♥ ตอน 8 ♥
“เป็นยังไงบ้าง^^ ฮานยองฮี ” เมื่อกี้เค้ายังทำหน้าโหดๆอยู่เลย - -
“รู้จักฉันด้วยเหรอ???”
“^^จำฉันไม่ได้แล้วเหรอสาวน้อย ”
“… ~ยูมิน ฉันอยู่ที่ร้านPR แล้ว รีบมานะ~……..^^จำได้รึยังงับ ”
“………….อ๊ะ!!!! เพื่อนของยูมินที่เจอในร้านนั้นน่ะเอง”
“ปิ๊งป่อง!!! ^^ช่ายแล้วคร๊าบบบบผม ”
“เหอะๆ ^^แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“กระผมชื่อ ลีมินอัน เรียกมินอัน ^^ก็ได้ครับ ”
“อ่ะนะ มินอันแล้วทำไมคุณถึงมาช่วยฉัน……?”
“ไอ้ยู มันโทรมาหาฉัน บอกให้ตามหาเธอ”
“เอ๊ะ??? ยูมินน่ะเหรอ” ถึงว่าเค้ารีบวางโทรศัพท์เพราะแบบนี้นี่เอง
“อึ่ม ตอนนี้เจ้านั่นคงกำลังขับรถมาที่นี่”
“หาาาาาาาา!? จริงอ่ะ”
“^^ ท่าทางหมอนั่นจะเป็นห่วงเธอนะ…ฉันพึ่งเห็นมันเอาจริงก็คราวนี้”
“อะไรนะคะ”
“อ๋อ ก็หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานี่ มันไปสะสางเรื่องผู้หญิงเก่าๆของมันจนหมดเลยน่ะสิ….
แต่เธอไม่รู้หรอกว่าก่อนหน้านี้มันมีสาวเยอะแค่ไหน เอาเป็นว่ามันใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์ได้คุ้มค่าเลยทีเดียว….….”
“..งั้นเหรอคะ-///- อึ่ม แล้วมินอัน เรียนที่นี่เหรอ…ถึงได้มาช่วยได้รวดเร็วปานนี้”
“ใช่ๆฉันอยู่ปี 3 แต่ไม่ต้องเรียกฉันว่ารุ่นพี่นะ ^^ ฉันยังไม่อยากแก่ ดูหน้าฉันสิมันไม่เหมาะกับคำว่ารุ่นพี่หรอก ว่ามะ ^^”
“อ่ะนะ ^^” เค้าดูอารมณ์ดีจัง ไม่เหมือนยูมิน รายนั้นเอาแต่เก๊ก - -
“อึม…ฉันกับเจ้ายูเรียนคนละที่น่ะ ^^แต่ว่าเราก็เจอกันทุกวัน”
“ว้าว~~ดีจังเลย OoO อ๊ะ เอ่อ ป่าวๆ คือ ฉันหมายถึงดีจังที่พวกคุณสนิทกันน่ะ”
“ ยองฮี เธอนี่น่ารักดีนี่ ไม่น่าเป็นแฟนหมอนั่นเลย ^^ ถ้าฉันเจอเธอก่อนมัน คงจะดีนะ”
“………..O///O”
คนๆนี้พูดอะไรน่ะ เขาเป็นเพื่อนยูมินไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงพูดแบบนี้นะ ฉันชักไม่ไว้ใจเขาแล้วสิ
ใบหน้าที่เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม คำพูดหวานๆ กับทรงผมสุดจ๊าบนั้นทำเอาฉันหน้าหน้าแดงกร่ำเลย
“ลีมินอัน!!!!! แกอยากตายรึไงวะ ” O0O!? เสียงที่ฉันคุ้นเคยดี ยูมินเค้ามาหาฉันจริงๆด้วย……. - - แต่…..ดูเหมือนเขากำลังจะฆ่าเพื่อนตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆ นายอยู่ตั้งไกล ^^ทำไมมาเร็วนักฟะ”
“ถ้าฉันมาช้ากว่านี้ นายคงงาบผู้หญิงของฉันแล้วสิ” อ๊าาาาาา เขาบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงของเขา -///-
“^^ ใครจะกล้า…เหอะๆ ไปก่อนนะเฟ้ย ”
“เอ่อ… ไปให้พ้นๆเลย” ฉันชักสงสัย ทำไมเขาถึงยังเป็นเพื่อนกันได้ หรือจะเหมือนฉันกับจินซอง - -
“……..” และแล้วเขาก็หันมาจ้องฉัน ฉันจะพูดอะไรกับเขาดีล่ะ จะขอบคุณที่เขาให้คนมาช่วยฉันดีมั้ยนะ
“เธอ…เป็นอะไรรึป่าว”
“ปะ..เปล่า”
“เฮ้อ….อ!! ก็ดีแล้ว” เขาถอนหายใจอีกแล้ว ^^ ฉันว่าอนาคตเขาต้องแก่เร็วแน่ๆ อิอิ แล้วเขาก็ยืนพิงกำแพงทั้งๆอย่างงั้น ฉันมองดูเขาเงียบๆ เขามาถึงนี้ได้ยังไงนะ
“มองอะไร!!!!”
“เย้ย!!…….T^T ขอโทษ”
“ฉันไม่ได้ว่าเธอ - -”
“ห๊ะ!?” ฉันหันซ้ายหันขวา จึงรู้ว่าเขาหมายถึงใคร เพื่อนนักเรียนโรงเรียนฉันมาแอบมองเค้ากันใหญ่เลย ……- - ฉันเตรียมใจไว้เลยว่าพรุ่งนี้ ข่าวนี้จะดังไปทั้งโรงเรียน แล้วฉันก็ต้องหาอะไรมาคลุมหัวเมื่อมาเรียนวันพรุ่งนี้ - -
“อึดอัดชะมัด….เราไปกันเถอะ”
“….อึ่ม จ้า ^^”
เขาพาฉันฝ่าฝูงคนไปต่อหน้าต่อตา ไม่รู้ว่าคราวนี้ฉันจะต้องโดดเรียนอีกรึป่าว….แต่ไม่อยากเลย เพราะคราวก่อนที่โดดเรียนไปกับเขา T^T ฉันถูกอาจารย์ทำโทษให้ล้างห้องน้ำ มันเป็นงานที่แย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ
“ยูมิน”
“หือ…”
“คุณมาช่วยฉันเหรอ”
“………” เขาเงียบ แล้วฉันจะพูดยังไงต่อดี
“คราวหลัง……ถ้าเธอมีปัญหาอะไรให้บอกฉัน เข้าใจมั้ย”
“ขอบคุณนะ^^”
“…..ไม่ต้องขอบคุณหรอก เรื่องแค่นี้” ความจริง เขาใจดีแต่ไม่ค่อยชอบแสดงออก ^^ ปีศาจแห่งโซลเหรอ ฉันว่าเขาน่าจะเป็น เทพบุตรแห่งโซลมากกว่า ฮิ้วๆ
“เธอยิ้มอะไร”
“อา…เอ่อ ป่าวนี่”
“…..ทำไมฉันถามอะไร เธอก็บอกว่าป่าวทุกที บางทีเธอควรแสดงออกมากกว่านี้นะ”
“โหย คุณคิดเหมือนฉันเปี๊ยบเลย ^o^”
“หือ….อะไรนะ”
“ห๊ะ เอ่อ ปะ…ป่าว”
“พูดยังไม่ทันขาดคำเลย…- - เธอนี่เบ๊อะจริงๆ” เขาพูดแบบนี้แล้วก็ลูบหัวฉัน ^///^
“เราจะไปที่ไหนกันเหรอ” ระหว่างที่เขาพาฉันเดินตรงไปเรื่อยๆ ฉันก็สงสัยว่าเขาจะไปไหน?
“……….ไม่รู้สิ ฉันไม่ได้เรียนที่นี่ จะรู้ได้ไง”
“ - -“…เอ่อ..คุณไม่พาฉันไปข้างนอกแล้วเหรอ”
“ไม่หรอก เธอจะกลายเป็นเด็กเกเรน่ะสิ” ตัวเองอ่ะดีตายแหละ ชิส์ๆ
“เปล่าซะหน่อย (_ _)”
“อึม เธอมีเรียนหรือป่าว”
“……จ้า”
“งั้นฉันจะไปส่งเธอที่ห้องเรียน”
“^^ จ้าาาา” เขาเดินเอื่อยๆ ท่าทางเขาจะไม่เคยกลัวใคร เพราะระหว่างทางที่เราเดินไปที่ห้องเรียนของฉัน เขาไม่เคยสะทกสะท้ายกับสายตาผู้คนมากมายๆที่เดินสวนมา
ใบหน้าไร้อารมณ์ของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่า เขาดูดีสุดๆไปเลย^^
“เธอเรียนห้องนี้หรอ”
“อือ ^^”
“ยองฮีจ๋าาาาาาาาาาา” เสียงจินซองนี่ เธอไม่เคยพลาดเลยนะ - -
“^O^ หวัดดีค่ะ ฉันเป็นเพื่อนรักของยองฮี” ปกติคำนี้ฉันไม่ค่อยได้ยินจากปากเธอนะ
“ครับ……” อ๊ะ!! เค้ายิ้มให้จินซองอ่ะ T^T น่าอิจฉา ถึงจะเป็นแค่ยิ้มในมุมปากก็เถอะ
“เอ่อ ยูมิน คุณต้องไปแล้วไม่ใช่เหรอ ^o^”
“อะไรนะ…….” แฮะๆ บอกตามตรงฉันไม่อยากให้จินซองอยู่ใกล้เขา ดูหน้าเธอสิ ยิ้มแป้นเลย - -
“แล้วเลิกเรียนฉันจะโทรหาคุณนะ ^^”
“…….เข้าใจแล้ว” อ่า นี่คือคำลาอีกคำของเขาสินะ เพราะเขาตอบแบบนั้นแล้วก็เดินจากไปเลย ^^
“………….” พอฉันหันหน้ามาอีกที จินซองก็ทำหน้ามุ้ยใส่ฉัน ^^
เหอะๆ ฉันล่ะสะใจจริงๆ
“……..- -* ยองฮี เธอหึงเขางั้นเหรอ”
“บะ…บ้าเหรอ -///-”
“นั่นแน่~~ เธอหึงแน่ๆเลย ดูสิหน้าเธอแดงกว่าลูกท้อซะอีก ทำปากแข็งไปได้”
“-///-…….ชิส์ ฉันไม่คุยกับเธอแล้ว”
ฉันหึงจริงๆอ่ะหรอ - - ไม่มีท๊าง ไม่มีทาง ทำไมฉันต้องหึงนายปีศาจหน้าหล่อ นั่นด้วย