฉันพยายามที่จะเอามือสกปรกของมันออกจากข้อมือฉัน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะแรงมันเยอะกว่าที่ฉันคิดเอาไว้... ฮึ้ย! เจ็บใจนัก แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับบ้านฮ้า! ไอหน้าปลาช่อนเอ๊ยย!


“ เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!! ” เสียงชายผู้กล้าหาญตะโกนมาแต่ไกล


ไอหน้าปลาช่อนมันหันไปหาเสียงนั้น นี่แหละ! โอกาสของฉัน!! ฉันเล็งไปที่เป้าของมันแล้วก็...


ปั๊ก!!!


“ โอ๊ย! >O< ” ชายคนนั้นเอามือกุมที่เป้าของเขา

“ แบร่ๆๆ สมน้ำหน้า ” แล้วฉันก็รีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที


เฮือก! ยัยนี่โหดแท้เล้ย แล้วที่ผมวิ่งมานี่ มันไม่สำคัญแล้วใช่มั้ย? สรุปคือโดนแย่งซีน - -


“ เฮ้! ” ชายผู้กล้าหาญคนนั้นตะโกนเรียก

“ ฮะ? ”


ฉันหันไปหาเสียงนั้น แล้วก็เจอกับชายคนหนึ่งที่ฉันคุ้นหน้าเขามากๆ เขากำลังวิ่งมาหาฉันใกล้ๆ... ชัดเลยแฮะ เป็นผู้ชายคนเมื่อวานนี้นี่นา...


“ เธอเป็นอะไรมั้ย? ”

“ ไม่หรอก สบายดี ”

“ งั้น..ฉันไปก่อนนะ ”

“ เดี๋ยว! ”

“ หืม? ”

“ ขอโทษนะ..เมื่อวานเนี้ย (_ _) ฉันไม่รู้จริงๆ”

“ อะ..เอ่อ..อืม ”

“ แต่เอาจริงๆนะ หน้านายมันดูเหมือนพวกบ้ากามไงไม่รู้อ่ะ - -‘ ”

“ เน่! -*- เธอเอาสมองส่วนไหนคิดฮะ หน้าตาฉันออกจะบรรเจิด เริศ สง่างาม แค่ฉันกระดิกเท้า สาวก็ติดตรึมแล้ว รู้ไว้ซะด้วย!! ”

“ โหยยย! อะไรจะหลงตัวเองได้ขนาดนี้ฮะ ฉันคนนึงแหละ..ที่จะไม่ตามนายต้อยๆเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆหรอก อ้อ! แล้วอีกอย่างนะ ฉันไม่สนหรอกนะว่านายจะเป็นใครมาจากซอกหลืบไหน ยังไงฉันก็ไม่กลัวนายหรอก!!! ”

“ อ๋อเหรอ? ได้! งั้นฉันจะไม่รับคำขอโทษจากเธอ แล้ว...เธอน่ะมีแฟนรึยัง? ”

“ ยัง! ทำไม?? คิดว่าฉันหาแฟนไม่ได้รึไง! ”

“ เปล่า..ก็แค่คิดว่าคงไม่มีใครเอาน่ะ 5555 ^O^ ”

“ หนอยแน่ะ! ไอหน้าหื่น ไอบ้ากาม!!! >O< ”


ปั๊ก!!


“ อุ้บ! O_O ”


หึ! อยากล้อฉันดีนัก โดนเป้าไปแบบนั้นน่ะดีแล้ว สมน้ำหน้า ชิ! ไปดีกว่า ไม่อยากจะยุ่งกับคนปากเสียแบบนี้ละ คนแบบนี้เนี่ยนะ จะช่วยพี่น้ำไว้ คงอยากจะทำให้ตัวเองดูดีล่ะสิ

ฉันเดินกลับบ้านด้วยความโมโหเจ้านั่น มันน่าโมโหนักมาว่าฉันไม่มีใครเอา ฮึ้ย! เกลียดที่สุดเลย ไอหน้าหื่น >o<


วันต่อมา...


วันนี้หวังว่าจะไม่ได้เจอหมอนั่นนะ นึกแล้วก็โมโหเรื่องเมื่อวาน สาธุ! ( > /\ < ) ขอให้วันนี้อย่าได้เจอหมอนั่นเลย มีหวังฉันต้องเตะเป้าหมอนั่นอีกแน่ ถ้ามากวนประสาทฉันอีก

ตอนนี้ฉันกับพี่น้ำกำลังเดินทางไปโรงเรียนอยู่ แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นร่มคันนึงที่พี่น้ำถืออยู่ เอามาโรงเรียนทำไมน่ะ ฝนไม่ได้ตกซะหน่อย


“ พี่น้ำ พี่เอาร่มมาทำไมน่ะ? ”

“ อ๋อ! นี่น่ะเหรอ? พี่จะเอาร่มไปคืนน่ะ จำได้ไหม ผู้ชายที่ช่วยพี่ไว้น่ะ ”

“ จำได้สิ..แต่ก็แปลกนะ ที่หมอ..เอ้ย!..ผู้ชายคนนั้นจะอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเรา ”

“ คงเป็นเพราะพระเจ้าส่งเขามาหาพี่แน่ๆเลย ”

“ นี่พี่ชอบเขาเหรอ? OoO ”

“ ก็..ไม่รู้สิ..แต่พี่ก็ปลื้มเขานะ ^ ^ ”


เย้ยยย! พี่น้ำปลื้มเจ้าปากเสียนั่นเข้าให้แล้ว เป็นข่าวที่น่าตกใจจริงเชียว OoO แต่ขอให้อย่าชอบเลยนะ นิสัยแบบนั้น ฉันไม่ไหวหรอก > < เราว่าพี่น้ำหลงเสน่ห์ของหมอนั่นแน่ๆเลย ยี๊! มีเสน่ห์ตรงไหนกัน?


ณ โรงเรียน


“ เออ! นิดเดินเข้าห้องไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่เอาของไปคืนเขาก่อน ”

“ อื้ม.. ”


ฉันเดินไปตรงเราเจอกันเมื่อวาน แล้วฉันก็เจอเรย์ยืนรอฉันอยู่ นี่เราทำให้เขารอนานรึเปล่านะ? ฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปหา


“ เอ่อ..เรย์..ฉันเอาของมาคืนน่ะ ^ ^ ”

“ อืม..ขอบใจนะ ^ ^ ”

“ ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่า..ฉันยังไม่ได้ตอบแทนอะไรให้นายเลย นายชอบกินอะไรเหรอ? ฉันจะได้ซื้อให้เป็นการตอบแทน ”

“ เฮ้ย ไม่ต้องหรอก แค่เธอเอาของมาคืนก็ตอบแทนฉันแล้วล่ะ ^ ^ ”

“ ก็ได้ (_ _) ”


ด้านบีมที่กำลังเดินอยู่ที่ระเบียงหน้าห้องเรียน


วันนี้ฉันจะโดนนิดเรียกที่รักจ๋า นู่น นี่ อีกไหมเนี่ย เฮ้อ! VoV เดินๆอยู่แล้วผมก็เจอน้ำที่กำลังคุยกับผู้ชายคนนึง เอ๊ะ! ใครน่ะ ไม่คุ้นเลย แต่ดูจากหน้าของน้ำแล้ว เธอดูมีความสุขจังเลย ผมดูแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่าเธอกำลังแอบปลื้มหรือแอบชอบอยู่แน่ๆ แล้วผมเดินผ่านทั้งคู่โดยไม่สนอะไร


“ งั้นฉันไปก่อนนะ ^ ^ ”

“ อื้ม ^ ^ ”


แปลกจัง ทำไมตอนเราคุยกับเขา ใจจะเต้นแรงตลอดเลย นี่เราชอบเขาเหรอเนี่ย OoO

บีมแอบชอบน้ำด้วย

ติดตามๆ

ติดตามจ้า สนุก

อัพไวๆเด้อค่า

โฮ๊ะๆ สนุกดีคร้าบ ชอบน้ำมากเลยฮับ

ขอโทษเป็นล้านรอบบบบบบและตัวใหญ่ๆ
ทำให้รอนานมากแบบนานเว่อๆ เป็นปีเลยยย
นี่ก็จะสิ้นปี 56 แล้ววว ขอโทษจริงๆน้าาาา






ฉันบอกลาเรย์ และหันหลังกลับเดินจากเรย์มา ในใจฉันตอนนี้รู้สึกแปลกๆ และไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน หัวใจฉันมันเต้นแรงและดังไม่เป็นจังหวะ เป็นเพราะเขาทำดีและช่วยเหลือฉันรึเปล่านะ ถึงทำให้ฉันรู้สึกอย่างนี้ นี่ฉันหวั่นไหวง่ายไปรึเปล่าเนี่ย > <

ครืด!!

น้ำตรงไปยังที่นั่งของเธอ และนั่งลงอย่างใจเย็น แล้วคิดถึงความรู้สึกที่เธอสงสัย และประหลาดใจ

“ เฮ้! ได้ยินฉันไหม? ” บีมทัก
“ .... ”
“ เฮ้! ”
“ หะ..ห๊ะ! ”
“ เป็นอะไรรึเปล่า เหม่อเชียว ”
“ อะ..อ๋อ..ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นไร ”

แล้วน้ำก็หันไปหยิบหนังสือจากกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวเรียนคาบแรก
บีมมองน้ำด้วยความรู้สึกสงสัย และเป็นห่วงอยู่ลึกๆในใจว่าน้ำอาจจะมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจรึเปล่าถึงไม่กล้าบอกกับเขา

วันนี้น้ำเป็นไรไป ทำไมดูแปลกๆ ดูเหมือนมีเรื่องออะไรซักอย่างที่ไม่กล้าบอกเรา ผมสังเกตเห็นเธอดูเงียบๆและเหม่อลอยอยู่กับที่นั่งของตัวเอง ท่าทางมีเรื่องคิดมากมาย เธอขมวดคิ้วและพึมพำกับตัวเอง ทำให้ผมคิดว่า ผมต้องถามเธอแล้วล่ะ เผื่อมีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้าง

“ เอ่อ..น้ำ ”
“ หืม? ”
“ ถ้ามีอะไร..ก็บอกได้นะ ^ ^ ”
“ นะ..นี่..ฉันดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? O_O”
“ ก็นะ ^ ^ ”

ฉันรีบหันหน้าหนีบีมทันที เรื่องเรย์น่ะเหรอ แล้วความรู้สึกที่แปลกๆนี่อีก จะเรียกว่าชอบก็ไม่ใช่ แล้วมันเรียกว่าอะไรล่ะ ฉันก็ไม่รู้ >< เรื่องแบบนี้ฉันควรจะปรึกษาบีมดีไหมนะ แล้วถ้าบอกเรื่องนี้ไปมันอาจจะไม่ดีก็ได้ บีมคงคิดว่าฉันใจง่ายแน่ๆ เพราะฉันคุยกับเรย์ไม่กี่ครั้งเอง ฉันว่ายังไม่บอกตอนนี้คงจะดีกว่า

“ เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก ถ้าฉันมีอะไร..ฉันจะบอกบีมคนแรกเลย โอเคนะ? ”
“ อะ..อ่า..โอเค ”

ฉันยกนิ้วก้อยขึ้นเพื่อเป็นสัญลักษณ์ในการทำสัญญา

“ สัญญานะ? ”
“ อะ..อืม.. ”

บีมยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวก้อยฉันตอบ แล้วก็ยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร บีมนี่เป็นเพื่อนสนิทที่ดีจริงๆเลยนะ ทำให้ฉันสบายใจทุกครั้งเมื่ออยู่ด้วยตลอดเลย

พักกลางวัน

ตึก ตึก ตึก

ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ชื่อนิดกำลังหอบหนังสือกองโตที่แทบจะบังตาเธอมิด เดินไปส่งที่ห้องพักครูอย่างโซซัดโซเซ บนระเบียงตามทางเดินที่มีผู้คนเดินกันชุลมุนในยามพักกลางวัน

โอยยยย!! หนังสือบ้าอะไรเนี่ย มันจะหนาไปแล้วนะ น่าหงุดหงิดจริงๆ เดินก็ไม่สะดวก คนก็เยอะ ฉันบ่นพึมพำของฉันไปเรื่อยๆ และก็ดันไปเจอผู้ชายร่างสูงนั่นเข้าให้.. ใช่แล้วล่ะ! ไอคนที่ฉันเรียกว่าไอ้บ้ากามยังไงล่ะ!!

สายตาของฉันจ้องมองเขาด้วยความหงุดหงิด และเมื่อเขาสังเกตเห็นฉันพอดี เขาก็ขมวดคิ้วด้วยความโกรธใส่ฉันเช่นกัน เราทั้งคู่มองกันด้วยสายตาที่ไม่มีใครยอมแพ้ใคร จนสวนทางกัน แต่ถึงแม้จะสวนทางกันเราทั้งคู่ก็ยังคงหันไปมองด้วยสายตาที่กะจะให้อีกฝ่ายยอมแพ้ซะโดยดี

ทันใดนั้น..!

ตุบๆๆๆๆ เสียงหนังสือกองโตที่นิดหอบมาร่วงหล่นลงพื้น

“ อ๊ะ! ขะ..ขอโทษ..ค่ะ >< ”

ฉันกล่าวขอโทษคนคนนั้นและก้มลงเก็บหนังสือที่หล่นพื้นเกลื่อนกลาด โดยไม่ได้สนใจคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน แต่แล้วก็มีเสียงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ดังออกมาจากคนข้างหน้าฉัน ทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองคนคนนั้นด้วยความแปลกใจ

“ หึๆๆ ไง! เจอกันอีกแล้วนะ ”

ผู้ชายร่างสูงใหญ่ยืนหัวเราะและก้มหน้าลงมามองที่ฉันพร้อมกับพรรคพวกอีกสองคน...นี่มัน! ผู้ชายคนเมื่อวาน ไอ้หน้าปลาช่อนคนนั้นนี่ แล้วคนข้างๆที่ยืนประกบซ้ายขวานี่คงจะเป็นลูกน้องมันน่ะซินะ ฮึ! คราวนี้กะให้ลูกน้องมาช่วยกันเลยรึไง..

ฉันหยุดเก็บหนังสือที่ยังคงเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้นและค่อยๆลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากลุ่มที่ดูนักเลงทั้งสาม
อย่างไม่เกรงกลัว

“ คราวที่แล้วเธอทำฉันเจ็บแสบมากนะ คราวนี้อย่าคิดว่าจะรอดไปไหนได้.. ”
“ เฮ้ย! นั่นไรอ่ะ ” ฉันพูดพลางชี้ไปข้างหลังของพวกมัน

พวกมันหันหลังไปตามที่ฉันคิดเอาไว้ และจังหวะนี้แหละ!! ฉันยกขาทำท่าเตะบอลและเล็งไปที่เป้าเหมือนเดิม

หมับ!

“ คิดว่าครั้งนี้จะใช้ไม้เดิมได้งั้นเหรอ? ” พูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

เจ้ามือสกปรกของไอนั่นจับขาฉันไว้แน่น ขาฉันขยับไปไหนไม่ได้ สลัดออกไปไหนไม่ได้เลย! บ้าจริง!
แล้วอีกสองคนนั่นก็เข้ามาจับตัวฉัน ฮึ้ย! ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ฟะ!!

“ ปล่อยนะโว้ยยยย!!! ”

ผู้คนรอบข้างที่เดินอยู่บนระเบียงหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น บางคนร้องกรี๊ด บางคนไม่กล้าเข้าใกล้ บางคนเดินหนี

“ ว้ายย! พวกนั้นทำอะไรผู้หญิงคนนั้นน่ะ ” นักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้น

เรย์เดินไปตามทางที่ระเบียงหน้าชั้น ก็ได้ยินคำพูดของเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้า เขาเอะใจและสงสัยกับสิ่งที่เธอคนนั้นพูด

“ ปล่อยยยย!!! ”
“ นั่นมัน! เสียงยัยนั่น!! ”

ขอโทษที่เข้ามาอ่านช้าจ้า

ภารกิจเยอะมากๆๆๆ

เนื้อเรื่องยังสนุกเหมือนเดิม

ติดตามต่ออีก 50% ที่เหลือนะคะ