ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะเดิม มุมเดิม ที่ผมเคยนั่งคุยกับ'อิงค์' ผู้หญิงที่ผมแอบชอบเธอมาสักระยะแล้ว... ที่นี่เป็นสวนกว้างที่ส่วนมากทจะมีแต่ผู้สูงอายุ หรือผู้ใหญ่วัยทองมาออกกำลังกายกัน คงมีแต่ผมกับอิงค์เท่านั้นแหละ ที่อายุไม่ถึง 25 ส่วนมากก็จะเกิน 35+ แหละนะ ==;; ทำให้ผมและอิงค์ต่างคนต่างไม่มีเพื่อนคุย ก็เลยต้องมาคุยกันเองเนี่ยแหละ... วันนี้เธอนัดผมมาที่นี่ เพื่อจะแนะนำให้รู้จักกับคนๆหนึ่ง ผมมาก่อนเวลา 15 นาที แต่เธอเลทไปครึ่งชั่วโมงแล้วนะเนี่ย






"แม็กซ์!!" เสียงหวานเล็กอันคุ้นหูของเธอทำให้สะดุ้ง
ผมมองเธออย่างงุนงง ก็ดูชุดที่เธอใส่สิ เสื้อยืดสกรีนคำว่า 'This is my Boyfriend' และกระโปรงขาสั้นสีชมพูหวานเชียว อืม มม...น่ารักจังเลยนะวันนี้ แต่เสื้อยืดนั่น...มันหมายความว่าไงกันนะ?

"มะ...มาแล้วเหรออิงค์" ผมถามด้วยน้ำเสียงสั่นด้วยความเขิน
"อื้ม...ขอโทษที่ให้รอนะ พอดีคนที่พามาด้วยตื่นสายน่ะ -^- นิสัยแย่ชะมัด"
"คะ...ใครหรอ คนที่อยากให้ผมเจอ"
ทำไมรางสังหารณ์ผมแปลกๆนะ รู้สึกเหมือนหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทั้งเสื้อยืดสกรีนลายนี้ ทั้งคำพูดคำจาที่เธอพูดถึง'เขาคนนั้น' เขาคือใครกันนะ...






"นี่!ตัวเอง...มานี่เร็วๆเลย มาสายแล้วยังทำตัวไม่มีมารยาทรอีก" เธอเรียกใครคนหนึ่งพลางกวักมือเรียกให้มาทางผม
"คร้าบๆขอโทษคร้าบ ก็มันเหนื่อยจากนั่งเครื่องมานี่นา" ร่างสูง ผิวขาว ผมสีบลอนด์พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเช่นเดียวกับสีหน้า
ทั้งรูปร่างน่าตา นิสัย เขาคนนั้น...ดีกว่าผมทุกเรื่องเลยสินะ ผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อสกรีนคำว่า This is my girlfriend เสื้อคู่กับอิงค์สินะ
นี่มัน...เจ็บชะมัด แต่ใส่มาเล่นๆกันใช่มั้ย เขาไม่ใช่แฟนของอิงค์หรอก เขาคือใครกันนะ?






"คะ...ใครเหรอครับอิงค์ หล่อเชียว ^^" และแล้วสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจของผมก็กลั่นออกมาเป็นคำถามพร้อมกับรอยยิ้มที่กำลังฝืนอยู่ หวังว่าเขาคงไม่ใช่...
"นี่ออดี้ แฟนอิงค์เอง คบมา 2 ปีแล้ว ว่าแต่ว่า...อีตานี่เนี่ยนะหล่อ"
แฟน...ผมได้ยินชัดแล้วล่ะ แฟนสินะ เขาเหมาะสมกับอิงค์มากๆเลยล่ะ ถ้าเขาคนนั้นไม่หล่อ ผมก็คงจะเป็นคนไม่ได้แล้วล่ะ แต่ถึงเขาคนนั้นจะไม่หล่อยังไง อิงค์ก็ต้องเลือกเขาสินะ ไม่มีทางที่จะสนใจผมอยู่แล้ว






"สวัสดีฮะ^^ คุณคงคือแม๊กซ์ม่าร์สินะฮะ เห็นอิงค์เล่าให้ฟังบ่อยๆ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนอิงค์นะฮะ อิงค์เขาชอบออกกำลังกายยามเช้าแบบนี้แหละฮะ แต่ตั้งแต่ที่ผมไปเรียนต่อเขาก็ไม่มีเพื่อนมาด้วยเลย ก็คงมีแต่คุณนี่แหละที่อยู่คุยเป็นเพื่อนเขา" ออดี้พูดด้วยน้ำเสียงขอบคุณ ผู้ชายคนนี้ท่าทางเป็นคนดีมากเลยล่ะ อิงค์โชคดีจังนะที่ได้แฟนดีๆแบบนี้ และออดี้ก็โชคดีเช่นกัน ที่ได้แฟนน่ารักๆแบบอิงค์ ผมอยากเป็นคนที่โชคดีบ้างจัง แต่...มันคงเป็นไปไม่ได้ ...

"ตัวเองก็พูดซะอย่างกะเค้าเป็นคนขี้เหงาไม่มีเพื่อนงั้นแหละ ก็แค่ตอนมาออกกำลังกายแค่นั้นแหละย่ะ" เธอทำท่างอนพลางเกาะแขนออดี้ เธอดูมีความสุขมากเลยนะ ท่าทางมีความสุขมากกว่าอยู่กับผมซะอีก "นี่...แม็กซ์ คือ...ฉันกับออดี้น่ะ เรา..."
"เราจะหมั้นกันอาทิตย์หน้าแล้วล่ะฮะ ถ้าไม่รังเกียจไปร่วมงานด้วยกันนะฮะ^^" มะ...หมั้น สองคนนี้ รักกันมากเลยสินะ ถ้าเขาหมั้นกัน ก็แสดงว่าเขาตั้งใจจะแต่งงานกันเลยใช่มั้ย ความหวังอันน้อยนิดของผมได้สูญสิ้นไปเรียบร้อยแล้ว...
"เอ่อ...แม็กซ์ ฉันกับออดี้ขอตัวก่อนนะ เราจะไปเลือกชุดหมั้นกันต่อน่ะ บ๊ายบายนะ ^^"
"แล้วพบกันใหม่นะฮะ ^^"







"เฮ้!!!ตัวเอง รอเค้าด้วยสิ>O<!!"เสียงเล็กตะโกนเรียกคนที่แกล้งวิ่งหนีนำไปก่อน
"ฮ่าๆๆ แน่จริงก็วิ่งตามให้ทันสิ ยัยขาสั้นเอ๊ยย~!" หนุ่มผมบลอนด์ตะโกนตอบกลับด้วยเสียงยียวน แต่ก็แฝงไปด้วยความน่ารัก
คู่นี้นี่...หวานกันจริงๆนะ ขอให้รักยืนยาว รักกันนานๆ ดูแลกันดีๆ แต่เรื่องงานหมั้นนั่น...ผมคงทำใจไปร่วมไม่ได้หรอกนะ เพราะแค่นี้...หัวใจของผมก็แตกสลายแทบจะเป็นเม็ดทรายอยู่แล้ว ถ้าผมไปเห็นคุณสองคนในชุดหมั้นอีก หัวใจของผมก็คงจะระเหิดไปเป็นก๊าซตามชั้นบรรยากาศ ไม่เป็นรูปเป็นร่างอีกแล้ว... ลาก่อนนะครับ...รักแรกของผม






น้ำตาของผมค่อยๆกลั่นออกมา หลังจากที่พวกเขาสองคนเดินหายไปลิบตาแล้ว ผมไม่เคยคิดเลยว่าน้ำตามันจะไหลง่ายอย่างนี้ ทั้งๆที่แม้จะเคยขาหัก หัวแตก หรือบาดเจ็บอะไรมากๆ แต่ผมก็ไม่เคยมีน้ำตามาสักครั้ง ก็คงต้องเจ็บจากหัวใจเท่านั้นสินะ น้ำตาถึงจะไหลได้... ผมอยากรู้จังว่าหัวใจของคนเราจะยอมรับความเจ็บได้มากกว่านี้หรือเปล่า มันมีเจ็บมากกว่านี้อีกมั้ยนะ เพราะแค่นี้...มันก็แทบจะหายใจไม่ออกแล้วล่ะ






ผมหวังว่าสักวัน...ผมจะลืมคุณได้นะ ลาก่อนจนนิรันด์ 'อิงค์'

รอบหน้าเป็นรอบสุดท้ายแล้ว...คุณอยากได้โจทย์แบบไหน: เอ่อ...ผมเป็นแค่ตัวอย่างนะ ไม่ใช่คนแข่งขัน=___=

จ♥ง

จองงง

น้องบีลงแล้วเรอะ!! รวดเร็วมากจริงๆ